Gaan jullie ook naar de Rode Lijn? Nou nee:

Het korte verhaal: omdat we onder het mom van 'ja het is erg' niet gratuit verontwaardigd willen zijn over een bikkelharde vergeldingsoorlog van een functionerende parlementaire democratie van een land met uitdagingen waar we helemaal niks van snappen tegen een theocratische jihadistische schurkendictatuur die de lont zélf in het kruitvat heeft gestoken door op 7 oktober 2023 vrouwen te ontvoeren, meiden te verkrachten, omaatjes point blank overhoop te schieten, muzikanten te laten verhongeren, dames met bebloede bipsen in laadbakken door de hel te kachelen en baby’s mee te nemen, honden af te knallen en huizen in de fik te steken met de bejaarden er nog in, daarmee ongekende krachten heeft losgemaakt in een door Holocaust en antisemitisme getekend land, en sindsdien alle kansen op een einde van het bloedvergieten willens en wetens voorbij heeft laten gaan door gijzelaars vast te houden en onderhandelingen te traineren.

Het lange verhaal.

Ten eerste is het nogal kansloos een 'krachtig signaal' te eisen van een volstrekt waardeloos dubbeldemissionair Nederlands klungelkabinet waar ze na anderhalf jaar klooien écht he-le-maal niks voor elkaar hebben gekregen, behalve dan dat we nu op 3 trajecten 130 mogen rijden, en waar dat krachtige signaal er ook niet meer gaat komen omdat het dubbeldemissionaire zootje reeds met verkiezingsreces is. Wat Nederland wél kan en kon doen is zorgen uiten (is gebeurd), oproepen tot het navolgen van democratische principes en mensenrechten (is gebeurd), oproepen tot het verlenen van humanitaire hulp (is gebeurd), oproepen tot een staakt-het-vuren (is gebeurd), het toezeggen van het naleven van het Statuut van Rome en de belofte tot arresteren van Netanyahu (is gebeurd), oproepen tot vrede (is gebeurd) en nu ook het binnenhalen van zieke en gewonde kinderen uit Gaza (gaat gebeuren, had wel wat eerder mogen gebeuren). Als Rode Lijn eisen dat de oorlog met de term genocide de maximale morele veroordeling krijgt is, nog even los van of het daadwerkelijk zo is en los van de ingewikkelde juridische implicaties die dat met zich mee zou brengen, symboolpolitiek, zoals ook een Peace Now-poster achter je raam niet meer dan een flauwe gemoedspleister is en zoals de Gaza Flotilla een compleet kansloze exercitie van zelfingenomen clowns is. 

Ten tweede zijn die Rode Lijn-optochten uitgedraaid op propagandistische positioneringspolonaises in de zendtijd van politieke partijen, zeker nu de verkiezingen hun schaduw vooruit werpen. Want we zien ze straks allemaal wel weer lopen hoor, de Timmerfransjes en de Jettens en de Paternottes en de Dassens, met hun vale klerkensmoelen elkaar verdringend voor een plekje op de allereerste rij. Teken in godsnaam de petitie, en neem ook nog maar een flyer mee van mijn partij. Erg dapper, met de lens van Sterre van het socialemediateam voortdurend op hun snuit gericht voor maximaal effect, roepend dat het allemaal zo vreselijk is dat er mensen sterven. Nou dan hebben we nieuws: dat ís ook vreselijk. Geen zin in. Ook geen zin in: Melk en Vlinder en al die andere 'bezorgde' natuurwijnidealisten uit de hipste hoeken van Amsterdam-Noord die zondag collectief, denkend aan het het bereiken van het volgende level van publieke deugdzaamheid, wakker worden met een joekel van een moraalpaal en iedere voetstap van Museumplein tot Overtoom op Instagram knallen voor zoveel mogelijk likes & schouderklopjes. En nee, die hoge mate van zelfprofilering sluit authentieke en oprechte betrokkenheid helemaal niet uit, maar het voelt allemaal veel te goor en opportunistisch.