Een prettig gesprek over Engels patriottisme met Patrick van IJzendoorn, onze man in Groot-Brittannië

Een van mijn drijfveren voor deze serie is de Nederlandse variant van oikofobie. Ik heb nog maar weinig op met Nederland maar nog minder met zelfhaat van D66, Groenlinks, Bij1 en andere 'Weg met Ons'-clubjes. Die griezels zouden toch eens The Virtue of Nationalism van de Israëlische socioloog Yoram Hazony moeten lezen. Hazony pleit voor nationalisme (een milde vorm van patriottisme) en het eerherstel ervan. Hij ziet nationalisme als een tegenkracht tegen het globalisme. Globalisme beschouwt hij als de nieuwe versie van imperialisme, en een wereld van soevereine naties is enige optie voor degenen die geven om persoonlijke en collectieve vrijheid.  

Het Engelse patriottisme lijkt minder gevoelig te zijn voor oikofobie en wokeness. 

Mijn Engeland is dat van ontbijten in de greasy spoon tentjes, die bijna verdwenen zijn, van de Marquee Club, de Roxy en de Vortex, van voetbal en rugby, cricket en snooker. Ik luister en kijk graag naar Land of Hope and Glory, uitgevoerd in de Royal Albert Hall tijdens de Last Night of the Proms. Een bastion van Englishness, een zaal vol uitzinnige roomblanke Britten met gekke hoedjes, sjaaltjes en vlaggetjes. Dan hou ik het niet meer want die samenzang gaat door merg en been. Da’s andere koek dan met je lauwe biertje in een Amsterdamse gracht staan te pissen omdat Koning Pils jarig is. 

Patrick van IJzendoorn is al 20 jaar correspondent in Londen voor onder andere de Volkskrant, Groene Amsterdammer en Elsevier en schreef onder andere deze boeken. Hij heeft een geheel eigen, ironische stijl, niet aangetast door politieke correctheid en schrijft met veel gevoel voor understatement of alle mogelijke aspecten van het dagelijks leven in zijn patrie de coeur. In zijn boek Koel Britannia schrijft hij: 

Dit land land is zo anders... ja, dan Nederland ook. Het grootste verschil is misschien wel het historische besef op het eiland. De geschiedenis is hier geen museumstuk – zoals in het vaderland – maar een integraal deel van het dagelijkse leven, net zoals humor dat is. Dit is het rijk van de onvoltooid verleden tijd, Hendrik viii, Shakespeare en Churchill nog gewoon lijken te leven. Een van de beste boeken over de Britse verhouding met het vasteland heeft een shakespeareaanse titel (This blessed plot), tijdens de campagne voor het eu-referendum stond Churchill in het middelpunt van de discussie en bij de uitvoering van Brexit wil de regering gebruikmaken van een Hendrik viii-clausule in de ongeschreven constitutie. Old-fashioned klinkt hier veel positiever dan ouderwets. De Britten zijn een conservatief volk, met de nadruk op de kleine ‘c’. Juist door hun historische besef weten ze doorgaans een soepele balans te vinden tussen verleden en toekomst, tussen behoudzucht en vooruitgang. Conservatisme is voorzichtig met de tijd meegaan, soms tegenstribbelend, altijd pragmatisch. Het ‘anders-zijn’ van het Verenigd Koninkrijk kwam tot uiting rondom Brexit. Op het vasteland is deze stap vaak afgedaan als een blunder, als xenofobie en als hopeloze nostalgie, maar de logische gevolgtrekking van een moeizame relatie tussen Eiland en Vasteland, tussen twee partijen die elkaar nooit helemaal hebben begrepen. En waarschijnlijk nooit echt zullen begrijpen.

Van IJzendoorn woont in Greenwich, een maritieme buitenwijk van Londen. We drinken pints in The Plumes of Feathers, een stokoude pub met tapijt op de vloer, behang aan de muur en sherry slobberende oude dames met roze haar en poedels. 

