Pop up-stampub op Abbey Road

U moet weten: we verschillen hier heus ook weleens van mening maar hebben enige ideologische diversiteit hoog in het vaandel en zijn zelden geneigd elkaar de hersens in te slaan. Tolerantie is uiteindelijk niet veel minder dan anderen die iets verkondigen tegemoet treden met dezelfde houding als je vrouw wanneer ze vertelt hoe haar dag was: interesse veinzen, niet onderbreken, beleefd knikken, je eigen vernietigende mening koste wat het kost voor je houden. Zitvlees, beleefdheid, zelfbeheersing.

Afijn, op GSHQ mag je dus alles vinden, en dat brengt ons bij een jonge collega. Leuke vent, prima pen, niet eens zo heel onknap, maar deed tijdens een redactieuitje een ontboezeming waarvan de rest even moest bijkomen. Op argeloze toon verkondigde hij dat de Stones beter waren dan de Beatles, omdat ze betere liedjes maakten, terwijl de Stones juist niet beter waren dan de Beatles, omdat ze geen betere liedjes maakten. Nu blijkt uit de psychologische wetenschappen - dat zijn eigenlijk geen wetenschappen, maar we proberen hier een punt te maken, dus negeer dat even - dat de mens vroeg of laat geneigd is zijn of haar opvattingen aan te passen aan de groep waartoe hij behoort. Dat blijkt hier helaas: niet het geval. Niet gehinderd door groepsdruk of goede smaak blijft hij verkondigen dat The Stones beter waren dan The Beatles. Dat brengt ons bij het volgende. Wie waren nou eigenlijk beter - The Stones of The Beatles?

Maar in het Stamcafé is het altijd knus en warm

Hee NOS. Beschrijf in 1 alinea hoe het kan dat Nederland naar de knoppen gaat.
NOS: okeej.

Maar bedrijven die een batterij willen bouwen, worstelen in Nederland met hoge kosten. Zo is het hier duurder om stroom af te nemen van, of te leveren aan het stroomnet dan in omliggende landen. En die nettarieven lijken te blijven stijgen. In Duitsland en België zijn batterijen (tijdelijk) vrijgesteld van die nettarieven.

Gek hè, al die bedrijven die naar het buitenland gaan. Wij zijn boodschappen, peuken zonder ID, peut, bier, gehaktballen en biefstuk halen bij de buren. Tschüß.

nul-punt-nulletje graag

Ja de politiek moet ook een beetje normeren hè, en wie zijn wij om ze die kans te ontzeggen. Dus als er dan in First Dates een jongen zonder seksleven opduikt die naarstig op zoek is naar een seksleven maar dat niet krijgt omdat hij een onbeschofte hork met een dokterstitel in de Tatologie is en daarna de semi-geëmancipeerde mannen van RTL Tonight hem in de uitzending hebben en hij vervolgens nog ex-kaffir blijkt te zijn ook nou ja dan is de tijd gekomen dat Kamerleden zich moeten uitspreken. Altijd leuk als alle dingen die vervelend zijn aan het conservatisme samenkomen in één knul en die knul nog Davey heet ook.

The war on Kees Momma

Vergeet eerst even alles wat u weet over klinische psychologie. Ok, nu graag aandacht voor ASS, oftewel de autismespectrumstoornis. U kunt het kennen van gasten die vallende lucifers kunnen tellen op gehoor, fantasybeurzen, Wikipedia-editors, Kees Momma of speeches op een leeg Malieveld. We kunnen spreken van een griezelig probleem. Waar het ook een probleem is, is in de Verenigde Staten van Amerika. Zoals Trump gister tijdens zijn campagnespeech op de herdenkingsdienst van Charlie Kirk aangaf, is de autisme-epidemie al jaren 'out of control'. Waar 25 jaar geleden nog bij 1 op de 150 Amerikaanse kinderen autisme werd geconstateerd, gebeurt dat vandaag de dag bij 1 op de 36 Amerikaanse kinderen. Laat ons even heel duidelijk zijn: dat komt NIET door meer onderzoeken of een beter begrip van wat autisme inhoudt in de psychologie. Waar het WEL door komt, horen we vanavond van Trump en Bobby Kennedy, alsook een plan 'to stop it from ever happening again'. De doorbraak van de regering-Trump is het ontdekken van een link tussen autisme en pijnstiller Tylenol, dat veelvuldig wordt geslikt door zwangere vrouwen. Dat is GEEN pseudowetenschap, nogmaals: VERGEET ALLES WAT U WEET.

