"Collectieve inschattingsfout"

Dat verwachtte u WEL. Het onderzoek naar de Nederlandse evacuatie uit Afghanistan is afgerond en de conclusies komen overeen met de beelden ter plaatse: het was een clusterfuck van hier tot Kabul. De uitgelekte quotes in het AD variëren van "te positief wensdenken" tot "een collectieve inschattingsfout" en dan weet u wel wat de teneur is van het rapport dat morgen uitkomt. Dat verbaast ons niet, want terwijl onze Spartacus al voorspelde dat Kabul elk moment kon vallen, vond MinDef Bijleveld het een goed moment om een bioscoopje te pakken. Tegen de tijd dat Nederland een vliegtuig stuurde om evacuees op te halen, liep de Taliban al door de paleizen van de vorige machthebbers. Onder leiding van MinBuZa Kaag waren we laat, onvoorbereid en ongeorganiseerd. "Zo lag er wel een evacuatieplan op het ministerie van Defensie, maar alleen voor het eigen personeel. Ook dacht Buitenlandse Zaken toen nog dat er een handjevol Nederlanders in Afghanistan verbleef, maar dat bleken er meer dan 1.200 te zijn." Qua inlichtingen vertrouwden we te veel op de Amerikanen die het ook niet wisten en de Nederlandse oogkleppen draaiden overuren. "Er was onvoldoende aandacht voor signalen die niet pasten bij ons beeld." U wist al dat de evacuatie een ramp was, wij wisten al dat de evacuatie een ramp was en vanaf morgen staat ook zwart op wit in een uitgebreid rapport dat de evacuatie een ramp was. Hoe vaak kan een kabinet eigenlijk vallen?

Jullie hebben je kans gehad

Het is een jaar geleden dat Kabul viel. Een jaar geleden dat toenmalig minister van Defensie Ank Bijleveld moest uitleggen dat haar bioscoopbezoek wat ongelukkig was. Een jaar geleden dat alle voorspellingen over de slagkracht van de Taliban een onderschatting bleken. Een jaar geleden dat het Afghaanse leger, waar de Westerse wereld miljarden dollars instak, net zo sterk bleek als een servet in een tornado. Een jaar geleden dat de Amerikanen en hun bondgenoten in blinde paniek het land ontvluchtten en hun democratie en mensenrechten meenamen, maar apparatuur, wapens en lokale partners achterlieten. Een deel van die lokale partners hebben we uiteindelijk nog naar Nederland gesmokkeld, maar voor zo'n zeshonderd achterblijvers wordt door minister Hoekstra nog één poging gedaan en daarna kunnen ze de schijt krijgen. Dit najaar zet Nederland definitief een punt achter het Afghanistanavontuur en kan het dossier in de archiefkast voor mislukte projecten. Wat achterblijft is een Afghanistan dat precies is geworden wat u verwacht van een land dat wordt geleid volgens een Middeleeuwse ideologie: met een stevig onderdrukte bevolking, een ingestorte economie en een algehele haat richting iedereen die niet een streng gelovige baardman is. Vrijheid en vooruitgang werden aangeboden, maar moesten een jaar geleden hangend aan het landingsgestel van een C17 definitief het land verlaten. Afghanistan is alweer een jaar lang van de Afghanen en ze zoeken het maar uit.

