Is traditie!

En dan is het nu tijd voor keiharde tradities op de eerste van januari. Sporttradities wel te verstaan, maar dan wel om te kijken, want die eerste dag van het jaar is al zwaar genoeg en de goede voornemens zijn al naar de mentale prullenbak verplaatst. Dat begint om 14:00 uur met het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen. Normaal kijken we nooit schansspringen, maar op Nieuwjaarsdag doen we plots alsof we meer van die sierlijk vliegende waaghalzen kennen dan Eddie the Eagle en die Noor met die glorieuze snor. Dan bekritiseren we plots afsprong, windsnelheid, vluchthouding en landing, vooral die landing, alsof we weten waar we het over hebben. Het alternatief is tenslotte op bezoek gaan bij de schoonfamilie en daar heeft helemaal niemand zin in. Zoekt u het liever dichter bij huis, dan kunt u vanaf 15:45 uur inschakelen voor het NK marathonschaatsen in Leeuwarden. Bij de mannen gaat het tussen de oppermachtige Harm Visser en de rest en bij de vrouwen is het al een aantal jaar Irene Schouten tegen het soepie. En mocht dat niet genoeg zijn, dan kunnen de echte sportconnaisseurs ook nog genieten van een prachtprogramma aan darts. Heerlijke wegkijktelevisie voor op de nationale uitbrakdag. Meekijken doet u hierrr en succes met de laatste restjes van de kater.

Nu blijven we het doen ook

Ja jongens. Ga er maar weer voor zitten. Raymond van Barneveld, de antiheld, tegen Luke Hllitlitler, de held. Van zestien jaar. Die altijd van die lekkere kebabjes vreet. Toen wij zestien jaar waren hadden we nog geen haar op onze zak en zaten we met Flippo's te klieren, en GU ging altijd naar het fietsenhok met grote meiden. Barney gaat 'm gewoon SLOPEN. Want hij raakt de dubbeltjes en hij raakt de tripletjes en dan gaat-ie naar de volgende ronde. En anders legt-ie wel bij Arjen uit wat er mis is gegaan. Hup Raymond jongen. Maak ons weer net zo trots als vroeger.
Update: Barney met 1-4 weggespeeld

Tevens StamCafé

We deden het al eerder en we daarom doen we het gewoon... WEER. Vanaf nu ook gewoon ieder jaar, zolang hij speelt, zolang we staan voor de darts: dit is een ode aan Raymond van Barneveld. Raymond van Barneveld is de grootste kampioen van de kleine kampioenen. Niet een met mondiale impact zoals Johan Cruijff, die ze in alle uithoeken van Afrika ook nog wel kennen, maar Raymond is kampioen van Nederland en Engeland. De duonationaalste grootheid van Purmerend, Emmen, Den Haag en Mariahout, en van Stoke-on-Trent, Nottingham, Bristol en Blackpool. Voetbal was al grandioos en meeslepend toen Johan Cruijff zich ermee ging bemoeien. Johan was een product van de sport. Raymond van Barneveld ís de sport. Raymond van Barneveld heeft er in zijn eentje voor gezorgd dat miljoenen mensen thuis voor de buis zaten, moeders naar de keuken stuurden als hij weer eens een dubbeltje miste. Altijd als Raymond moest spelen aten we hetzelfde. Want als hij eenmaal had gewonnen, dan kon je niets anders meer. Daarom is het word 'bijgeloof' ook een anagram van 'Raymond', alleen blijven we het spellen als 'b-i-j-g-e-l-o-o-f', want als je dat nu nog gaat zitten veranderen loopt alles in de soep. Raymond is een talisman in honderdduizend huishoudens waar hij nooit is geweest. De PDC werd pas groot toen Raymond van Barneveld de overstap maakte, en in de beste WK-finale ooit meteen afrekende met Phil Taylor. Zijn eeuwige rivaal, met zo ontzettend veel talent in zijn handen, dat we 'm ervan verdachten de pijlen naar het bord te sturen met magneetjes. Hoe precies, dat wisten we ook niet.

