Op foeigesprek bij de AP

Ja, daar kon u op wachten in deze tijden van het chronische slachtofferschap. Dan wordt het lastig om efficiënt visa te beoordelen zonder beschuldigd te worden van discriminatie. Dan is een selectie op nationaliteit, geslacht, leeftijd van de aanvrager en de plaats waar de aanvraag is gedaan al snel verdacht en moet minister Hoekstra persoonlijk naar de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) komen om zich te verantwoorden. En dat terwijl deze kenmerken niet bepalen of de aanvrager wel of geen visum krijgen, maar slechts of de aanvraag op het stapeltje "snel beoordelen" of "intensief bekijken" belandt. Die stapeltjes worden vervolgens beoordeeld door mensen en niet een algoritme. En ja, visaverzoeken op het stapeltje "intensief bekijken" worden vaker afgewezen, maar dat is logisch als er een dergelijke voorselectie plaatsvindt en ergens ook een signaal dat het systeem werkt. Zo ziet de AP dat niet, maar hoewel we blij zijn dat er tenminste nog één organisatie in dit land is die zich druk maakt om onze persoonsgegevens, voelt dit meer als een symbolische strijd tegen discriminatiemolens die enkel draaien op de diepe zuchten van de zelfbenoemde slachtoffers. Een poging om discriminatie te vinden waar enkel statistieken lijken te heersen. Wij weten anders ook niet waarom dit onderzoek op het stapeltje "intensief bekijken" belandde.

ALLE huurwoningen naar Omar en Samira

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan. (Artikel 1, Grondwet)

LIMBURGERS! Jullie zijn free at last! Vandaag mogen jullie alles. Beroof een bank, rij 130 overdag, projecteer "Limburg Lives Matters" op een brug, doe ananas op een pizza, zeg patat tegen friet, verkleed je als Indiaan, Zwarte Piet of Groninger, schiet een vuurpijl de lucht in, spuit 'ACAB' op een muurtje, zet de kliko andersom aan de straat, ga wel de weg op, en rij over een baan met een rood kruis, masturbeer op het balkon, poep op de stoep van het politiebureau, HET KAN ALLEMAAL, want de bandeloze wetteloosheid is losgebroken in Limburg. Als uw eigenste overheid zich niet meer aan de grondwet houdt, waarom zou u het dan nog doen? Is het al Vijf voor Twaalf?
DISCRIMINATIE UPDATE: BVNL vraagt spoeddebat aan & trekt Hugo aan zijn oor

Een vraag namens de gemeente Eindhoven / Binnenlandse Zaken

A) Omar heeft al een sleutel, hij is namelijk asielzoeker uit Syrië en dus kreeg hij jaaaaaren voordat Erik en Annemarie aan de beurt waren een gratis huis + Miele + uitkering. Omars jihadbruid Samira zit nu nog vast in Kamp Hol, maar zij wordt spoedig gerepatrieerd door Dilan Yesilgöz
B) Simpel: Erik en Annemarie deden het hoogste bod
C) Omar en Samira zitten in de gevangenis, nogal wiedes dat zij de sleutel niet krijgen
D) Jubelton afgeschaft, jammer dan Samira
E) Erik en Annemarie staan al 13 jaar op een wachtlijst en hebben eindelijk geluk
F) Erik is politieagent, Annemarie is verpleegster. Dus krijgen zij voorrang boven de aan crack verslaafde junk Omar en zijn werkloze vriendin Samira
G) Omar en Samira wonen liever in Blaricum dan in Eindhoven
H) Paleisje van Omar en Samira wordt later opgeleverd
I) Erik en Annemarie hebben twee huisdieren: cavia Omar en parkiet Samira. Logisch dat ze geen sleutel geven aan die dieren, het moet niet gekker worden
J) Lang verhaal maar het begon allemaal met een avondje in de parenclub, waar de stelletjes Erik/Annemarie en Omar/Samira onder invloed van GHB deelnemers waren van een intermenselijk uitwisselingsproject. Omar en Annemarie vonden elkaar echter zo aantrekkelijk, dat ze stiekem nummers hebben uitgewisseld en vaker hebben afgesproken (zonder medeweten van Erik en Samira). Oftewel: Omar ging vreemd met de ravissante Annemarie, met haar wulpse jurkjes en haar enorme borsten, ze maakte Omar helemaal gek in zijn kop. Omar heeft de affaire opgebiecht aan Samira, en nu wil Samira bij hem weg, maar dat mag niet van haar broer - ze is immers uitgehuwelijkt. Annemarie houdt op haar beurt haar mond tegen de naïeve Erik, maar zo naïef is Erik niet, hij heeft het natuurlijk wel in de smiezen. Het maakt hem echter niet uit, want ondanks alles geniet hij iedere ochtend van gloedvolle orale seks van Annemarie, waarna hij naar zijn werk gaat als bureauredacteur van het Algemeen Dagblad. Dat Annemarie dan naar Omar sluipt voor ronde 2 deert hem niet. Ergo, toen de makelaar Erik de keuze gaf of hij de sleutel van het huis met Annemarie nog wel wilde, antwoordde hij met een volmondig 'ja'. Samira echter heeft Omar verteld dat hij in de stront kan zakken en zij heeft stiekem de makelaar gebeld om de deal af te blazen. Daarom krijgen zij de sleutel niet. Het lijkt wel een aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden
K) Anders, namelijk...

Iedereen slachtoffer!

Voelt u zich al gediscrimineerd vandaag? Want iedereen en zijn moeder (of vader, of baarpersoon, we willen niet discrimineren) voelt zich gediscrimineerd deze dagen, zo blijkt uit cijfers van het CBS. En niet alleen om ras, maar ook om geslacht, leeftijd, arbeidsduur, burgerlijke staat of soort contract. Als u niet gediscrimineerd wordt hoort u er eigenlijk niet meer bij en wordt u dus toch weer gediscrimineerd. Zich gediscrimineerd voelen is het nieuwe gekwetst zijn: iedereen kan het claimen en niemand kan het controleren. Gediscrimineerd zijn valt te verifiëren, gediscrimineerd voelen is slechts een emotie waar iedereen zich achter kan verschuilen zodra de wereld een keer oneerlijk aanvoelt omdat die promotie aan uw neus voorbij gaat of u die baan niet kreeg. Want waarom kritisch in de spiegel kijken als u ook anderen de schuld kunt geven? Niet alleen vindt de wereld u plotseling heel zielig, maar uiteindelijk komt er zelfs een enquêteur van het CBS langs om u slachtoffergevoel te valideren in statistieken. En dat hoeft dus niet eens te gaan over eigenschappen waar u geen invloed op heeft, zoals afkomst of seksuele voorkeur, maar ook over keuzes als parttime werken of ongehuwd blijven. Kunt u als heteroseksuele witte man toch nog de discriminatiekaart spelen! Het hoeft niet eens waar te zijn, zolang u het maar voelt. Want als zelfs de cijferfetisjisten van het CBS dat bijhouden, zijn gevoelens minstens net zo belangrijk als feiten.