Geenstijl

Hoi Kitty please kom terug van je zwangerschapsverlof

Wolven vallen mensen, kinderen, dieren aan. Wolf stalkt schaapskudde te Epe. Wolf grijpt hond (niet voor het eerst). Bewoners bezorgd. Schaapsherder wil zijn (!) hond terug. Zoekactie opgestart. Hondenwerkgroep zoekt mee. Regiokrant de Stentor en andere media doen daar verslag van. Renske Kruitbosch (de Stentor) schrijft er een hondsdolle column over. WAF.

RK: Zullen we het nog even over de wolf hebben?
GS: Okee. Beetje geilgisserij maar goed

RK: Handjes omhoog: willen we meer of minder wolfsnuiten in Nederland? God, waar ken ik dat zinnetje toch van?
GS: Leuke poging tot humor

RK: Enfin, ik geloof dat iedereen de memo over schaapshond Daisy wel heeft meegekregen. Die heeft de benen genomen bij het zien van een wolf.
GS: Nou nee, die heeft niet de benen genomen bij het 'zien van een wolf', die heeft de benen genomen nadat ze IN DE BEK IS GENOMEN door de wolf. 'Gegrepen', 'aangevallen', gebeten, gepakt, gehapt - waarna de herder afkwam op het 'huilen van zijn hond'

RK: Heel sipsnuiterig natuurlijk, maar je kunt daarna je smartwatch erop gelijkzetten dat de geilgisserij begint. Waar is Daisy? Leeft ze nog? Is ze gestorven? En zo ja, hoe dan? En door wie?
GS: Er ligt een gore deken van dedain over het woord 'sipsnuiterig' (© Renske Kruitbosch). En nog even los van het feit dat de aanval van een wolf op een hond wordt afgedaan met de oerdomme term 'sipsnuiterig': waarom is een zoektocht naar een hond die is gegrepen door een wolf in godsnaam 'geilgisserij'? Doe effe normaal joh. Een kuddehond van een herder is gepakt door een wolf, dat beest is gevlucht en nu wil iedereen weten waar die hond is. Niet in de laatste plaats omdat die herder gewoon ZIJN hond terug wil. Wat is daar raar aan? 

RK: Er werd door een oplettende kijker een schedel gevonden in de buurt van plaats van vermissing en dan begint de onderbuikenbingo. Da’s Daisy, toch?
GS: Aan de vondst van een schedel is precies helemaal niks 'onderbuikenbingo'. Er wordt een schedel gevonden, de hondenzoekgroep bevestigt dat het waarschijnlijk een hondenschedel is. Dat zorgt voor een emotionele reactie bij de herder, maar mag hij effe? De schedel wordt vervolgens voor nader onderzoek naar een dierenarts gebracht en dan blijkt het een schedel van een das te zijn. Prima onderzoek!

RK: Het hele mediacircus buitelt over elkaar heen. Koppen over schedelkoppen in de kranten, u heeft het vast gelezen. Nu is een dappere dierenarts tot de conclusie gekomen dat het geen hondenschedel betreft, maar die van een das. Da’s jammer! En da’s zielig, ook.
GS: Allemaal aangewakkerd door Renskes eigen krant de Stentor met de kop: "Schedel van hond gevonden in zoektocht naar aangevallen bordercollie Daisy." Overgenomen door Renskes opperkrantje, het Algemeen Dagblad, de ongekroonde koning van de sensatiehoernalistiek, met de zin: "Zes dagen nadat bordercollie Daisy op de Renderklippen door een wolf werd gegrepen en spoorloos verdween is er dinsdagmiddag een hondenschedel aangetroffen." Nou niet dus. Geen idee waarom die dierenarts 'dapper' is, trouwens. Die doet gewoon z'n werk. Wel eens: zielig voor de das. Dassen hebben ook gevoelens!

RK: Ik daarover mijmeren, hè. Wat zijn we toch een onbedaarlijk sneu kuddetje om daar met zijn allen vooraf zo’n mediacircus van te maken. Het is puur schandaalslijmerij om te gaan gissen dat die schedel bij het lieve hondje hoorde.
GS: Er heeft helemaal niemand zitten 'gissen', media baseerden zich op de eerste conclusie van de hondenzoekgroep, er werd gewoon melding gemaakt van 'nader onderzoek' en als je dan écht wat te zeiken hebt over 'schandaalslijmerij' dan kunnen de klachten intern gemaild worden naar 'online@destentor.nl', 'hoofdredactie@destentor.nl', of je stuurt je gezanik lekker door naar het AD

RK: Wat is het volgende? U vindt een grote steen, er komt een meteorietenregen op de aardkloot af?
GS: Koekoek

RK: Los van alle sensatie die men kennelijk nodig heeft, zit het klaarblijkelijk ook in de mens om oorzaak-gevolg te willen uitpluizen. Het mysterie Daisy móét rond, het moet opgelost, het verhaal moet een einde kennen.
GS: Ja ongelooflijke Truus, dat is ongeveer hoe journalistiek werkt he? Wie is er verantwoordelijk voor de moord? Wie heeft die overval gepleegd? Waarom werd hij neergestoken? Van wie is de arm die is gevonden in de IJssel? Is die schedel van een hond?

RK: Weten wij veel, misschien zit die hond wel op de boot naar Ameland. Of Texel, schapen vangen.
GS: Moeten we dit kinderachtige gekut nog serieus nemen?

RK: Maar in ons mensen zit iets dat zaken verklaarbaar en rond wil maken. Is het dan de angst voor het onbekende, het mysterie, wat ons drijft tot insinueren en sensatie? Wat maakt onze drang naar verklaarbaarheid?
GS: We geven het op

RK: Foi, lezer, wat een filosofisch geleuter zo.
GS: Dit gelul in de ruimte heeft echt heel weinig met filosofie te maken

RK: Maar ik meen het wel: is dit niet het zaadje waarmee polarisatie begint? Grabbelgiswerk? Een roep in de ruimte om mensen het ‘zie je nou wel!’-vingertje te kunnen laten opsteken? Of tegenstanders op de kast te jagen? Ik weet het niet.
GS: WAT LUL JE NOU MAN

RK: Daisy is nog niet gevonden. Ik heb een licht onderbuikgevoel over wat er is gebeurd. Ga ik niet zeggen! Vul zelf maar in. Da’s beter.
GS: Stop maar gewoon met de wijn. Da's beter.

Instant update - Circa 150 wolven nu in NL