Bij Raymond kan het nooit een keer normaal. Dan schroeft-ie weer nieuwe shafts op zijn pijlen, dan is er weer iets met zijn geliefden, dan is hij weer überemotioneel over iets doodsimpels, dan laat de KLM weer een koffertje liggen, dan staat de airco te hard, dan draagt-ie plots een brilletje, dan draagt-ie weer geen brilletje, dan wordt z'n huis overvallen, dan is z'n kleinzoon jarig, dan staat er weer een stom stuk in de krant, dan moet hij weer naar huis voor Kerstmis. "Weet je wat het is Arjan...", staat hij dan weer te zuchten in de microfoon van The Feather. Raymond van Barneveld is zo pijnlijk gewoon gebleven, dat het ongemakkelijk is. Natuurlijk loopt-ie rond met die belachelijke Burberry-petjes en die Stone Island-truien, maar wij hebben nog nooit een postbode gezien die verstandige keuzes maakte toen-ie eenmaal op een zak geld zat. Raymond is open, eerlijk, impulsief, naïef, een familieman, een perfectionist, een doorzetter, emotioneel, nederig, onzeker, een winnaar, een held, een grootheid. En toevallig kan-ie heel goed wat pijltjes richting het bord gooien. Misschien wint-ie, misschien verliest-ie. Maar Raymond blijft altijd Raymond, de ware kampioen van het volk.
UPDATE: Hij wint. En hoe.

Laptop dicht, betonmolen uit het stopcontact, klantje wegsturen: op naar de KERSTBORREL, maar eerst nog ff fietsen kijken

Laptop kan dicht en dan nog een uurtje crossen kijken voordat u het café induikt voor de jaarlijkse Kerstmis-VrijMiBo, aan de sjans raakt met Jeanine van de balie en als een heer gaat staan tongen in de kelder van de kroeg, vervolgens Jeroen van sales op z'n muil timmert omdat hij ook een oogje had op Jeanine (hij had speciaal voor de gelegenheid condooms gekocht, die sukkel) en dan uw baas uitlacht omdat het zo'n zak is. Uw dertiende maand hebt u voor de gelegenheid uit de Geldmaat :) getrokken om het op te maken in dure Duitse bordelen, want u wordt morgen wakker in Düsseldorf. Samantha en de kinderen thuis weer over de zeik natuurlijk, ze had van die gore witte kaiserbroodjes gekocht, de vorige keer kon u er een spijker inrammen dus dank u vriendelijk. Maar een keertje weg mogen blijven van die thuisdictator ho maar. ENFIN, maar eerst dus Mathieu van der Poel tegen Wout van Aert, de eeuwige rivalen, de twee beste crossers van de planeet, Nederland tegen België, kampioen tegen kampioen. Live op de Belg en Eurosport. Het is vrijdag, drink bier, vier de cross en tot straks bij de VrijMiBo.

Tududududuuuu dududududuuuuu dududududuuuuu heuj heuj heuj

En dan nu de eerste ECHT belangrijke dag op het wereldkampioen van de speertjes. Leuk en aardig die Luke Hitler Humphries en Gerben Prijs, want er is natuurlijk maar één echte favoriet. Michael van Gerwen, op Raymond van Barneveld na de beste darter van Nederland. Alleen heeft Raymond van Barneveld ook dit toernooi weer last van [_oorzaak_] en [_reden_] en misschien ook van [_gedoe_] dus daarom gaat het (weer) niet lukken. Michael van Gerwen echter, hij is onze machine. Meneer schijnt helemaal niet zo'n sympathieke Nederlander te zijn, maar als wij 'm dan zien met z'n dubbel gestikte naden, z'n dikke BMW en z'n Marlboro rood in z'n bek, en hij drukt die pijltjes weer precies in de juiste vakjes, dan zijn we op slag verliefd. Je moet de dubbeltjes gooien, maar ook de tripletjes. De geboden van het darts zijn nog steeds actueel. Ook aan de oche kwam Wessel Nijman (geen familie), maar hij verloor. U kijkt op Viaplee. Hup Shrek jongen!
UPDATE - MVG wint dik

Het is begonnen!

We staan. Sta op. Het WK Darts is weer begonnen. Dinsdag MVG, later Raymond van Barneveld, die we de hoogste onderscheiding in de orde van GeenStijl hebben toegekend: Raymond bedankt voor alles wat je voor ons hebt gedaan. Darts is de favoriete sport van iedereen, van links tot rechts, van dakdekker tot hersenchirurg. Komt omdat je ieder legje weer een spanningsmomentje hebt. Voetbal, dat is soms 90 minuten niks. En in het geval van Vitesse zelfs 90 minuten janken. Bij darts heb je bier, vrienden, bier, pijltjes, flights, bier, The Feather, MVG, Peter Wright, Sjaaaaak, bier, Co Stompé, Kredietplan, Alexandra Palace, Tonzon Radiatorfolie, bier, "ja weet je wat het is Arjen", "Kijk je moet de dubbeltjes gooien maar ook de tripletjes", AutoLease, Russ Bray, de koptelefoon van Gerwyn Price en altijd maar weer de vraag of je naar huis gaat voor de kerst. Nog steeds actueel, de Elf Geboden van het Darts. We melden ons komende week met LIVEBLOGS. Geniet alvast van de beste leg aller tijden. Tududududuuuu dududududuuuu dududududuuuu hé hé hé. Proost, bier!

