Voortreffelijk

Het is misschien lastig voor te stellen, maar wij zijn ook niet perfect. Achter al die sneren, achter dat spottende, soms bijtende cynisme, gaan heel gewone mensen schuil. Mensen van vlees en bloed, mensen met ochtendhumeuren, studieschulden, onzekerheden. Mensen die het soms ook allemaal niet meer weten, mensen die elkaar bellen om advies, mensen die soms googlen hoe lang je bloemkool ook alweer kookt, mensen die een liedje Shazammen omdat ze helemaal vergeten waren dat het Madonna is. Mensen met bevliegingen, maar ook bedenkingen. Mensen met zorgen over de toekomst, mensen die soms worden gegijzeld door vertwijfeling. Die het soms ook even niet meer weten allemaal - die de wijsheid evenmin in pacht hebben als u. 

Gelukkig is er op zulke momenten altijd nog NRC, meer specifiek het opiniekatern, met zijn van generatie op generatie overgedragen oerkennis. Och, wat mogen we ons daar graag aan laven. Vandaag weer: een prachtig stuk over Black Friday, of beter gezegd, ter relativering van Black Friday.

Vuistdiep.

SPREEKWOORDELIJK

Hee daar zijn weer allemaal van die mensen voor wie een vlaggetje op sociale media niet volstaat. Halsema verbood eerder een demonstratie tegen Jodenhaat op de Dam, maar nu gaat-ie bij de Stopera alsnog door. Probleempje: er komen ook allerlei pro-intifida-idioten, eh, tegendemonstreren. Hartstikke leuk dat steeds meer mensen van dit grondrecht gebruik maken, zal vast wel weer een teken van een gezonde en levendige democratie zijn, maar als jullie het niet erg vinden blijven wij vanavond even binnen en doen verslag vanuit huis. Dhr Schrijver van de T is er trouwens wel.

Update een paar honderd anti-antisemitismedemonstranten aanwezig, veel pliesie. En veel zichtbare davidsterren, dwz Israëlische vlaggen - een unicum in Amsterdam. 
Update Organiserende partij Christenen voor Israël heeft een livestream. 
Update Voor een eventuele tegendemonstratie zou de Nieuwmarkt zijn aangewezen, zo'n 700 meter verderop. 
Update Eigenlijk moet je deze bijeenkomst zo min mogelijk politiseren. Er staan naar schatting bijna duizend mensen bij de Stopera te demonstreren tegen Jodenhaat. Ze komen uit heel Nederland, organisator Christenen voor Israël charterde zelf vijftien bussen. Het zijn barre tijden, maar dit geeft hoop. 
Update Man die speecht spreekt zich ook uit tegen moslimhaat en homohaat. Nu Lenny Kuhr. Merkt terecht op dat zichtbaar, herkenbaar, onomwonden Joods zijn in Amsterdam al heel lang niet of nauwelijks meer kan. 
Update Op de Nieuwmarkt gebeurt ondertussen geen fuck. 
Update De kop van dit topic is vooralsnog misleidend. Avond verloopt vreedzaam, geen tegendemonstrant in zicht. Laten we hopen dat het zo blijft. 
Update Kuhr: Antisemitisme zit niet in het DNA van Islamieten. We zijn allemaal geprogrammeerd, de ene constructief, de andere destructief. Nu gaat ze zingen. 
Update Publiek zingt mee. Dit is mooi. Stemt hoopvol. Kan er ook niets anders van maken. 
Update De eerste herrieschoppers dienen zich aan, roepen iets over kolonisten. Hadden iets eerder moeten komen, hebben natuurlijk al die mooie verbindende speeches gemist, kunnen zij ook niets aan doen. Zucht.
Update Welja. Frank van der Linde is er ook bij. Rob Oudkerk deelt ondertussen op het podium een sneer uit naar Femke Halsema die, de manifestatie niet toestond op de Dam. "We staan hier, maar ook in de geschiedenis, op de verkeerde plek." (hele tekst)
Update Christelijke meneer heeft een, nou ja, nogal Christelijke toespraak.
Update Avond bijna afgelopen. En toch weer een advies om vlaggen en davidssterren weg te stoppen bij het verlaten van de locatie. Handjevol tegendemonstranten worden door politie netjes op afstand gehouden lijkt het. 
Update Geert Dales houdt ondertussen de webcam op de Dam in de gaten.
Update Aanwezige bij demonstratie meldt GS dat er geschreeuw hoorbaar is van 'aan de andere kant van het water'. Politie neemt ondertussen Palestijnse vlag in beslag. 
Update Extinction Rebellion lui liggen kennelijk in het water in de buurt van de Stopera als protest tegen ING. Beetje verwarrend zo. 
Update Stopera loopt leeg, lijkt rustig te verlopen allemaal.

