Glashard gemeende waarschuwing: elke naargeestige comment over Jaylinn (17) krijgt een onmiddellijke ban. Richt uw onbegrip maar op de sociaal-medische infrastructuur om haar heen
Ja, hier gaan we even voor zitten, want dit is de eerste Nederlandse casus die we zien die openlijk aantoont waar we hier al heel lang op wijzen. We konden er al niet omheen in die onderstaande NOS-repo over jongeren die wegens lange wachtlijsten onbegeleid zelfmedicatie met hormonen startten. Die repo voerde twee (2) transgenderjongeren op.
Een (1) daarvan kwam regelrecht uit de jeugdzorg. De 20-jarige Kai (geboren als meisje, identificeert zich als jongen) zegt op 1:57 losjes: "Ik woonde in de Jeugdzorg. En toen heb ik tijdens een mentorgesprek een keer laten vallen van; "ik weet niet zeker of dat ik wel een meisje ben. En mijn mentor kende iemand die trans was, en toen ben ik met hem gaan praten, en toen vielen alle puzzelstukjes op z'n plek."
Ook de bovenstaande 17-jarige Jaylinn heeft een vergelijkbare achtergrond, is "Uiteindelijk bijna een jaar uit huis geplaatst geweest" en heeft in "8 verschillende instellingen" verbleven. En tijdens die moeizame jeugd kwam naast PTSS en borderline persoonlijkheidsstoornis ook genderdysforie om de hoek kijken. Op haar elfde begon ze zich meer jongen dan meisje te voelen en op haar 13e werd na, zoals ze zelf benadrukt "slechts drie gesprekken, jongens", te VUmc Amsterdam de diagnose genderdysforie gesteld.
Vervolgens begon ze op medisch voorschrift aan 'puberteitsremmers voor transjongens' met als doel dat "je lichaam zich niet verder ontwikkelt naar het vrouwelijke geslacht. Het effect van deze behandeling is omkeerbaar." Omkeerbaar ja, als je er tijdig tijdens de puberteit mee stopt. Vanaf haar zestiende startte ze vervolgens anderhalf jaar lang met testosteron, om ervoor te zorgen "dat je de lichamelijke kenmerken van een man krijgt."
Maar een maand voor een tweevoudige borstamputatie als onderdeel van wat het gehele medische systeem abusievelijk "geslachtsbevestigende behandeling" noemt - je kunt immers niet van geslacht veranderen, alleen van gender - bedacht ze zich. "Totdat ik er een tijdje geleden, echt nog niet zo lang, achter kwam dat ik me eigenlijk meer een meisje voel. Ik snap het zelf nog niet echt, alles is voor mij nieuw en raar. Maar ik voel me zoveel beter. (...) Dus een diagnose [van genderdysforie] hoeft echt niet altijd te kloppen."
Waarom belichten we het verhaal van Jaylinn in zoveel detail? Omdat het onweerlegbaar aantoont waar we al heel lang op wijzen:
De comorbiditeit met ander psychologisch leed en psychologische aandoeningen is bij 'moderne' genderdysforie nagenoeg 100%, het bestaat bijna nooit op zichzelf. Toch bedient het gehele GGZ- en medische systeem zich van een kinderlijk linear mensbeeld dat suggereert dat de psychische problemen van gendertwijfelaars afnemen of zelfs verdwijnen als de vermeende oorzaak verholpen wordt door gendertransitie.
Daar bovenop wordt genderdysforie door datzelfde medische systeem zo agressief geaccommodeerd dat de grens tussen accommodatie en impliciete sturing richting transitie vervaagt. En zo worden minderjarige, meervoudig belaste, zeer kwetsbare jongeren die geenszins wilsbekwaam zijn tot beslissingen die tot ONOMKEERBARE FYSIEKE EN HORMONALE veranderingen leiden, tot transitie bewogen.
Elke GGZ- en medische professional met ook maar een greintje integriteit weet dit heel goed. En diezelfde professionals zijn in de eerste graad medeplichtig aan de stortvloed aan transitiespijt die ons komende jaren te wachten staat.
We zullen nooit ontkennen dat genderdysforie bestaat, van alle tijden is en dat een vorm van transitie voor sommigen inderdaad de optimale route is. Maar die Nederlandse stijging van 206% in vraag naar transgenderzorg in slechts drie jaar wordt natuurlijk nagenoeg volledig verklaard door sociale besmetting en geenszins door organische, daadwerkelijke genderdysforie.
Jaylinn, bedankt voor je openheid. Succes met alles, je kan het!
Herhaling van glashard gemeende waarschuwing: elke naargeestige comment over Jaylinn (17) krijgt een onmiddellijke ban. Richt uw onbegrip maar op de sociaal-medische infrastructuur om haar heen.
De NOS-repo die - zoals het hele systeem - genderdysforie agressief accommodeert
