WOO-weigering. Documenten opvragen bij de Rijksoverheid via de rechter: zo frustrerend is dat
Het WOO't een beetje vermoeiend zo...
Weet u wat het is met Wob/WOO-verzoeken? Het kost kneiterveel tijd, en dus geld en niet omdat een briefje opstellen met een verzoek om documenten zo veel moeite kost. Maar omdat de overheid zich meestal niet aan wettelijke termijnen houdt. Want hoe langer het duurt eer documenten worden vrijgegeven, hoe groter de kans dat het onderwerp al lang weer uit de nieuwsstroom, uw aandacht en het kortetermijngeheugen is weggespoeld. Om de actualiteit van overheidscontrole te bewaken, moeten we steeds naar de rechter (het duurste deel van WOO'en), die dan de staat moet dwingen om zich aan de termijnen te houden. Soms gaat dat glorieus (zie: Landsadvocaat vs. GS inzake Evacuatie-Ellende Afghanistan). Maar soms houdt de rechter die de rijksoverheid aan de wet moet houden, zichzelf ook niet aan de wet.
Zo'n zaak hebben we nu. Weet u nog hoe Hugo de Jonge een spoedadvies had besteld om op de valreep van corona toch nog even 2G in de praktijk te kunnen brengen, en de negatieve feedback van de Raad voor de Rechtspraak verzweeg voor het publiek? Op 29 december 2021 (!) diende GeenStijl een Wob-verzoek (pdf) in bij VWS over dat spoedadvies. Via andere wegen kregen we een deel van het verhaal boven water, maar niet alles. Sterker nog: het Wob-verzoek van anderhalf jaar geleden is nog steeds niet ingewilligd. Dat komt niet alleen door vervelend weigerministerie VWS, maar in dit geval ook door de rechter, die zich regelmatig niet aan de eigen termijnen houdt om te vonnissen over de termijnen waar de staat zich aan moet houden...