Weet u nog? Nederlander Marouane Boulahyani, die rapper die jihadist werd, toen dood ging en vervolgens herrees.

Nou, hij rees misschien naar Syrië, maar terug naar FORT HOLLAND wordt een stuk moeilijker. Want per 21 januari 2019 is "het Nederlanderschap van Marouane Boulahyani, geboren op 11 februari 1995 te Rheden, met toepassing van artikel 14, vierde lid, van de Rijkswet op het Nederlanderschap ingetrokken." Jammer, het waren 24 prachtige jaren en we zullen je onthouden als een zachtmoedige jongen die ergens in geloofde. "Neem wraak namens de onschuldige burgers die zijn gedood door de coalitie, zodat er gerechtigheid plaatsvindt. Voer de jihad in de Benelux in door overvallen te plegen met de intentie een deel van het geld naar islamitische staat te sturen (…) en door aanslagen te plegen op plaatsen waar agenten, militairen en leden van het Koninklijk Huis komen." Ook verliest Nederland in Boulahyani een dichter van formaat: "Fok je met mij, zal ik je hoofd eraf slachten. Ik kom onverwacht als een fokking inbraak. We komen binnenvallen, het is een snelkraak. Je ziet me niet, als een geest in het donker." Nou makker, we wensen je het allerbeste en zien je binnenkort bij Top Notch.

Je bent Nederlander. Of niet...

Er was een tijd dat buitenlandse ingezetenen van Nederland een verblijfsvergunning hadden. Die verblijfsvergunning verschafte je het recht om als buitenlander te stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar niet bij de landelijke. Verder was je gewoon een Nederlander – soort van. Je kon werken, huizen kopen, belasting betalen, je kinderen naar school sturen, naar de sportschool gaan. Kortom: doodnormaal leven.

Het nadeel van die verblijfsvergunning was dat je 'm telkens moest verlengen. Om de vijf of tien jaar moest je een nummertje trekken (er was nog geen internet, maar échte mensen deden het werk, aan een heuse balie) en een gesprek voeren en waarschijnlijk een paar gulden betalen om vervolgens niet het land uitgezet te worden. Omslachtig gedoe maar hey, het werkte.

Wat minder goed werkte was dat je met sommige nationaliteiten, laten we voor de verandering eens Turkse dwarsstraat als nationaliteit nemen, steeds maar een visum moest aanvragen als je voet over de Nederlandse grens zette. In een VW-busje dwars door Europa naar Turkije reizen ging niet echt heel lekker (all inclusive en Corendon bestonden ook nog niet – wat een tijden hebben we overleefd!). Dat dat wel erg lastig is, zagen de socialisten, democraten, de christenen en zelfs de communisten van onze overheid in en dus kon je na zoveel jaar in Nederland gewoond te hebben, een Nederlandse nationaliteit aanvragen.

Niets geen toetsen.

Geen taalvaardigheden.

Geen werk- of inkomen.

En zeker niet de eis dat je afstand moest doen van je Turkse nationaliteit. Nou ja die eis was er wel maar iedereen kreeg dispensatie. Uiteraard uit naam van de koningin. Misschien dat daarom al die buitenlanders zo koningshuisgezind zijn.