Geenstijl

Deze film duurt te lang

Het begon leuk die Belgische Rambo-remake, maar ondertussen duurt het verhaal te lang. Zoals het tweede seizoen van Prison Break of ieder seizoen van Game of Thrones. Allemaal slappe bijrollen van personages die Jürgen Conings tot de orde roepen, zoals het Openbaar Ministerie en zijn neef. Om nog maar te zwijgen over die ellenlange scènes over de voorgeschiedenis over verloren ouders, moedige missies en meer soortgelijke tranentrekkers. Maar ondertussen is de hoofdpersoon volledig uit beeld verdwenen. De set in Nationaal Park Hoge Kempen is leeggezocht en intieme huiszoekingsscènes leverden niets op. We hebben als geïnvesteerde kijkers geen idee wat hij momenteel waar doet. Leeft hij nog? Bereidt hij een aanslag voor? Was hij onderdeel van een grotere groep radicale militairen? Of wilde hij simpelweg wat tijd voor zichzelf in de natuur? Allemaal vragen waar we geen antwoord op krijgen in dit immer durende avontuur. Een spannende opbouw met veel militair vertoon, maar de actie blijft uit. Deze saga duurt al een week en is nog geen meter opgeschoten. Tijd voor die zinderende apotheose waarin alles samenkomt, anders verandert deze blockbuster in een treurig regiodrama.

Arme Bas

Vvd'er Bas van 't Wout, bekend van 1178 voorkeursstemmen in 2012, vijf Kamervragen in acht jaar en omdat ie minister Wiebes moest vervangen toen het kabinet een slachtschaap moest offeren om in de toeslagenaffaire hun eigen onschuld van verse spinwol te voorzien, is moe. Bas heeft een burn-out van vier maanden in demissionaire positie een ander pluchen stoeltje in de Kamer warm houden dan zijn gebruikelijke plek midden-achterin tegen de muur, waar de binnen drijvende geuren van het Kamerrestaurant hem altijd deden denken aan de stoofpotjes van zijn oma en hij daarom soms maar net op tijd zijn hand wist op te steken om met de partijdiscipline mee te stemmen. Dat ging gelukkig voor Bas vaker wel dan niet goed en als je dat maar lang genoeg volhoudt, zeg maar net zo lang als het duurde om de hele vvd leeg te zien bloeden totdat de laatste eigenzinnige liberaal - Klaas Dijkhoff - het licht uit deed zodat alleen winkeldochter Sophie Hermans overbleef om de laatste fractiekers op haar eigen appeltaart te worden, nou dan mag je best een paar maanden een demissionaire post vullen met gebakken lucht. Maar omdat niemand de Kaagcoalitie wil, duurt het demissionaire gedoetje allemaal net wat langer dan gepland totdat Sigrid en Mark zich met rijst kunnen laten bestrooien. Dat valt Bas net even iets te zwaar, dus Bas is even uit de running gerouleerd om bij te komen boven de stoofpotjes van oma. Stef Blok valt in als eeuwige wissel en designated survivor want die had toch maar een parttime baan op BuZa, naast Kaag. Beterschap Bas. Het Kamerrestaurant en de klimaatverandering lopen niet weg.

Niets mooier dan moederliefde

Pedagogiek is ook maar een mening en kleine Bennet wordt klaargestoomd voor de tweede helft van de 21e eeuw. Al meer dan 1,3 miljoen views op d'r TikTok en nog meer op boos Twitter, dus dan zal ze wel weer twee snaren raken. Je zou het thuisonderwijs in Critical Race Theory (verboden op federale instituties door Trump, opnieuw ingevoerd door Biden) kunnen noemen. Ware het niet dat het nog niet over ras gaat, maar goed. De white male is hier wel alvast de eeuwige én enige onderdrukker, en vanaf daar is het echt nog maar een babystapje richting het Evergreen Drieluik (1, 2, 3).

Oei!

De Leeuwin van het Mediapark (a.k.a. Zij Die Terugvocht Tegen Het Establishment a.k.a. De Hinderlijk Drammende Millennial Die Een TV-Talkshow Mocht Presenteren Al Weet Niemand Waarom (Niet Te Verwarren Met Splinter Chabot) heeft op deze schitterend zonnige en bijna zomerse Tweede Pinksterdag even een bommetje op de Twitters gedropt. En wij weten niet wat we daarvan moeten vinden. Het is ook niet altijd makkelijk, altijd maar weer wat moeten vinden. We zijn de Volkskrant niet hè?