Alsof Rien Schuurhuis namens Vaticaanstad meedoet aan het WK wielrennen

Gibraltar, het is niet eens een land, het is een rots met apen en mensen. Een paar van die mensen kunnen "voetballen", maar veel beter dan de apen zijn ze niet. En dat zootje ongeregeld speelt vanavond tegen onze jongens, de winnaars van het Nederlands elftal, de bazen van plaatsing, de mannen die volgend jaar Europees kampioen worden in Duitsland, en dan is het Volksparkstadion weer van Oranje. Dat Gibraltar hoort natuurlijk helemaal niet thuis in de UEFA-rolodex, maar dat hebben we dus (mede) te danken aan Michael van Praag, die vooral verstand heeft van voetbal elitairder en minder leuk maken. En achterlijke tweetjes versturen, dat kon Van Praag ook heel goed, tot-ie er maar mee stopte, omdat-ie te dom is voor Twitter. Welnu, Gibraltar tegen Nederland. Wij spelen met een combinatie van de A-ploeg en de B-ploeg, Gibraltar zit een paar lettertjes lager in het alfabet. Stijlloze voorspelling: 0-15.
UPDATE RUST - 0-3. Gibraltar staat voor lul!
UPDATE EINDE - 0-6. Drie keer Stengs

Koeman veeg je reet eens af met een shirt

Nou lui, er zijn allemaal mensen die het heel goed kunnen uitleggen. Want sjonge jonge wat is het ingewikkeld. Nederland speelt tegen Ierland en Nederland heeft nog een punt nodig en Ierland moet eerst wel verliezen en toen niet verliezen want Nations League en Griekenland speelt tegen Frankrijk en Gibraltar blabla. De laatste keer dat we bang waren voor Ierland was Paul McGrath de held, en plaatste Wim Kieft een kopbal uit de hemel van de effectenbeurs en ging hij daarna aan de coke en de Drambuie. Toen kregen we ook nog Jason McAteer, maar Jason McAteer is een lul. Welnu, Nederland - Ierland, live vauit de Willem van Hanegem ArenA, hup Holland hup schop ze neer.
UPDATE: Jeuj. 1-0. We gaan naar Duitsland toe.

Wij zijn Nederland wij zijn de beste

Lang voordat gloryhuntend Purmerend plots interesse had in de Formule 1 lagen er jaarlijks meer dan 100.000 dappere Nederlanders bij de TT Assen aan de verkeerde kant van het talud een scheepslading bier van de avond ervoor - de infamous Nacht van Assen - naar buiten te brokkelen. Ah ja, Assen, het mooiste circuit van Nederland. En in die lange historie van motorracen die we hebben in ons land schijnt er eindelijk een nieuwe ster: Collin Veijer, 18 jaar, uit Staphorst. Stond dit jaar al een paar keer op het podium en won hedenochtend bij de GP van Maleisië zijn eerste grote prijs, de eerste Nederlander sinds Hans Spaan in 1990. Nederland, al de beste op vier wielen, nu ook op twee.

Winnen alleen met hoeveel is de vraag

De grootste club van Nederland, Feyenoord, speelde thuis tegen Lazio nu al een van de beste wedstrijden van het jaar. Er is nóg een topprestatie nodig van Santiago Giménez en consorten om zo goed als zeker de volgende ronde van de Champions League te bereiken. Dan noemen we die Kuip gewoon eindelijk de Justin Bijlow Dome en zagen we het standbeeld van Coentje neer om er aan de Arne Slot Allee een van John de Wolf te kunnen terugplaatsen. Sterspeler van tegenstander Lazio is Ciro Immobile, die heel lief is voor drags en de LHBTI-komjoenitie in het algemeen. Zelf heeft-ie met deze Jessica en dat snappen we dan ook wel weer. Enfin, Feyenoord Feyenoord wat gaan we doen vandaag? Winnen! Alleen met hoeveel is de vraag...
UPDATE - Verliezen met 1-0