Nou kom maar op

Opwinding. Eerder deze week kondigde BOOS een uitzending over Feyenoord aan en om 16:00 is het zover. Waarover precies is onduidelijk maar de club nam vanmiddag vast de vlucht naar voren en publiceerde een hallucinant soort essay, waarin merkwaardige bespiegelingen op de tijdgeest ("Algehele verruwing van de maatschappij, de spreekwoordelijke korte lontjes en de helaas toegenomen intolerantie op vele terreinen") worden afgewisseld met allemaal dingen die Feyenoord klaarblijkelijk heel erg goed doet (ze hebben bijvoorbeeld een conferentie over antisemitisme bezocht, of zo). Nou dan weet je het wel: stront aan de knikker.

Of niet natuurlijk, maar dat zien we zo wel. Updates hieronder; zelf kijken op YouTube.

Update Voor we beginnen willen we graag even benadrukken dat dit bestaat: Christelijke Kameraden, hoogstreligieuze Feyenoordfans. 
Update Het heet: Geweld, antisemitisme en homofobie: hoe Feyenoord achter zijn hooligans blijft staan. 
Update Er zijn banden tussen Feyenoordhooligans en bestuur, en Feyenoord zou antisemitische en gewelddadige fans beschermen. In eerste instantie dus niets nieuws onder de horizon. 
Update Tim is op bezoek bij Paul, sportschoolhouder en topman van Roze Kameraden, een supportersvereniging voor niet-heteroseksuele supporters. Samen lezen ze appjes van harde kern pipo's.

Mijn scriptie klopt

Heel raar want PVV'ers zijn doorgaans hartstikke oprechte en integere mensen maar op de een of andere manier is Staatssecretaris Langdurige en Maatschappelijke Zorg Vicky Maeijer onder het vergrootglas van de notoire zuurstokken van BNR beland en nou ja dan weet je het wel. Maeijer, die bekendheid verwierf als #85 in de Grote GeenStijl-Kamerleden ranking 2019 ('Ze zal vast wel iets kunnen, maar we zien het niet'), kwam in 2006 als stagiaire bij de PVV terecht en behaalde drie jaar later haar masterdiploma International & European Public Law aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Zoiets vereist een dragende motivering en die vond Maeijer weliswaar maar hoofdzakelijk in het werk van anderen. Haar scriptie telt 69 pagina's en ongeveer de helft daarvan is woord voor woord overgeschreven, ontdekte BNR: "Soms paste ze teksten minimaal aan om de schijn van originaliteit te wekken, bijvoorbeeld door zinnen te herschrijven in de ik-vorm." Geconfronteerd met een extensieve analyse van haar fraude liegt Maeijer: "Ik heb hard gewerkt om mijn studie af te ronden. Het schrijven van mijn scriptie heb ik te goeder trouw en met de beste intenties gedaan."

Jongens daar gáát het zo broze vertrouwen in de politiek.

It's the Biden, stupid

Alle fucking swing states verloren? Yep, alle fucking swing states verloren. En dat met een oorlogskas waar, noem eens een zijstraat, een land dat daadwerkelijk in oorlog is best een poosje van had kunnen doorknokken. Links Nederland lag helemaal in katzwijm, alles was weird en kijk toch eens hoe ze zich het begrip vrijheid toe-eigenen, er worden hele essays aan de vernuftigheid van deze campagne gewijd, terwijl die in werkelijkheid gewoon een miskleun bleek. Toen Hillary Clinton verloor van Trump probeerde ze haar nederlaag te verklaren in een hallucinant relaas van ruim 400 bladzijdes, vanuit kamp Kamala bleef het vooralsnog stil. Tot vandaag: vier hoge piefen duiken op in Pod Save America, een podcast die een handjevol prominente ex-medewerkers van Obama begonnen nadat ze in 2017 het Witte Huis verlieten. Interessant en mooi spul voor iedereen die een bloedhekel heeft aan de Democraten of ze juist een warm hart toe draagt. De teneur: Harris begon met approval ratings van rond de 32 procent, en eindigde op 48. Niet genoeg, maar feitelijk best knap, voor een campagne van 70 dagen, terwijl er voor een dergelijk traject normaal een periode van een tot twee jaar staat. 

Tsja. 

