Geenstijl

Ook nu is het weekend

De laatste groet van de VrijMiBo in het jaar des Heren 2025. Een VrijMiBo die noodgedwongen een andere vorm kreeg wegens claims en kapers en getrut, maar nog steeds geldt als welgemeend startpunt van het WEEKEND. Nu is het vandaag tweede kerstdag, is er geen nieuwe muziek en werkt u waarschijnlijk niet, maar er zijn ook veel mensen die wél gewoon moeten werken. Mensen voor wie het weekend misschien nu wel begint. De broeders, de artsen, de verpleegkundigen. De chauffeurs, de bestuurders, de vissers, de piloten. De koffersmijters, de kassamensen, de tappers en de trappers. De centralisten, de bezorgers, de verkeersleiders, de sluiswachters, de bloggers, de machinisten. De jongens in de haven, de wegwijzers, de ANWB'ers, de storingsmonteurs, de kaartjesverkopers, de broodjesbakkers, de redders, vangers, gooiers, smijters, plukkers, prikkers, pakkers en al die andere helden. Voor al die mensen, voor hardwerkend Nederland: PLOP. Fijn weekend. Tot volgend jaar.

Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.
- De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten?