Geenstijl

De nieuwe Bandstad mist stikstofruimte

Ontwerp-Nota Ruimte 2050 is de grootste loze verkiezingsbelofte uit onze geschiedenis. Het is goed om hoog op het zand te bouwen, maar geen van de nieuwbouwwijken staat in een gebied dat volgens het Ministerie van Financiën stikstofruimte heeft (PDF p4). Zelfs in het extreme scenario zonder Nederlandse veeteelt, wordt er niet gebouwd. 

Snelle schoenen sprak over een miljoen woningen, er zijn 1,65 miljoen woningen nodig per 2050. Dit eist een industriële aanpak. De woningbouw is op het laagste niveau sinds 2018. De woningprijzen bereikten het hoogste niveau ooit. Het enige dat sneller groeit dan ons woningtekort, is politieke grootheidswaanzin en verstikkende regelgeving.

Ouderen kunnen niet doorstromen naar seniorenwoningen of tehuizen, ze vallen dood. Jongeren missen een humaan perspectief op huisvesting. Relaties en gezinsvorming worden uitgesteld, bij een derde van de abortussen speelt woningnood een rol. (PDF p93) Een modaal huis kostte ooit een paar modale jaarsalarissen, we zitten nu op elf jaarsalarissen.

Jongeren hebben spaargeld, giften van familie, vrienden en kennissen nodig samen met een tophypotheek inclusief hypotheekrenteaftrek om te kunnen kopen. Net zoals bij huurtoeslag mogen burgers hun geld afgeven als inkomstenbelasting tenzij het richting woningbouw gaat. Je moet je geld aan het juiste doel uitgeven, anders raak je het kwijt.

De helft van de gemeenten weigert sociale huurwoningen te bouwen, ze willen geen asocialen of statushouders met allerlei problematiek, kostbare extra taken in het sociale domein of ongedekte uitkeringslasten. Helaas mogen ze dan ook geen betaalbare of vrije sectorwoningen meer bouwen. Gemeenten kunnen woningbouw niet meer betalen.

Onze bevolkingsgroei wordt al drie jaar volledig veroorzaakt door ons migratiesaldo. Dit is vooral ongecontroleerde arbeidsmigratie binnen de EU. We hebben daar weinig zicht of invloed op. De bouw leunt nu al op buitenlandse krachten omdat we onze eigen jeugd te weinig enthousiasmeren of opleiden voor cruciale sectoren. We graven ons eigen graf.

Steden zoals Amsterdam en Rotterdam hebben volgens dezelfde Ontwerp-nota Ruimte 2050 te kampen met grote groepen inwoners met een laag inkomen. Er wordt daar steeds meer gewoond, steeds minder lonend gewerkt. Een steeds groter deel van de migratie mist een valide verdienmodel, het levert geen bijdrage aan onze economie.

Politieke partijen komen niet met oplossingen voor culturele verharding, vergunningen of migratie, ze willen liever maximaal deugen. Terwijl wij miljoenen woningen voor een tonnetje willen verbouwen om mee te nemen in de energietransitie in de hoop een fractie van een graad opwarming te voorkomen, bouwt Azië 479 tot 948 kolencentrales.

Dezelfde mensen die anderen verketteren als klimaatontkenners, verzwijgen eerst dat op korte termijn Azië, Afrika en Amerika te weinig meewerken om de visie van de Club van Rome uit 1972 nog een keer een kansje te geven (we zijn al te laat), en verzwijgen daarna dat op lange termijn het klimaat zonder menselijke invloed ook veranderd.

We wonen nu eenmaal op een geopolitieke instabiele wereld waar we een atmosfeer delen. De kans dat we menselijke of natuurlijke klimaatverandering voorkomen is nihil. We hebben een sterke economie inclusief eigen productie nodig om ons aan te passen aan steeds meer zee-, regen- en rivierwater, barbaarse culturen en een instabiel klimaat.

Terwijl we ons druk maken over imperfecties zoals benzeen, vergeten we dat onze defensie staal nodig heeft uit hoogovens voor materieel en munitie. Ik adem liever benzeen dan kruitdampen. Dat materieel rijdt op brandstof uit raffinaderijen. Boeren, hoogovens, raffinaderijen vormen het fundament onder onze vrede en veiligheid.

Het UVRM eist dat mensen een levensstandaard hebben waarmee ze aan woonruimte kunnen komen. Sociale huurwoningen kun je gezien de wachtlijsten buiten beschouwing laten, bijna alles gaat naar statushouders en andere urgentiegroepen. De groep die niet kan huren of kopen wordt steeds groter. Prijzen zijn een symptoom van woningnood.

Woningzoekenden die overleven in vakantiewoningen, bedrijfspanden en vergelijkbare creatieve oplossingen, verdienen eerbiediging van hun woonruimte volgens het EVRM. Een beperking hierop vanuit wensdenken zoals bestemmingsplannen is niet noodzakelijk volgens hetzelfde EVRM. Krakers krijgen meer rechten dan kopers.

Volgens onze grondwet is woonruimte een zorg van onze overheid. Het is discriminatie om binnen de asielindustrie hotels af te huren, terwijl moeder met baby in een auto sliep, omdat zwangerschap geen urgentie geeft of gewezen arbeidsmigranten dakloos blijven. Deze verdeel- en heerspolitiek helpt louter de meest exotische nieuwkomers.

Bouwplannen zonder enige kans op vergunningen vervuilen onze verkiezingscampagne.