Had de Harris-campagne maar iemand in de directe nabijheid van Biden gehad, dan hadden ze misschien eerder kunnen signaleren dat hij niet helemaal goed bij zijn paasei meer was, en aan de bel kunnen trekken.

Slechte: verliezer

Ha ja, Drake, die maakt dus jongemensen-muziek en heeft daar hartstikke veel succes mee, een soort Taylor Swift maar dan met iets meer testosteron. Als u nog nooit van de beste man gehoord hebt, troost u met de gedachte dat dit waarschijnlijk ook geldt voor Frans Timmermans maar dat dit Frans Timmermans er niet van zal weerhouden groot fan van hem te zijn. Soms heeft de werkelijkheid gewoon een zetje nodig. 

Hoe dan ook, rappers zijn doorgaans nogal trotse pauwen, en zo nu en dan culmineert dat in een zogeheten battle, een exposé van waarom een collega hartstikke stom is. Snedig sneren op hoog niveau, een soort GeenStijl-topics met een beat eronder, maar dan ietsje heftiger. Eerder dit jaar vlogen Drake en de iets minder succesvolle (maar volgens puristen veel betere) Kendrick Lamar elkaar in de haren.

Na enig voorspel leidde dit tot zes (!) liedjes in een week tijd. In eerste instantie ging het er (iig met de kennis van nu) nog best zachtaardig aan toe maar aan het eind van de week had Drake Kendrick Lamar ervan beschuldigd dat-ie zijn vrouw slaat en eigenlijk niet de vader van zijn kinderen is, en had Kendrick op zijn beurt de halve wereld ervan overtuigd dat Drake is wat we in Nederland een kleuterneuker noemen. Eerst in het naargeestige Meet The Grahams, waarin Kendrick brieven voorleest aan de vader, moeder en de 7-jarige zoon (!) van Drake, en daarna in Not Like Us, dat de genadeklap was en een heule grote hit deze zomer. Op zich best lullig om amper meer de deur uit te kunnen zonder voor pedofiel te worden uitgemaakt, maar ja, dat hoort er dus een beetje bij. Afijn, we zijn zes maanden verder, Kendrick heeft net een nieuwe elpee uit, Drake maakt van de gelegenheid gebruik om... zijn platenmaatschappij aan te klagen omdat het allemaal niet eerlijk is. Via een distributiedeal is Universal namelijk ook soort van Kendrick's platenmaatschappij, en volgens Drake is een aanzienlijk deel van de streams van Not Like Us op Spotify door diezelfde platenmaatschappij gekocht, terwijl Drake's antwoordliedje juist kunstmatig klein zou zijn gehouden. Een beetje zoals voetbalsupporters die bij een nederlaag roepen dat de scheidsrechter omgekocht is en de KNVB corrupt. 

Voor de duidelijkheid: Drake meneer heeft naar schatting 250 meloen dollartjes op de bank staan. Moneystacks klaarblijkelijk even lang als de tenen. Wat een ontzettend sneue heuvel om op te sterven zeg.

Update Hoppa, nog meer Juridische Stappen: Drake beschuldigt Universal van smaad en lasterrrr. Want: hunnie hebben Not Like Us uitgebracht. Juist ja.

Urgent

Nieuwe dag, nieuw opiniestuk over de mislukte integratie van den autochtone Nederlander, ditmaal in de Volkskrant, waar een 'senior onderzoeker effectief discriminatie aanpakken' mag laten zien hoe dat in de praktijk nou werkt, effectief discriminatie aanpakken. Heel belangrijk werk, blijkt meteen uit de intro: "Als we echte integratie willen, waarbij mensen gelijkwaardig en respectvol samenleven met mensen met verschillende achtergronden, dan moeten we discriminatie en racisme steviger aanpakken." Ja, want laten we alsjeblieft niet vergeten dat we eerder deze maand een best extreem voorbeeld van discriminatie in onze hoofdstad hadden, te weten een georganiseerde en grotendeels geslaagde Jodenkopschopperij. En ja goed, de daders waren niet per se witte Nederlanders, maar dat mag de pret niet drukken, auteur zat helemaal in een flow, niet kniesoren nou. Geen idee waarom deze mejuffrouw discriminatie door medemensen van Islamitische pluimage niet wil aanpakken, misschien is ze van mening dat het bij hen in het DNA zit? "Racistische opmerkingen op verjaardagsfeestjes van witte mensen zijn ook niet uitzonderlijk," lezen we voorts. Ja theemuts, racistische opmerkingen van niet-witte mensen trouwens ook, maar misschien sla je die verjaardagen met je gepriviligeerde bakkes toevallig net over allemaal. Oeps, foutje! Kan gebeuren.

