Het klimaatakkoord is een beslissing veel geld uit te geven; vooral aan import, deugen en zo veel mogelijk CO2 uitstoot over de grens te gooien.
Het enige deel van het klimaatakkoord dat zich al tijden binnen enkele jaren terugverdient is woningisolatie. Ondanks dat het financieel lonend is, kiest de markt daar niet voor, de markt hapert hier, en het kabinet kijkt de andere kant op.
Helaas kent het klimaatakkoord geen regeling zodat de doorlopende lege spouwmuur van een huizenblok met verschillende eigenaren gemakkelijk in één keer gevuld wordt. Nederland staat vol met rijtjeshuizen waar een VvE ontbreekt om een knoop door te hakken. Het klimaatakkoord kent ook geen oplossing om voor voldoende vaklui te zorgen om dit werk uit te voeren.
Het kabinet wil binnen tien jaar alle nieuwe auto's zonder uitlaat. (die vanwege een hogere massa en koppel de banden sneller verwerken tot fijnstof). Nederland koopt zo'n half miljoen auto's per jaar. Als elektrische auto's twintigduizend euro duurder zijn, scheelt dat tien miljard per jaar. Allemaal import, dus negatief effect handelsbalans.
In 2017 was de gemiddelde aanschafprijs van een benzineauto €27.194 versus €71.925 voor een elektrische auto. Dat scheelde bijna een halve ton per auto, de reden waarom nu maar twee procent van ons wagenpark volledig elektrisch is. Dat verschil is aan het dalen, de Tesla model 3 begint bij €47.800, de VW ID.3 duikt volgend jaar onder de €40.000.
Binnen het parlement is discussie hoe ver de elektrische auto gesubsidieerd moet worden. Te weinig gratis geld en de elektrische auto wordt niet gekocht, te veel en de regeling wordt te duur. Voor de samenleving als geheel is dit een non-discussie. Of de belastingbetaler nu direct of indirect betaald, er moet meer betaald worden. Haaks op deze subsidie staat rekeningrijden.
