Boris Johnson bokte een maand geleden op als minister van Buitenlandse Zaken en nu raakt de poep pas echt de ventilator, want een wandelend statement voor vrouwenonderdrukking ridiculiseren moeten we toch niet willen met z'n allen.

Volgens Boris lijken chicks in een nikaab op brievenbussen dan wel op bankrovers. Die hele nikaab is dan ook best een stom ding qua regressie. Grappig dat allerlei blankies die in een beschermd milieu zijn opgevoed full retard gaan over nazisme, racisme en aperte islamofobie, maar in de islamwereld van de twee geslachten (in Nederland hebben we er zes, maar dat is weer een ander verhaal) staan de vrouwtjes stevig op de tweede plaats. Volgens D66 is dat toch maar mooi zilver, maar met genitale verminking, gedwongen huwelijken, parfum en hakken verboden want hoerig, gedwongen doeken om je hoofd knuppen om de mannetjes maar niet te geil te maken en bij ongehoorzaamheid klappen ontvangen van je broer of je pa voelt die zilveren medaille toch als een doekje voor het bloeden in je besneden broekje. Enfin, Boris Johnson lijkt zelf op Tom Egbers dus lekker puh voor hem.

Even voorstellen: Sondos al Qattan, een 27-jarige beauty blogger uit Kuwait, met 2,3 miljoen volgers op instagram. Gestrikt door grote make-up merken die met een hijab poster girl maar al te graag hun afzetmarkt verder uitbreiden. Maar wat blijkt? Sondos brengt behalve een stukje diversiteit, ook een stukje pre-moderne islamitische kafala traditie mee. Vorige week beklaagde ze zich over de nieuwe regels en ‘tolerantere’ werkuren die zijn ingesteld voor geïmporteerde huisslaven uit de Filipijnen: "Hoe kan je een bediende in huis hebben die het eigen paspoort bij zich mag houden? Als ze wegrennen en teruggaan naar hun eigen land, wie gaat mij dan terugbetalen? (...) En nog erger: ze krijgen een dag vrij"

Tjee, en wij maar denken dat racisme een ding van witte mensen is. Merken lieten haar één voor één vallen waarna Sondos met een statement kwam waarin ze door de knieën ging, verbetering beloofde en benadrukte haar huisslaven te zullen vrijlaten en met een dikke bonus terug te laten vliegen naar hun thuisland. Oh nee, toch niet; critici zijn gore islamofoben die het gemunt hebben op haar land en haar hijab en ze roept haar volgers op tot een boycot van de merken die haar ditchten. Wat een cadeautje zijn dit soort meisjes toch; pronken met van oliecentjes gekochte westerse glimmertjes en tasjes, maar verder thuis volledig ingesteld op de de wereld ca. 570. Je begint je af te vragen waarom het maar niet wil lukken met het winnen van Nobelprijzen in dat deel van de wereld. Sad!

Islamofobie, kent u die uitdrukking?

Abou Postbode alias Victor Droste kent die uitdrukking wel want toen ze hem tot de islam bekeerden legden ze ook uit dat je als moslim de hele tijd moet roepen dat iedereen die je stom vindt een islamofoob is. Zo is de rechter die Droste zes jaar gevangenisstraf (zes jaar alias vier jaar) heeft gegeven voor jihadstrijder zijn 'een voorbeeld van geïnstitutionaliseerde Islamfobie'. Zoals het een echte moedjahedien betaamt gaat Droste eerst nog even met zijn ouders overleggen voordat hij beslist over zijn terugreis aan Nederland. De gemeente Raalte is inmiddels al druk bezig een geschikte gehandicapte te vinden die zijn/haar huis kan worden uitgetrapt om Victor lekker te laten reïntegreren met een gloednieuwe Miele in zijn waskamertje. Hele surrealistische app-gesprek bij regio-omroep RTV Allepo Oost.

*Diepe naar theatraal neigende zucht en rollende ogen van iemand die wil dat iedereen ziet dat hij bezwijkt onder z'n weltschmerz*. Nora spreekt, een soort Loor schrijft, maar dan super kudt. Is een project van HumanIslam, dus het is eigenlijk gewoon Enis Odaci die zich op Twitter verkleedt als knipogend meisje dat mensen vertelt hoe fout ze zijn. Ohnee, het is @Greco Idema. Vrijdag 23 februari gaat het project ‘Nora’ van start. Nora is een Nederlandse moslima en een digitale personage – welbespraakt en deskundig. Zij registreert in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart islamgerelateerde uitspraken van (vooral) politici, journalisten en opiniemakers. Via e-posters zal zij op Facebook, Twitter en Instagram vervolgens bijna dagelijks commentaar geven op uitspraken die discriminerend, stigmatiserend of islamofoob zijn – of daar dicht bij in de buurt komen." Op papier zijn studieclubjes die humanisme en islam proberen te verenigen altijd best wel prima, en het kan ook heus wel als je de halve theologie overboord zet, maar blijf nou verdoemme eens weg bij die term "islamofobie", niemand koopt het nog.

Volgens een studie exclusief voor gewezen kwaliteitskrant The Guardian lijden alle miljoenduizend moslims in het Verenigd Koninkrijk onverdoofd onder islamofobie. Eigenlijk is vrijwel alles de schuld van islamofobie.