Niet voorbereid op een ramp

Nog iets waar we ons druk over moeten maken, waarvan we niet wisten dat we er ons druk over moesten maken: rampen in ziekenhuizen. Want die patiëntenflats zijn maar slecht voorbereid op uitvallende ict-systemen, overstromingen of terrorisme, zo vindt arts Dennis Barten en die deed daar onderzoek naar, dus die zal het wel weten. Belangrijkste zorgpunten: het groeiende gevaar van een computerstoring danwel hack en natuurlijk wordt de klimaatverandering er ook weer aan de haren bijgesleept, want driekwart van onze oplapcentrales liggen in overstromingsgevoelig gebied. Daarnaast komen grote ziekenhuisproblemen steeds vaker voor, dus dat betekent dat de kans groeit dat als u ongelukkig ligt te wezen in een hospitaalbed, u plots in een ambulance wordt gekieperd en elders wordt afgeleverd omdat het ziekenhuis problemen kende. En normaal eindigt een dergelijk betoog in een oplossing, maar dat heeft deze onderzoeker niet. Barten komt niet verder dan het advies voor het vaker trainen van zulke scenario's, zodat men u efficiënter van ziekenhuis naar ziekenhuis kan verschepen. Dat is waarschijnlijk niet het bemoedigende nieuws dat u wilde horen als u aan de vooravond van een zware operatie staat, maar in een land waar het zorgbeleid voornamelijk om kostenbesparingen draait, is dit niet verrassend te noemen. Maar we zijn de beroerdste niet, dus hoe vaak moeten we op het balkon applaudisseren om dit probleem te verhelpen?

Werkervaring!

Ja allemaal heel erg maar bovenal: gefeliciteerd met het meest indrukwekkende CV van de hele lichting. Zembla meldt dat toen de Taliban hun rechtmatige hoofdstad heroverde het ministerie van buitenlandse zaken werkstudenten heeft ingezet om te helpen bij de evacuatie van Afghaanse tolken. "Het gaat om studenten die naast hun opleiding deelnemen aan het werkstudentprogramma van Defensie (Defensity College), een bijbaan van één à twee dagen in de week. “Ik dacht dat ik broodjes ging smeren, maar we moesten tolken contacteren en hen begeleiden naar het vliegveld”, vertelt één van hen in de uitzending. (...) Van begeleiding door ambtenaren van Buitenlandse Zaken was volgens de werkstudenten nauwelijks sprake: “Wij waren het crisisteam”, vertelt één van hen aan Zembla." STRIJDERS. Eindelijk wat te vertellen op verjaardagen en dat diplomatenklasje is nu dubbel en dwars gegarandeerd.

Leave all man behind

Het debat is inmiddels gevoerd en we zijn wat demissionair ballast kwijt, maar dat betekent niet dat het klaar is met de onthullingen over de enorme clusterfuck die de evacuatie uit Kabul was. Vandaag is het de Volkskrant die in een enorme berg aan documenten een mailtje van een diplomaat vond waarin hij vermeldt dat de ambassade tot twee keer toe om militaire bijstand vroeg. Tevergeefs, want de Nederlandse militaire steun kwam pas op 18 augustus aan in Kabul, drie dagen nadat de Taliban de stad veroverde en twee dagen nadat de plaatsvervangend ambassadeur zijn werkplek verliet. Daardoor zat Afghanistan twee dagen zonder Nederlandse ambassadeur op het moment dat de evacuees deze juist het hardst nodig hadden. En dat terwijl Nederlandse commando's stonden te popelen om te helpen, alleen de opdracht van filmkijkend Den Haag bleef uit. Niet alleen de ambassade kreeg een Haagse middelvinger, maar ook de Tweede Kamer zag hun terugkerende verzoeken voor transparantie stranden in de arrogante Oost-Indische doofheid van dit kabinet. Deze verzoeken voor militaire steun zijn namelijk achteraf niet naar de Kamer gestuurd als onderdeel van het uitgebreide feitenrelaas over de zaak. Ook de reden voor het afwijzen van deze steun is een tot nu toe ongedeeld feit. Net als een groot deel van de Afghaanse evacuees is ook de aangekondigde bestuurlijke vernieuwing nog niet in Nederland aangekomen.