Even serieus. 18 dagen geleden nog maar. Hoe zijn we hier nou weer beland?

Op rekest uit 2016: Paul Bloom's Against Empathy in het stamcafé

Heel gek maar er zijn hele bibliotheken vol geschreven over empathie en toch komt de empathiekritiek er wat bekaaid vanaf. Empathie is goed, warm, menselijk, leuk, lief; het tegenovergestelde is dus per definitie slecht, koud, onmenselijk, vervelend en gemeen. Empathie is nagenoeg heilig, en heus niet alleen voor de Jesse Klavers van deze wereld. Rare jongen dus die er tegen van leer trekt, en toch deed hoogleraar psychologie Paul Bloom dat in dit boek, acht jaar geleden al weer. 

Bloommans omschrijft empathie als ons vermogen zich in een ander te verplaatsen, wat op microniveau natuurlijk hartstikke waardevol is. Wie zich in een tramconducteur kan verplaatsen, zal niet snel geneigd zijn hem in het gezicht te tuffen; wie zich kan verplaatsen in een ambulancemedewerker, zal hem niet snel het ziekenhuis in schoppen. Zo beschouwd staat empathie voor beschaving, terwijl een gebrek eraan een vereiste is voor asociaal of zelfs ronduit psychopathisch gedrag. 

Het probleem ontstaat volgens Bloom iets verder uitgezoomd, op macroniveau. Want hoewel de mens fundamenteel een invoelend wezen is, beschikt hij ook weer niet over onuitputtelijke empathie - dat zou het bestaan ondraaglijk maken. Bovendien heeft empathie zo haar beperkingen; ze is bepaald geen exacte wetenschap, heeft weinig met objectiviteit van doen, maar is vaak een kwestie van perspectief en daardoor ook eenvoudig te bespelen. Empathie ontstaat vooral door goede, hapklare voorbeelden - het leed van individuen of kleine groepen, bij voorkeur bij mensen waar we ons in herkennen. 

Als voorbeeld haalt Bloom school shootings aan, die bij de massa steevast tot meer verontwaardiging en schok leidt dan de tientallen minderjarigen die de weken eromheen vaak in de buurt van zo'n school worden afgeknald. 

Empathie werkt een beetje als een schijnwerper, schrijft Bloom, die onze blik richt op één probleem. Hartstikke mooi, maar er kleeft ook een nadeel aan: wat er (vlak) buiten het felle licht van de schijnwerper gebeurt ontsnapt aan onze aandacht, sterker, daar worden we juist ongevoeliger voor. 

Weinig kan de massa zo in beweging brengen als empathie. Zodra die radartjes eenmaal gaan werken, zijn we geneigd al het andere uit onze spreekwoordelijke tengels te laten vallen. Daarin schuilt naast een overduidelijke kracht ook een iets beter verholen gevaar. 

Het plan dit boek te herlezen ontstond kort na 7 oktober.

Acht dagen later, nog niet eens alle lijken waren geïdentificeerd, het trauma was nog geeneens een trauma omdat het nog bezig was, vond er een demonstratie op de Dam plaats. Vijftienduizend mensen kwamen opdraven om hun steun te betuigen aan... de Palestijnen. Ontegenzeggelijk speelde antisemitisme hier een rol, maar het voert wat ver om het daar volledig aan toe te schrijven. Wat hier eveneens zichtbaar werd, was de huiveringwekkende uitwerking van empathie. Deze mensen hadden zich emotioneel zo uitgeleverd aan de Palestijnse zaak, waren zo geraakt door op sociale media opgeduikelde filmpjes van onrecht - echt en geveinsd - dat ze zich zelfs onder deze omstandigheden, zelfs temidden van deze absolute hel, niet konden verplaatsen in het lot van de Israëli's (en in het kielzog daarvan: het lot van de Joden). 

Diezelfde giftige cocktail van antisemitisme en gebrek aan empathie zien we in de nasleep van 8 november. Begeesterd door de afschuwelijke beelden uit Gaza tellen voor wel erg veel mensen de afschuwelijke beelden van die nacht niet, of in ieder geval, nauwelijks. 

Daartegenover staan een boel mensen die laconiek, schouderophalend reageren op de oorlogsslachtoffers in Gaza, voor zover bekend meer dan 43 duizend inmiddels (er valt ongetwijfeld wat op die cijfers af te dingen, pin ons er niet op vast). Voor hen waren de beelden van 7 oktober zo schokkend, zo gruwelijk, zo mensonterend, dat er geen greintje empathie meer over is voor de Palestijnen en hun tamelijk erbarmelijke lot, ook niet geconfronteerd met genoeg burgerdoden om een flink voetbalstadion mee te vullen. 