Benoem de oorlog NIET

Bij dezen roepen we ons roze café van 19 september uit tot het Fawlty Towers StamCafé. Het is namelijk op de dag af 50 jaar geleden dat de eerste aflevering van de Britse hotelkomedie op televisie verscheen. Dat is weliswaar een heel aantal jaren, die paar afleveringen Fawlty Towers (of iets meer dan een paar dan, 12 in totaal) hebben scènes opgeleverd voor de eeuwigheid. Scènes die ook gekwoot worden door mensen die 50 jaar geleden nog helemaal niet bestonden, en dat is niet alleen omdat de KRO het door de jaren heen een paar duizend maal heeft herhaald. Fawlty Towers was en is de ultieme Britse sitcom. Een meesterlijke prestatie van John Cleese, zo meesterlijk dat we het hem vergeven dat hij 50 jaar later alleen nog maar overal kan roepen dat je tegenwoordig niks meer kunt roepen. Is ook wel een beetje zo, natuurlijk. Humor om te lachen na de breek.

Kon toen nog gewoon

Als het aan Israël ligt doen ze gewoon mee met het Eurovisie Songfestival, want 'we moeten het allemaal niet politiek maken'. Datzelfde Songfestival, dat overigens altijd al en misschien zelfs per definitie politiek is, wordt komend jaar geboycot door Nederland, Slovenië, Ierland, Spanje en IJsland als Israël gewoon meedoet. Je kunt je afvragen of Israël het ook niet zelf een beetje politiek maakte toen ze in via het Israëlische regeringsaccount op X stemmen gingen werven, maar dat deden ze ook al vóór de oorlog en: voordat Israël het politiek kon maken hadden talloze anderen de aanwezigheid van een Israëlische zangeres al politiek gemaakt. En waar ligt de politieke grens precies? Eden Golan mocht wel zingen over een Hurricane, maar de oorspronkelijke titel 'October Rain' was volgens de organisatie te politiek. Dit hele gesteggel doet ons, zonder het politiek te maken, verlangen naar een tijd dat het allemaal net ietsje gezelliger was. Toen de neuzen (niet politiek bedoeld, red.) nog een beetje dezelfde kant op stonden en het Songfestival nog gewoon een podium voor leuke, ontroerende of maffe liedjes was. Een Songfestival waar we graag naar keken, zelfs als het soms een beetje politiek was.

Stamcafé

En zo gaat het dus. Man, conservatieve opiniemaker, publieke intellectueel, vader van twee, gaat op tournee door Amerika om in debat te gaan met andersdenkenden. Is namelijk zijn favoriete bezigheid: tegenstand bieden aan tegenstanders. In woord, niet in daad; conservatieve opiniemaker is een beschaafd mens. Vertrekt van huis, op naar Utah, nota bene naar een universiteitscampus, waar de uitwisseling van ideeën gemeengoed is, of zou moeten zijn of in ieder geval lang was. Neemt plaats op een podium in een leuk tentje waar voor de gelegenheid 'Prove me wrong' op gedrukt staat, de premisse van zijn tournee. Zo gezegd, zo gedaan. Hij gaat zitten, denkt hardop, debatteert, redeneert. Of hij wint, zullen we nooit weten, want voor hij zijn argument af kan maken, schiet iemand hem in zijn nek. En zo gaat het dus. Man, conservatieve opiniemaker, publieke intellectueel, vader van twee, is dood. Hij werd 31.

