Sinterklaas is dood en Jan Slagter heeft hem vermoord

Alsof je een tweejarig kind langzaam maar zeker zes pindarotsjes in haar neus ziet duwen. Alsof je kijkt naar iemand die uitglijdt over zijn eigen kots en daarna met zijn hoofd door de hondenpoep rolt. Alsof je in een organisatie die een miljard euro per jaar kost, onder andere om professionele acteurs van in te huren, helemaal niets hoeft te snappen van acteerwerk, of van leuke televisie, of van wat dan ook, omdat je je salaris toch wel krijgt en iedereen ja en amen roept, omdat je de baas bent van één van de clubjes die dat miljard mag uitgeven. Alsof ze bij de NPO heel graag willen laten zien dat ze lak en tevens ook schijt hebben aan alles en iedereen en dan met name aan de kijker. Alsof je in elke Champions League talkshow je na zo'n optreden niet urenlang op je knieën SORRY MENEER KELDER, SORRY MEVROUW SIJTSMA zou moeten snikken. Alsof het allemaal niet uitmaakt omdat de belastingbetaler toch wel betaalt.

Zij die niets om hun zonden geven, werpen de eerste pepernoot

De laatste happen avondeten op een vroege decemberavond in de late jaren tachtig. Het is donker en het waait. De deurbel rinkelt onverwacht en anders dan normaal. Lang, langer, kort, kort, kort. Het klinkt opgetogen - ‘kom kijken, kom kijken! - maar stevige bonken op de voordeur maken het ook spannend. Ouders, onbevreesd en misschien net niet verbaasd genoeg, sporen de kinderen aan om open te doen. Gespannen naar de deur, zeker weten, ja hoor doe maar open. De wind blaast winter, en wat late herfstblaadjes naar binnen. Een enorme jutezak in het portiek, niemand te zien in een donkere straat. Op de zak, het symbool van Sinterklaas: de mijter met het kruis.

De rest van de avond vult zich met de onschuld van pepernoten, een vloerbedekking van pakpapier en warme nieuwe sloffen, de laatste Kameleon en de extra dikke Donald Duck december-omnibus, een wekkerradio en natuurlijk ook spelletjes en LEGO. De kinderen dankbaar, hun ouders zien het met tevredenheid aan. Ook al is het maar gewoon een doordeweekse avond, ze mogen later naar bed dan anders - alsnog met gloeiende gezichtjes van opwinding, suiker en enthousiasme.

Zomaar een warme herinnering die weigert te vervagen en daarom nooit en te nimmer in schuld kan worden herschreven. Een herinnering die er van vele miljoenen Nederlanders een kan zijn.

Dik dertig jaar later is het straatbeeld in de decemberdagen steeds meer wars van Sinterklaas. Halloween en Sint Maarten winnen terrein, Black Friday is de nieuwe pakjesavond en vroege kerstsferen lichten op in de vele etalages die inmiddels aan de Goedheiligman voorbijgaan.

Nauwelijks hoor je over Sint nog zingen / De schoorsteen rookt voor andere dingen / De arme oude bebaarde kapoen / Heeft thans een bevlekt blazoen

Het is zo snel de nieuwe logica geworden: Wie geen Zwarte Pieten meer in etalage of speelgoedfolder zet krijgt boze klanten in de zaak en wie er wel aan vasthoudt, verdrinkt in een zure regen van racismeverwijten, wordt onderwerp van opstootjes of leest zichzelf terug als Kamervragen. Regenboogkleuren of roetvegen hebben de mysterieuze kracht van de knechten van de Sint verder doen vervagen, het speelse is er sowieso uit gekickt door wrange geesten met wrokkige wijsvingers.

Zelfs warme nostalgie is niet heilig voor het steeds sneller verstrijken van de tijd, maar de razendsnelle afbraak van de onschuld van het Sinterklaasfeest is meer dan een door lege zielen zonder spiegel geëiste aanpassing aan die nieuwe tijd. Het is een totem voor een mentaliteit waarin we steeds sneller geacht worden af te rekenen met alles dat niet meer in steeds krappere kaders past.

