Hoi Kitty please kom terug van je zwangerschapsverlof

Wolven vallen mensen, kinderen, dieren aan. Wolf stalkt schaapskudde te Epe. Wolf grijpt hond (niet voor het eerst). Bewoners bezorgd. Schaapsherder wil zijn (!) hond terug. Zoekactie opgestart. Hondenwerkgroep zoekt mee. Regiokrant de Stentor en andere media doen daar verslag van. Renske Kruitbosch (de Stentor) schrijft er een hondsdolle column over. WAF.

RK: Zullen we het nog even over de wolf hebben?
GS: Okee. Beetje geilgisserij maar goed

RK: Handjes omhoog: willen we meer of minder wolfsnuiten in Nederland? God, waar ken ik dat zinnetje toch van?
GS: Leuke poging tot humor

RK: Enfin, ik geloof dat iedereen de memo over schaapshond Daisy wel heeft meegekregen. Die heeft de benen genomen bij het zien van een wolf.
GS: Nou nee, die heeft niet de benen genomen bij het 'zien van een wolf', die heeft de benen genomen nadat ze IN DE BEK IS GENOMEN door de wolf. 'Gegrepen', 'aangevallen', gebeten, gepakt, gehapt - waarna de herder afkwam op het 'huilen van zijn hond'

RK: Heel sipsnuiterig natuurlijk, maar je kunt daarna je smartwatch erop gelijkzetten dat de geilgisserij begint. Waar is Daisy? Leeft ze nog? Is ze gestorven? En zo ja, hoe dan? En door wie?
GS: Er ligt een gore deken van dedain over het woord 'sipsnuiterig' (© Renske Kruitbosch). En nog even los van het feit dat de aanval van een wolf op een hond wordt afgedaan met de oerdomme term 'sipsnuiterig': waarom is een zoektocht naar een hond die is gegrepen door een wolf in godsnaam 'geilgisserij'? Doe effe normaal joh. Een kuddehond van een herder is gepakt door een wolf, dat beest is gevlucht en nu wil iedereen weten waar die hond is. Niet in de laatste plaats omdat die herder gewoon ZIJN hond terug wil. Wat is daar raar aan? 

RK: Er werd door een oplettende kijker een schedel gevonden in de buurt van plaats van vermissing en dan begint de onderbuikenbingo. Da’s Daisy, toch?
GS: Aan de vondst van een schedel is precies helemaal niks 'onderbuikenbingo'. Er wordt een schedel gevonden, de hondenzoekgroep bevestigt dat het waarschijnlijk een hondenschedel is. Dat zorgt voor een emotionele reactie bij de herder, maar mag hij effe? De schedel wordt vervolgens voor nader onderzoek naar een dierenarts gebracht en dan blijkt het een schedel van een das te zijn. Prima onderzoek!