de huidige omstandigheden geven maar weer eens aan dat de agrarische sector van strategisch belang is

Door de Russische inval bij buurland Oekraïne staan niet alleen de steden van laatstgenoemde in vuur en vlam maar ook de wereldhandel. En dit is nog maar het begin. Waar deze verstoring veelal economisch van aard is, is de verstoring in agri desastreus te noemen. Door het militaire conflict zullen er meer doden vallen buiten dan binnen de Oekraïne. Hopelijk trekken politici ook de juiste conclusies over deze situatie , de achterliggende dynamiek en de wereldwijde gevolgen.

Rusland is nu voor een groot gedeelte geïsoleerd, waardoor haar export flink wordt bemoeilijkt. Voor Oekraïne is het praktisch onmogelijk gemaakt om te exporteren door het Russische leger en de schade die het heeft aangericht. En dit heeft grote consequenties.  

Daar gaan we

Wie gehoopt had dat Amsterdam een minder knijterlinks bolwerk werd, kwam deze week bedrogen uit. De Partij van de Arbeid is weer fiks gegroeid en wie hoopt daarmee de ouderwetse Arbeiderspartij weer in het zadel geholpen te hebben, zal bedrogen uitkomen. De PvdA is terug en zal wraak nemen op die ontrouwe arbeiders die de partij de afgelopen jaren steeds meer links lieten liggen. Deze keer is het woke identiteitsgewauwel dat de klok slaat. Misschien zou het helpen als mensen eens zouden lezen waar een partij voor staat, alvorens erop te stemmen. Als bij GroenLinks de vlag uit gaat wegens een verkiezingsuitslag, dan weet je dat de vaseline schaars zal worden. Ondertussen dobbert de oorlog in Oekraïne gestaag een langdurig conflict in.

Met Brante & Immink

Het is louter oorlog wat de klok slaat. We kunnen het natuurlijk wel over iets anders hebben, maar dat staat tegenwoordig gelijk aan landverraad. Nee, als je aan de goede kant van de geschiedenis wilt staan, gooi je liever een ruit in van een Russische supermarkt, beklad je een Russisch orthodoxe kerk of zet je een Russisch meisje uit haar Amsterdamse appartement. Is het verzet eindelijk een keer niet pas na de oorlog: is het onze oorlog niet!

Het is namelijk nog steeds oorlog

Vorige week werd de ontstaansgeschiedenis beschreven van de oorlog in Oekraïne. De context is essentieel om te begrijpen wat Rusland heeft doen besluiten tot een inval. Helaas wordt in dit soort conflicten een dergelijke context vaak gelijkgeschakeld met "pro" of "contra" Rusland (of erger, Poetin!). Niks van zulks; de context is geen excuus maar geeft een verklaring over het hoe en waarom. Naar mijn mening belangrijk, want er kan geen oplossing zijn zonder begrip van wat er speelt, bij alle betrokken partijen.

Hoe je de aanloop naar de Russische inval ook ziet, het lijkt er sterk op dat Poetin zich flink heeft misrekend. Veel van de KPI's (key performance indicators) die hij zich had gesteld zijn absoluut niet behaald. Sterker nog, hij heeft de situatie voor Rusland verergerd. Het grootste gedeelte van de Russische financiële sector is uit SWIFT gegooid (het internationale betalingssysteem), Russische bezittingen buiten Rusland worden in beslag genomen, de Russische handel is nu zeer verhinderd, de Russische centrale bank kan niet bij haar buitenlandse tegoeden, de EU & NAVO zijn in decennia niet zo eensgezind geweest als nu, NAVO lidstaten vallen over elkaar heen met verhogingen van het defensiebudget en vele voormalige USSR staten rennen nu zo in de armen van de EU en/of de NAVO.

Elektrische tanks voor GroenLinks

Hoe kunnen we de aarde beter opwarmen dan met bommen en granaten? En wat doet een kernkop eigenlijk met het klimaat? Het kost weinig energie als in: de natuurlijke hulpbronnen putten er nauwelijks van uit. Maar warm wordt het er natuurlijk wel van. Maandag gaat het luchtalarm, net als iedere eerste maandag van de maand. Maar we moeten wel begrijpen dat het geen echte aanval is. Maar hoe kunnen we dat zeker weten? We willen niet op de zaken vooruitlopen, maar is het niet een beter idee om dat hele alarm over te slaan, zolang mensen serieus vrezen voor een heuse oorlog? Want hoe komen we er achter dat er een echte aanval is, als deze op de eerste maandagmorgen van de maand plaats heeft?

Waar is het fout gegaan?

Wordt dit een column met hoe slecht Poetin wel niet is? Of hoe slecht de EU wel niet is? Ja en ja! De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is een gevolg van de geopolitieke zetten van de afgelopen decennia. De meeste politici en experts in de media stellen dat niemand dit had voorspeld, dus die Putin moet wel van het padje zijn om hetgeen te doen wat als onmogelijk werd geacht: Oekraïne binnenvallen. Deze stellingname toont een beperkt historisch besef aan in combinatie met een etnocentrische inslag en negeert compleet de eigen rol die het Westen heeft gespeeld in de aanloop naar dit conflict.

De context van dit conflict begint al in een ver verleden, maar om de word count van deze column binnen de perken te houden, begint dit verhaal pas rond de val van de muur. Het Russische rijk was op de knieën gebracht (mede door Afghanistan, waar later op wordt teruggekomen). Uiteindelijk viel De Muur en kwam er al snel het plan voor de unificatie van Oost- en West-Duitsland. De experts zagen natuurlijk gelijk in dat deze unificatie de potentie had om NAVO linie een stuk oostwaarts te verschuiven. Vandaar de belofte werd gemaakt aan de dan nog USSR om de NAVO “not one inch eastward” te laten uitbreiden.

Vorige week werd Ray Dalio’s verwachting van een burgeroorlog op Amerikaanse bodem in GeldBlog besproken. De vervolgvraag was of de essentiële ingrediënten die Dalio heeft aangestipt ook in de EU te vinden zijn.

Eén van de ingrediënten is zeker aanwezig: het lage vertrouwen in de overheid en de rechtspraak. Voor de gemiddelde Nederlander zijn deze (zie hieronder) OECD-cijfers geen verrassing. Immers, hoe vaak heeft Rutte, de Jonge, Opstelten, Kaag, Hoekstra, etc. etc. gelogen de afgelopen jaren? Het kabinet is er zelfs op gevallen. Maar we hebben nu doodleuk dezelfde regering met dezelfde poppetjes! Dat doet het vertrouwen natuurlijk weinig goeds. En hoe vaak hebben parlementsleden het partijbelang laten prevaleren boven het landsbelang? Soortgelijke ontwikkelingen zijn bij vele EU lidstaten waar te nemen.