Grapperhaus kiest voor zachte aanpak
Hier volgt een lang citaat (sorry, moet u echt even lezen) uit de column van 24 september 2019 van journalist Pieter Klein over de Landsadvocaat.
"Ik heb me verdiept in de civiele procedure van dit bureau en wat ik aantrof is niet misselijk. Een landsadvocaat die liegt dat het gedrukt staat. Het staat zwart op wit, in een officieel proces-verbaal. Samen met juristen van de Belastingdienst. In een eerdere column stipte ik al aan dat de landsadvocaat in juni 2018 – tijdens de procedure – beschikte over stukken die níemand kende (en die later vertrouwelijk naar de Kamer zouden gaan).
Wat bleek uit die stukken, waarvan we nu grotendeels gelakte versies kennen? Dat het bureau in een CAF-onderzoek officieel was aangemerkt als verdachte 'facilitator'. Als organisator van misbruik. Die moest worden aangepakt. Wegens 'vermoedens van fraude'. Die vermoedens waren bij elkaar gefabriceerde nonsens, zo onthulden we eerder dit jaar.
Wat de landsadvocaat ook verzweeg, was de expliciete doelstelling van het CAF-project: het aanpakken van 'facilitators' was juist het beleid, om dit soort bureaus 'zo vroeg mogelijk te stoppen'. Tegelijk werden ouders aangepakt. Blij dat ze waren met deze 'van droom naar daad'-benadering: “Het effect is hoe dan ook aanzienlijk", aldus een evaluatie voor het Management Team Fraude.
De landsadvocaat liegt veelvuldig, tijdens de zitting op 13 november 2018. Namens de Staat der Nederlanden. Nee hoor, er was wat toezicht jegens ouders en helemaal 'geen fraude-onderzoek'. "Er is geen sprake geweest van een actie om (…) lam te leggen." En: "Het gaat er niet om dat (…) kaltgestellt moest worden." Het wordt nog veel gekker als de verdediging dankzij een klokkenluider citeert uit een intern, vertrouwelijk stuk. Dan klaagt de landsadvocaat: "Ik verzet me daartegen, want ik kan me daartegen niet verweren." En: "Ik bestrijd dat er zaken zijn achtergehouden." (Lees hier zelf het proces-verbaal).
Het machtsmisbruik wordt nog manifester als je je realiseert dat die landsadvocaat in juni en november 2018 beschikte over álle stukken in dit CAF-dossier. En álles achterhield voor de tegenpartij én de rechter. (Zie antwoord 35 van de staatssecretaris op vrijdag – Snel snapt dus wat hier gaande was). Op zitting beweerde de landsadvocaat doodleuk: "De Belastingdienst heeft alle stukken die voor de zaak van belang zijn in het geding gebracht.
Niet dus. Dit gaat dus om álle stukken die het betrokken bureau zelf niet had. Alles waartegen men zich al die jaren niet kon verweren – alles wat nauwkeurig weerlegd kon worden via hoor- en wederhoor. Ik snap nu pas echt waarom er destijds zo'n leugenachtige 'conclusie van antwoord' werd opgesteld: de landsadvocaat wist dat de zaak stonk, en loog eromheen.
De documenten werden door de landsadvocaat niet ingebracht, in flagrante strijd met alle beginselen van bestuur en rechtsregels. Equal arms, wat hoort in het civiel recht en in het bestuursrecht. Uit alles in deze procedure kun je afleiden dat de landsadvocaat exact wist wat-ie deed. Misbruik van macht, belemmering van een goede rechtsgang. Informatie verzwijgen. Niet zo gek dat het gastouderbureau in eerste aanleg de rechter niet meekreeg. Missie geslaagd. Het bureau kreeg achteraf een gelakte versie van stukken, in mei van dit jaar."
U weet het: jarenlang werd bureau Dadim door de Landsadvocaat, de Belastingdienst en de Volkskrant tot aan de poorten van de hel vervolgd. Uiteindelijk bleef er NIETS van die beschuldigingen over.
En toen werd het maart en bleek dat de BESTUURSVOORZITTER (dus niet de kantinejuffrouw, of een stagiaire, of een of andere Melvin die ergens met een nietmachine onder een systeemplafond verstopt zat, maar de bestuursvoorzitter, de voorzitter van het bestuur) JARENLANG (dus niet een keer per ongeluk, of dat het echt onmogelijk was om onraad te ruiken voor al zijn collega's omdat alle processen bij Pels Rijcken zo perfect de integriteit waarborgen) VOOR MILJOENEN (dus niet voor een paar tientjes, of een paar duizend euro zoals de Staat 'dacht' over ouders in de toeslagenaffaire) GEFRAUDEERD (echt gefraudeerd dus, niet zoals in de toeslagenaffaire ten onrechte aangemerkt als fraudeur) heeft.
En wat doet Grapperhaus?
Niks.
Nou ja, bijna niks. Vandaag stuurt hij een brief aan de Kamer over de relatie met de Landsadvocaat over de voortgang met allemaal Zuidasgelul over 'compliance' en 'governance' en een 'Raad van Commissarissen'. Daarin schrijft de minister dat het onmogelijk was om per direct te stoppen met zaken te doen met Pels Rijcken. Dat snappen we nog, want al die zaken overdragen aan een nieuw kantoor is een hoop gedoe. Maar ook bij de maatregelen op de middellange en lange termijn staat NERGENS dat hij van plan is alle nieuwe zaken onder te brengen bij een ander kantoor.
Voor miljoenen gefraudeerd. Keihard gelogen en geholpen aan het kapotmaken van gezinnen. En de straf?
De Nederlandse Staat blijft voor miljoenen en miljoenen zaken doen met de oplichters van Pels Rijcken.
Leg dat maar eens uit aan die 1115 kinderen die uit huis zijn geplaatst.
Ctrl-F in de Kamerbrief