*"Research found a strong work ethic and high resilience among Muslims that resulted in impressive results in education." *Maar door islamofobie weet zich dat niet te vertalen naar de werkvloer. Dat veel meer niet-moslims dan wel-moslims een fulltime baan hebben is eveneens islamofobie. Dat moslimvrouwen door hun eigen gemeenschap in een huwelijk geketend worden en vervolgens achter het aanrecht gegooid worden is dan weer géén islamofobie. Dat leraren lage verwachtingen hebben van moslimstudenten is wel islamofobie. Mensen met exotische namen mogen minder vaak op sollicitatiegesprek komen en dat is islamofobie. Moslims vinden dat ze door islamofobie tien keer zo hard moeten werken als niet-moslims. Vrouwen met een hoofddoek worden gediscrimineerd: islamofobie. Alles is dus de schuld van islamofobie en dan komt Alan Poephoofd ook nog even vertellen dat jonge moslims het erg zwaar hebben door islamofobie: "Young Muslims themselves identify cultural barriers in their communities and discrimination in the education system and labour market as some of the principal obstacles that stand in their way."

Welnu. Een stad als Londen is meer islamitisch dan de meeste islamitische landen, zegt Maulana Syed Ali Raza Rizvi. Kerken worden omgetoverd in moskeeën (1). Londen is 'a cesspit for breeding Islamists', aldus Wole Soyinka. Tijdens de ramadan ratelt de burgemeester van Londen wat af over hoe fantastisch zijn geloof is en dat iedereen het moet snappen en accepteren en omarmen. Het aantal Britten dat is overgestapt op islam is de afgelopen tien jaar verdubbeld. Er zijn 445 moskeeën in Londen. Kerken worden omgetoverd in moskeeën (2). Moskeeën mogen in de nabije toekomst driemaal daags azaanjengelen. Een student die lacht om dode jihadisten wordt aangepakt. Na weer een islamitische aanslag in Londen zegt de burgemeester dat het 'erbij hoort' en dat het niet zijn islam is. Iedere aanslag ooit heeft sowieso niks met islam te maken. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te bedenken van het pappen en nathouden van de islam, waar Nederland overigens ook heel erg goed in is. Geen islamofobie, maar islamolobi.

Fobie in 'islamofobie' is een woordje dat gekaapt is door islamieten en in een jasje van inclusiviteit en diversiteit gestoken beroepsgekwetsten teneinde de broodnodige kritiek op islam te verstommen en verstikken. Christofobie is geen term die massaal omarmd wordt als er weer eens religieuze minderheden van daken afgesmeten worden door aanhangers van IS. Wie zoekt op Hindoefobie zal door Google gevraagd worden of het niet de bedoeling was om te zoeken naar hondenfobie of hoerenfobie. Waarom? Het bestaat niet, want islam heeft het alleenrecht verworven. In de praktijk: als je een grapje maakt over een pinguïn in Staphorst krijg je gegniffel, als je een grapje maakt over een pinguïn in Amsterdam Nieuw-West ben je islamofoob. Iets zeggen of tekenen over islam mag niet, niet van de profeet, én niet omdat het zo supergezellig is als we allen tezamen in een lieve stad of in een gaaf land kunnen wonen. Niks zeggen over islam, want de islam is gelijk aan de rest! De islam is misschien nog wel gelijker aan de rest dan de rest. En dat principe is binnen de islam nou net onmogelijk, omdat islam zichzelf superieur acht aan de rest. En wie dat niet vindt, is islamofoob (of mag dood).

In naam van Allah werd in januari 2015 een aanslag gepleegd op de redactie van het satirische blad Charlie Hebdo. Met dank aan de islam pompten Chérif en Saïd Kouachi twaalf mensen op beestachtige wijze vol met lood. Daarna veranderden we allemaal onze profielfoto in Je Suis Charlie. We maakten een hashtag trending. We doneerden massaal om Charlie Hebdo maar voort te laten bestaan. We spraken van een oorlogsverklaring. We liepen stille tochten. We riepen een dag van nationale rouw uit. Er vond een mars voor de republiek plaats. We protesteerden in kerken en synagogen en riepen dat aanslagen niet bij islam horen. Voor even waren we allemaal Charlie. En nu, circa 2,5 jaar na de aanslag op Charlie Hebdo, worden er nog steeds onschuldige mensen uit het leven gerukt in naam van een profeet, een god, een geloof. In Barcelona en Cambrils zijn ten minste vijftien mensen omgebracht. En Charlie Hebdo durft weer. Ja, Charlie Hebdo durft weer. Iets met 'rather die standing than live on my knees'. Maar wat krijg je? Charlie Hebdo gaat te ver. Charlie Hebdo speelt gevaarlijke spelletjes (va te faire foutre, Stéphane Le Foll). Charlie Hebdo doet aan islamofobie. Charlie Hebdo is racistisch tegen islam. Charlie Hebdo is discriminerend tegen islam. Er is discussie, twijfel, ophef. Kijk. En de reacties hier. Echt waar mensen. We zijn helemaal niet allemaal Charlie. We zijn putain de merde terug bij af.