Wegens actuele ontwikkelingen in de bancaire sector is GeldBlog weer wat eerder

Vorige week eindigde de column met het eens zo grote Credit Suisse en wat deze bank te wachten stond en wat het effect van ploffende banken is en zal zijn op het beleid van centrale banken. Wel, sinds die publicatie is er veel gebeurd...

Social

Met een gerse Ramadan-uitsmijter!

Woensdag 15 maart

Weet je wat een Rotterdammer het mooist van Mokum vindt

Da's de laatste trein naar Rotterdam, dat weet het kleinste kind

Hij vindt Amsterdam wel aardig maar hij doet een dubbele moord

Voor z'n metro, z’n tunnel en voor Feyenoord

Voor z'n metro, z’n tunnel en voor Feyenoord 

Ach, leefde Dorus nog maar. 

De zon scheen zowaar even in Roffa, tussen twee sneeuwbuien door. Maar wat is is hier teringduur, het lijkt 020 wel. Even een meerzaden landbrood, twee bakkies pleur en iets zoets bij bakkerij Jordy aan de Nieuwe Binnenweg: 15 euro. Da’s niet zo gers. 

Een simpel biertje op een Rotterdams terras: 3.80.  Een tjauw min moksi meti bij een willekeurige Suri op de Nieuwe Binnenweg: 14 euro. Dertig gulden en 85 cents!

Waar betalen al die mensen het van?

Arthur van Amerongens queeste naar mensen die van hun land houden

Ik was afgelopen dinsdag namens GeenStijl op bezoek bij Caroline, in de fractiekamer van de BBB in Den Haag, in het kader van mijn serie Europese Patriotten. En natuurlijk om haar als eerste te feliciteren met haar nakende eclatante overwinning! Ik ben vanaf het prille begin fan van BBB, hetgeen ik kan bewijzen met foto’s van mij bij omgekeerde vlaggen in een weiland (waardoor ik wederom als fascist werd afgeserveerd door mijn geliefde vijanden).  Mijn schaamteloze liefdesverklaring aan Caroline (haar moeder is Iers, vandaar Ke-ro-line en niet Carolientje) en het allereerste gefilmde  interview met de baas van BBB (ruim twee jaar geleden) kunt u hier gratis lezen bij HP/De TIJD. 

Caroline had het razend druk, toch maakt ze tijd voor mij vrij. Ik zat tussen Sven Kockelmann en Floor Bremer, had een half uurtje en het werd drie kwartier. Toen we de fractiekamer uitkwamen, stond Floortje daar duidelijk gepikeerd te dribbelen met haar cameraman. Caroline schoot in de lach. Ze vertelde mij dat ze de Stentor, een DPG-krant voor Oost-Nederland, haar gevolgd had en dat de Stentor een grote reportage had geplaatst. Tubantia – ook DPG en ook Oost-Nederland – plaatste die reportage niet, terwijl in die hoek van Nederland de meeste BBB-stemmers wonen. En wie is de hoofdredacteur daar? Juist, de reeds genoemde Daan Bonenkamp, een gesjeesd mager mannetje van Kaag.

Genoeg geluld, zou Caroline zeggen, hier het interview. Oh ja, en de dames van @StemopeenVrouw liegen dat het gedrukt staat. Caroline van der Plas, alias @lientje1967, is zelfs niet een keer genoemd de afgelopen dagen, laat staan gefeliciteerd. Dat was bij de vorige verkiezingen wel anders, toen er vrouwen van hun persuasie wonnen.

Caroline van der Plas: “Het CDA gaf een paar jaar geleden bij monde van Hugo de Jonge aan dat de partij zich meer op de stad ging richten. In 2018 was ik kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen in Deventer, voor het CDA. Deventer heeft een heel groot buitengebied en ik riep dat juist dáár onze kiezers zaten, en niet in een stad als Deventer. Laat je daar zien, zei ik, mensen in de periferie missen het CDA. 