Vulgraad van welvaartsproducten biedt sombere weersvoorspelling voor de winter

Zwarte Piet mag dan uit Volendam zijn afgevoerd (“Nee ik ben geen Zwarte Piet ik vierde ooit nieuwjaar in het verkeerde café”), het feestdagenseizoen kampt bepaald niet met fysieke tekorten aan voorraad voor heerlijke avondjes. De nationale pietenpakhuizen puilen uit met producten voor in de schoen, aan de schouw of onder de boom: kleding en electronica ligt zodanig hoog opgestapeld dat er in het Financieel Dagblad om hulptroepen wordt gevraagd: consumenten moeten helemaal Koerhuis gaan en meer kopen kopen kopen. Maar dat doen mensen niet, want het zijn economisch onzekere tijden en dan houdt men de letterlijke hand op de spreekwoordelijke knip. De kindjes krijgen niks dit jaar, want papa moet het huis warm houden en Samantha moet haar genotselectronica kunnen opladen. Zo de gebrekkige vulgraad van mondkapjes in Vianen tijdens de pandemie een reden tot gezondheidszorg was, zo is de overvolle pakhuissituatie voor consumptiegoederen een reden voor recessiezorg. Want alles wordt steeds met kleine beetjes heel veel duurder en het kantelpunt van kopen is bereikt. Kinderen die vragen, konden wel eens worden overgeslagen dit jaar. HEB JE NOU JE ZIN, AIRFRYER?

Samenvatting wegens te dure paywall

HIGH TRUST, HIGH PENALTY!

In Breda krijgt het Sinterklaascomité geen subsidie meer van de gemeente. Volgens de gemeente komt dat omdat het comité zich niet aan afspraken hield over "de kleur en uitdossing van Piet" (die in Breda grijs was tijdens de intocht). Bovendien liep de demo uit de hand omdat Jerry Airfryer met zijn trawanten vanuit de Bijlmer per bus naar Brabant waren afgezakt. De politie moest ingrijpen bij het """kinderfeest""". Tussen de Sinterklaascomité en de gemeente was in 2020 al MEDIATION geweest (in dat soort echtscheidingsretoriek wordt overleg tussen burgers en bestuur tegenwoordig geduid) over kleur en uitdossing van de KINDERVRIEND, maar omdat het comité niet deed wat de gemeente wilde horen, krijgen ze na de laatste intocht geen subsidie meer.

Waarom is dit - na kerst en de jaarwisseling - alsnog een topic? Omdat het toch allemaal niet lekker voelt. De gemeente Breda werd in juni 2020 bestookt met mails tegen Zwarte Piet, vanuit een gecoördineerde actie door met gemeentegeld gesubsidieerde antiracismeclubs. Daarna kwam die "mediation", die vooral neer kwam op linkse partijen die eisen stelden aan het Sinterklaascomité, met de gecoördineerde mailactie als "bewijs" dat er wat moest gebeuren, aangevuld met een hoop poeha van linkse partijen over diversiteit en dat soort dingen. D66 deed het zelfs op rijm. De uitkomst van de "bemiddeling" was een grijze Piet, maar dat was voor met name het linkse deel van de gemeenteraad eigenlijk niet het gewenste resultaat.

In 2020 was er uiteindelijk geen intocht, want 'rona. De intocht in 2021 ging wel door, in het grijs dus, maar was vanwege het virus in de vorm van een "doorloopevenment" (weer zo'n vrome nieuwe wereld-term, ja) in Park Valkenberg. Hartstikke leuk, behalve dat bij de uitgang van het park de anti-Pieters van Affriyie stonden. Ouders en kinderen moesten langs de roeptoeterende antiracisten, wat het Sinterklaascomité er toe bewoog om een andere uitgang van het park te openen:

De hele Sinterklaas dus hè, niet Zwarte Piet of zo

Een soort omikron-variant van Kick Out Zwarte Piet: bij het Horizon College in Alkmaar (mbo) vinden ze saamhorigheid en inclusie heel erg belangrijk en daarom schaffen ze het Sinterklaasfeest af. Toch gek. Blijkbaar geldt inclusiviteit opeens niet voor een 300 jaar oude Turkse heilige die gewoon heel erg veel van kinderen houdt. Blijkbaar geldt saamhorigheid opeens niet voor goedheiligmannen met een rode jurk, een grote baard en een mijter op hun kop. Raar toch? Misschien heeft de moeder van Sinterklaas een keer iets over de islam gezegd en heeft hij daar te weinig afstand van genomen ofzo. Hoe dan ook. Hele mail, uit onze mail, na de breek.