(Hier reflectie, nieuwsupdates gaan hier verder)

Nou en dit is dan ook maar meteen het Stamcafé

Er is een nieuwe sheriff in Den Haag en ze heet Angela de Jong (jezus wat woke, wijven als sheriff, red.). Ja je kunt iemand ook kapotpromoveren natuurlijk, in de journalistiek een bekend fenomeen, en in de columnistiek klaarblijkelijk ook. Die arme meid wordt nu zelfs door Jan Paternotte voor schut gezet (en nog goed ook). Angela vindt allemaal dingen van de hypotheekaftrek en wijdde er een stukje aan, waar op een zeker roze weblog eerder vandaag al kebab van werd gemaakt. Nee, mensen die overal maar een mening over hebben en die nog optikken ook, dat vinden we bij GeenStijl verschrikkelijk. Afijn. Angela de Jong is dood, leve Angela de Jong; proost op de gloednieuwe parlementair columnist des vaderlands.

Tevens: StamCafé

Fijne Internationale Dag van de Cosplay voor iedereen (?) die het viert, alsook een meewarige blik voor hetzelfde cohort. Dat brengt ons bij Cosplayer des Vaderlands Dick Schoof, die toch al meer dan een jaar verkleed als minister-president door het leven gaat. Gevolg: het percentage alcohol in een pilsje is hoger dan het percentage Nederlanders dat nog vertrouwen heeft in de politiek. Dat heeft mogelijk het een en ander te maken met het uitblijven van beleid, maar ongetwijfeld ook iets met het aanblijven van dhr Schoof. Ook niet per se handig: een kabinet dat al ruziënd en kibbelend voor het oog van de natie uiteenvalt. Maar, beweert de meneer die dat allemaal had moeten voorkomen nu, achter de schermen was de sfeer juist goed en verliepen de gesprekken in welhaast gemoedelijke sfeer. Tuurlijk, rare snijboon, als jij het zegt.

Helemaal zen

Nou dat was leuk jongens zomervakantie allemaal boeken gekocht allemaal boeken ingepakt geprobeerd een obscure roman te lezen geprobeerd een minder obscure roman te lezen geprobeerd een Russische klassieker te lezen geprobeerd non-fictie te lezen die de Palestijnse kant van het conflict belicht geprobeerd non-fictie te lezen die de Israëlische kant van het conflict belicht eindstand allemaal niet gelukt de app van VI geïnstalleerd op het mobieltje abonnement afgesloten allemaal doorwrochte analyses gelezen over Eredivisiespelers die er geen snars van kunnen. Afijn dat ligt allemaal achter ons de kinderen zijn weer naar school eens kijken wat de couranten te melden hebben. Gebeurt best veel de afgelopen dagen zou je zeggen maar dat heeft precies nul komma nul invloed op het komkommerdieet van de beter leven redactie van de Volkskrant. HOE WEET JE OF JOUW WERK-PRIVÉBALANS IN ORDE IS? Nou meestal verneem je dat op verwijtende toon van het vrouwtje en als die niet bestaat lees je het dus gelukkig in een dagblad. Niet om pedant te doen maar je kunt zoiets natuurlijk ook zelf verzinnen hè stelletje pedaalemmers. Bijvoorbeeld: in misschien wel het mooiste huisje van Terschelling topics gaan zitten tikken voor GeenStijl = geen gezonde werk-privébalans. Anderzijds zit je met je papperige kop thuis ook halve dagen uit het raam te kijken hè meneertje Schots en laten we toch vooral niet doen alsof het privéleven nooit de werkvloer opsijpelt. In alle eerlijkheid de banen die gepaard gingen met een echt gezonde werk-privébalans waren verschrikkelijk, niet zelden moest je de neiging onderdrukken om jezelf midden op de redactie in brand te steken. Afijn verder nog wat meegemaakt zeker maar dat is privé dit is werk we houden dat hier keurig netjes gescheiden. Overigens ere wie ere toekomt de mooiste zin van 2025 tot dusver lazen we eveneens in de Volkskrant, in een kort verhaal van Thomas Heerma van Voss. "Het leven is een aaneenschakeling van kleine en minder kleine vernederingen." En zo is het maar net jongen, proost op het nieuwe werk/studiejaar, we maken d'r wat van, recht zo die gaat.