Dat was mijn eerste red flag.

IVM ACTUELE ONTWIKKELINGEN in de bancaire sector is Het GeldBlog wat eerder

Er zijn een paar Amerikaanse banken geploft de afgelopen weken en financiële markten proberen de effecten te doorgronden. Op dit moment is er nog geen breed gedragen consensus over wat ons te wachten staat. Dit heeft alles te maken de verwachte reacties van centrale banken. Daar heerst er nu de nodige stress want het voorkomen van nog meer bank faillissementen en het bestrijden van inflatie lijken een onmogelijke opgave. Wederom zullen de keuzes van de centrale banken het koersverloop op financiële markten bepalen. Verder zullen de gekozen monetaire maatregelen ook de reële economie niet onberoerd laten. Dat het leven een achtbaan is, zal wederom duidelijk worden voor velen.

Social

Die vogel van Minerva ist tot!

Ingezonden:

Geachte heer Baudet,

Gisteren is onder uw bezielende leiding Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkiezingen gedecimeerd en weggevaagd. De leuze 'Stem ze weg' heeft fantastisch uitgepakt om onze samenleving te bevrijden en ontdoen van de restanten van de neergestorte Uil van Minerva. De kiezers, wiens oordeel ik zeer hoog acht, heeft vakkundig afgerekend met het rariteitenkabinet van drankrijders, volgelingen, loopjongens en wappies die FvD vormgeven.

In een ver verleden was er vanuit de denktank & partij het streven en de mogelijkheid om een breed gedragen middenpartij vorm te geven om Nederland van nieuw politiek elan te voorzien. Om voor u moverende redenen zijn toen de provinciale afdelingen opgeheven en is er gekozen om er geen forum meer van te maken en ook de interne partijdemocratie af te schaffen. 

De verkiezingsspecial (zometeenstraks livestreamtopic/stamcafé)

Woensdag 8 maart

Vliegen van Faro naar Zestienhoven voor de presentatie van mijn boek de Boze Blanke Man in jazzkroeg de BIRD in Rotterdam, tijdens het derde Bullebal. Op luchthavens borrelt mijn misantropie op als zwaveldioxide in een vulkaan. Uitgelaten en dronken groepjes golfers. Sneue stelletjes met krijsende baby's. Nerveuze, bijna hulpeloze bejaarden bij de veiligheidscontrole, in de weer met schoenen en broekriemen. 

Het veiligheidspersoneel zal mij ongetwijfeld ook tot de bejaardencategorie rekenen, ook al zie ik mijzelf als een puber. Een puber in een aftakelend lichaam, dat dan weer wel. Dat meewarige gebruik van de term 'bejaarden' heb ik van mijn moeder. Ze was dik in de zestig en ging, terwijl haar lijf was gesloopt door de kanker, “bejaarden” en “oudjes” helpen. 

Er zit een groot verschil tussen passagiers naar Eindhoven, Amsterdam of Rotterdam. Op de vluchten van Faro naar Rotjeknor vaak matjes, campingsmokings met Feyenoord-embleem en van die typische Leo Beenhakker-regenjassen met ceintuur. Brabo’s op de vluchten van Eindhoven naar Faro zie er vaak uit als Brabo's: Mantafahrers dus. En gebronzeerde Amsterdammers zouden het liefst in een reetveter naar huis willen vliegen.

Ondanks al deze narigheid in de vliegtuigen van de prijsvechters drink ik niet meer in de lucht. Omdat ik vermoedelijk iets onder de leden heb heb dat aan ADHD gerelateerd zou zijn, wil ik nogal eens rommelig en chaotisch zijn. Met drank wordt dat een chaos. Eens vloog ik van Teheran naar Amsterdam, met een tussenstop in Parijs. Ik had veertien dagen drooggestaan in Iran en zette het op een zuipen bij Air France. In het gewoel in het vliegtuig verloor ik mijn boarding pass voor de vlucht naar Amsterdam en moest ik voor een tiet geld een nieuw ticket naar Amsterdam kopen bij Air France. 