Ongetwijfeld tot tevredenheid van Hamas. Wijlen Yahya Sinwar met zijn dorre geitenbek lacht zich een breuk. 

Oorlog, verdeeldheid, haat, dood, verderf; joepie. 

(Nee maar serieus, koop dat boek - goed spul)

Ja fukkie fukkie fukkie zeg

Hoor eens we willen er heus geen gewoonte van maken elke dag iets te tikken over een onderzoek van die mensen daar maar als de resultaten zo SPECTACULAIR zijn ontkomen we er niet aan. Want hoeveel mensen zijn weleens ontevreden met hun relatie en hoeveel van hen zet de stap naar relatietherapie? Dankzij een leuke nieuwe poll op Linda.nl een leuke nieuwe poll op Glamour.nl een leuke nieuwe poll op &C.nl een leuk nieuw onderzoek van de Universiteit van Amsterdam weten we het nu. En daar stopt het niet, want ze hebben ook nog eens onderzocht waarom mensen die het efkes moeilijk hadden thuis niet in therapie ging. 

Opmerkelijk: 48,8% deed dit niet omdat het inmiddels weer beter ging. Dankjulliewel, wetenschappers!

Nog wel een puntje van kritiek: het is een erg heteronormatief onderzoek, aan homo's, lesbo's et cetera is niets gevraagd. Misschien kan de Chief Diversity Officer zich daar eens over buigen?

sodeju 768 pagina's: de autobiografie van Boris Johnson

Gek eigenlijk. Niemand kiest een hartchirurg, huisarts of kapper omdat het toevallig een mooie kerel is, maar eenmaal in het stemhokje is dat onder de streep vaak de allerbelangrijkste factor. Terwijl charisma en landsbestuur uiteindelijk evenveel met elkaar in gemeen hebben als, nu ja, charisma en hartchirurgie. 

Bij nader inzien: hartchirurgen, huisartsen en kappers voeren doorgaans geen campagne, met gelikte filmpjes, scherpe tweetjes en ontwapenende kranteninterviews. Als ze dat wel zouden doen, zou de doorslaggevende factor vermoedelijk dezelfde zijn als bij politici. 

Hoewel over het hoofd gezien door Joris Luyendijk is het mooie kerelschap (m/v/x) misschien wil het grootste privilege waarover een mens kan beschikken. Charisma is bovendien hoogst ongrijpbaar en niet of nauwelijks aan te leren: van een Jolande Sap kun je geen Femke Halsema maken, van een Frans Timmermans geen Geert Wilders, en van een Wopke Hoekstra geen Mark Rutte. 

Het helpt als mensen met een overschot aan charisma enigszins verantwoordelijk met hun aanleg omgaan. Dat brengt ons bij Boris Johnson, voorheen journalist, columnist, hoofdredacteur, premier van het Verenigd Koninkrijk, biograaf en groot bewonderaar van Winston Churchill, en bij uitstek iemand waarmee iedereen een avondje in de kroeg zou willen zitten. 

Maar ook: iemand die een ongekend zooitje van Groot-Brittannië wist te maken, en vooral herinnerd zal worden om een imposante reeks schandalen en leugens. 

Laat er nou net één beroep zijn waar het juist de bedoeling is om er naar hartenlust op los te fantaseren, fabuleren en verdraaien: het schrijverschap. Het onlangs verschenen Ontketend staat weliswaar vol van de aantoonbare onzin, het zijn misschien wel de leukste politieke memoires die we ooit hebben gelezen (en we houden nogal van politieke memoires). Stilistisch steekt het uitstekend in elkaar allemaal, 's mans bespiegelingen op de EU zijn even scherp als hilarisch, hij beheerst de zeldzame kunst kneitervilein te zijn op een ingetogen manier. Johnson drijft de spot met alles, hemzelf incluis. Zo blikt hij bijvoorbeeld terug op zijn hoofdredacteurschap van het liberale Britse weekblad The Spectator: 

"Ik ben bang dat er ook toen tijden waren waarop ik met mensen gingen lunchen met de bedoeling ze te ontslaan, die - na een aantal flessen drank - vertrokken met de vage indruk dat ze promotie hadden gemaakt."

Fijn dat zo iemand nu gewoon schrijver is en niet langer politicus, en nogmaals, wij willen bijzonder graag met hem de kroeg in.