Evacuatie pas net over de helft

Dacht u dat we er met de evacuatie van de tot nu toe 2.500 Afghanen wel waren qua redden van Oranje-helpers uit Taliban-klauwen, dan komt u van een koude kermis thuis. Volgens het kabinet zijn we pas net over de helft. Bij de betrokken ministeries ligt nog een lijst met ongeveer 2.100 namen van mensen die ook een enkeltje Nederlandse noodopvang verdienen, zo schrijft minister Knapen van Buitenlandse Zaken vandaag in een brief aan de Tweede Kamer. Het gaat om achtergebleven Nederlanders, tolken en andere hulp-Afghanen, mensen "van wie al is vastgesteld dat zij in aanmerking komen voor overkomst naar Nederland" en medewerkers van NGO-projecten in het land. De minister vertelt niet precies hoe al deze mensen uit Afghanistan worden gehaald, maar gezien de tijd dat we met C-130's naar Kabul konden pendelen voorbij is, moeten we ze waarschijnlijk uit het land smokkelen of zullen ze zelf naar een buurland moeten vluchten voordat ze op een bezem vliegtuig richting onze polder worden gezet. Dat kost tijd, maar eenmaal in Nederland aangekomen zullen ze zien dat we deze tijd nuttig hebben gebruikt om de opvang alsnog enorm in de soep te laten lopen. Welkom in Nederland!

Pijnlijke blunders

Langzaam sijpelen meer details naar buiten over de chaos rond het vliegveld van Kabul eind vorige maand en het is niet fraai. De staatsomroep achterhaalde dat zeker zes gezinnen die waren opgeroepen voor evacuatie en met gevaar voor eigen leven naar de luchthaven waren gekomen werden weggestuurd door Nederlandse militairen terwijl ze wel op de evacuatielijst stonden. Van die groep zitten drie gezinnen nu nog steeds in Talibanistan. De problemen werden veroorzaakt door een gebrek aan tolken (lololol -red), waardoor de Nederlandse militairen Afghaanse paspoorten niet goed konden lezen. Een probleem dat uiteraard makkelijk was te voorkomen met een beetje meer voorbereiding. Maar ja, het moest weer op het allerlaatste moment geregeld worden en in Den Haag lag de focus op de formatie en eigen nieuwe baantjes, dus dan ontstaan dergelijke blunders van enorme proporties. Blunders waar kabinetten over kunnen vallen, want met Srebrenica als waarschuwende bladzijde in onze geschiedenisboeken mogen clusterfucks van dit niveau niet meer voorkomen. Helaas zijn de partijen in de Tweede Kamer vooral druk met zichzelf een nieuw kabinet inbabbelen en niet met het controleren van dit demissionaire debacle en zal ook deze blamage met een emotieloze veeg onder het tapijt der machteloosheid verdwijnen. 
UPDATE: Al 21.500 asielaanvragen uit Afghanistan binnengekomen.

Chaos! Wanhoop! Iedere regie kwijt! Mannen met baarden!

"Gewoon, au, weet je?" Als je aanhoort, hierboven, hoe een situatie die iedereen van heel ver aan zag komen halsoverkop is ontspoord omdat drie ministeries allemaal hun eigen lijn probeerden te varen zonder stippen op de horizon omdat klankbordgroepen alleen nog naar de echo's van hun eigen maximale focus op de internal audits luisteren, die tot stand kwamen na bilatjes met de voeten op tafel in focusgroepen waarin de ambtelijke kruisbestuiving kon worden afgevinkt. Hallo bent u daar nog? Ja die Afghaanse tolken wel en zowel hierboven als in deze tranentrekker hoor je EXACT waarom ze daar nog zitten. "Gewoon, au, weet je?", zoals de zanger van 3FM-bandje Chef's Special in de video onderaan dit topic concludeert nadat Hugo & Mark eerst hun schouders ophaalden over #UnmuteUs en Prins Bril daarna vroeg of hij met z'n band voor graties op wilde treden op het enige festival dat wél door gaat in 2021: de Dutch GP. "Gewoon, au, weet je?", dit land waar we door tien jaar verwelkomingsbeleid van de vvd het verschil niet meer zien tussen vervelende gelukszoekers uit veilige landen en Afghaanse collaborateurs die in onze opdracht werkten en daarna aan hun dodelijke lot werden overgelaten door Mark, Sieg, Ank en al die andere ambtelijke raamstaarders. En dan heeft corona ook nog eens definitief aangetoond dat helemaal niemand de cultuursector mist tijdens corona en als je op de video hieronder klikt, vertellen je oren je wel waarom: "Gewoon, au, weet je?" Die bel die je hoort is geen rondje van de zaak, dat is het noodsignaal voor VROUWEN EN KINDEREN EERST!