Wat die ADHD betreft: als kind was ik nogal "apart" en op de Veluwe werd je in de jaren zestig meteen afgeserveerd als een debieltje die naar de LOM-school moest. Het is een familiekwaal, dat drukke. Mijn moeder werd door haar familie in de inrichting geparkeerd omdat haar broers haar gek vonden. Vooruit, ze had wat psychoses gehad en liep wel eens in haar blote bips over straat, maar wie heeft dat niet gedaan? 

Ik heb met mijn moeder verschillende kinderpsychiaters bezocht en werd geobserveerd en getest als een resusaapje in de laboratoria van TNO. Eerst was de diagnose "hyperactief", daarna werd ik MBD'tje: Minimal Brain Damage. Uiteindelijk werd dat ADD, dat suggereerde althans een ex die chirurg was in het AZM in Maastricht. Op haar aandringen heb ik mij laten testen op ADHD in Vijverdal, het gekkenhuis van Mestreech. De psychiater zei voorafgaand aan het loodzware onderzoek dat ADHD helemaal niet bestond en dat ik het dus vermoedelijk niet had. Ik vertelde hem over de zes kinderen van mijn zus. Vijf daarvan waren door de huisarts op de ritalin gezet terwijl ze nog piepjong waren. Het waren hoogstens wat drukke kinderen en dat is normaal in zo’n groot gezin. Ik zei tegen de ADHD-dokter dat het een samenzwering was van de farmaceutische maffia. Hij zweeg wijselijk. Het werd een loodzwaar onderzoek dat weken duurde, maar ik had toch niks te doen. De uitslag was zoals de dokter had voorspeld: geen ADHD. Wat ik dan wel heb? Geen idee. 

GeldBlog

Ja hoor, daar hebben we weer een poging om communisme in te voeren door het kapitalisme zwart te maken. Het NRC kopte: Pleidooi in Tweede Kamer voor minder groei: 'Kapitalistische systeem werkt niet'. En nu zal deze uitspraak niet beperkt blijven tot een artikel in de krant of een schrijfsel op een blog, maar zal deze nu ook in de Tweede Kamer te horen zijn! Op uitnodiging van, hoe kan het ook anders, GroenLinks (“ex”-Communistische Partij Nederland), mag hoogleraar Jason Hickel zijn idee vertellen over wat wel en wat niet zou moeten op economisch vlak. Als het klopt dat partijen zoals GroenLinks, Volt, D66, SP, PvdA, PvdD en het CDA deze ideeën ook maar enigszins steunen, dan gaat het nu volgende er hopelijk voor zorgen dat geen enkele lezer op deze partijen zal stemmen.

Hickel stelt dat de wereld naar een post-groei model moet gaan, en met post-groei bedoelt hij “ontgroeien” (degrowth). De optimist zou nog kunnen denken dat Jason nog steeds groei van de economie wil, maar op een betere voet of zo. Helaas is dit niet het geval.

Zo zegt hij het volgende: “Groei betekent eenvoudigweg een toename van de productie, maar zegt niks over het werkelijke leven en welzijn van mensen”. Dus de vrije keuze van consumenten over wat ze wel en wat niet wensen te kopen en te gebruiken, is helemaal niet goed voor hun welzijn! Jason impliceert dat de overheid dat wel weet en dus de keuzevrijheid van de burgers wel moet afpakken. Dus geen nieuwe telefoon meer iedere 2 jaar, geen eigen auto, geen groot huis, en zo verder.

Mocht u na dit toekomstbeeld nog niet van uw stoel zijn gevallen, dan zal de volgende eis van Jason daar vast wel voor zorgen. Hij stelt namelijk dat ons energieverbruik minimaal moet halveren… Grosso modo betekent dit een halvering van het BBP (door hogere energie efficiëntie wellicht wat minder, maar niet veel minder).