Daarom, en omdat er verder toch geen nieuws is voor wat sappige content, mag u bepalen wat we er van moeten vinden in deze skitterende GS-essaywedstrijd.

Opdracht: leg in een essay van ten minste 14 woorden uit wat we hiervan moeten vinden, waarom we dat moeten vinden, hoe we dat moeten vinden en hoe we dat weer kunnen koppelen aan Israël-Palestina, Wappie Baudet, corona, de klimaatopwarming, de Koude Lente van 2021 (never forget), Rudy Bouma, D66-Amsterdam, kattengifjes, Jan Roos naakt, de islam, Haaksbergen en snoeiharde anale seks met lelijke linkse vrouwen die natuurlijk weer geen nee konden zeggen (duh). 

De beste essays winnen een gratis lidmaatschap op een publieke omroep naar keuze en mogen een mooie kleurplaat uitzoeken in Google. 

Succes, wij zijn even een clematis halen bij het tuincentrum. Daarna naar de IKEA, voordat de snelwegafrit weer is afgesloten.

DISCUSS!

Laf communicatieteam, geen laffe piloot

We gaan het toch nog even over dat Ryanair-toestel hebben dat Wit-Rusland gisteren kaapte om staatskritische journalist Raman Pratasevich in handen te krijgen. Dat de budgetvlieger denkt weg te komen met bovenstaand persbericht spreekt uiteraard van een Ferry Doedenesque naïviteit. Maar dat neemt niet weg dat het gaat om een grote-ballen-actie van dictatorkarikatuur Aleksandr Loekasjenko, waarmee hij ongetwijfeld punten scoort bij Godfather Poetin. Dan kan iedereen vandaag wel boos zijn op Ryanair, maar de budgetvechter zonder staatssteun kon weinig anders dan deze staat in de kaart spelen na de bommelding. Toetsenbordstrijders claimen dat andere vliegvelden dichterbij waren, maar vergeten dat Loekasjenko naast de bommelding ook een motiverende en volledig bewapende MiG29 naar het toestel stuurde om subtiel aan te geven dat het gemelde explosief gewoon per straaljager bezorgd kon worden. Geen budgetpiloot die zijn onderbetaalde baantje en het leven van al zijn passagiers op het spel zet om dan toch door te vliegen. Ryanair was slechts een pion in deze opvallende zet op het geopolitieke schaakbord. Een zet waarvan Wit-Rusland op een Saeed al-Sahaf-achtige manier ontkent dat ze hem hebben gespeeld en waarop EUrsula al tegenzetten aankondigde. Grote taal, maar waarschijnlijk komt de bureaucratische Unie niet verder dan economische sancties. Iets dat weinig indruk maakt zolang een machtige Russische hand bemoedigend op de schouder van Loekasjenko rust.

Bekend van het niet kunnen van dingen

Twee dingen die slecht samengaan: beloftes van minister Hugo de Jonge en de werkelijkheid. Natuurlijk weten we dat als Hugo vrijdag aankondigt dat de tweede AstraZeneca-prik eerder gezet kan worden er een addertje onder het GGD-gras zit, want beloftes van Hugo komen nooit uit. Niemand is dus verbaasd om in de Telegraaf te lezen dat de tweede prikdatum voorlopig niet eerder komt. **"Onbetrouwbare leveringen van het vaccin en het toch al overladen dagelijks werk zitten RIVM, GGD en huisartsen in de weg. De kans dat komende week al duidelijkheid komt over een nieuw leveringsschema, is klein." De Jonge roeptoeterde trots dat de interval tussen de prikken wordt teruggebracht van de nu geldende twaalf weken naar "tussen vier en twaalf weken", maar is daarmee zoals gebruikelijk veel te optimistisch. Het RIVM laat weten dat vier weken onhaalbaar is en dat een minimum van zes weken alleen gehaald wordt als alles meezit (wat het vrijwel nooit doet). Nu snappen we dat Hugo alleen maar het advies van de Gezondheidsraad doorpompt, maar het is juist zijn taak om zo'n advies in de realiteit van het huidige systeem te plaatsen. Het is zijn taak om het overzicht te houden over alle betrokken instanties, de zwakke schakels te identificeren en zo met een betrouwbare stand van zaken te komen. Zodat goed nieuws niet consequent een paar dagen later wordt gevolgd door een negatieve correctie na een journalistieke realitycheck. Zodat we niet voor de zoveelste keer moeten concluderen: Hugo de Jonge kan niks.

Die klimaatverandering komt ons nu helemaal de strot uit

En wie hebben we daar? Het zijn Hendrik en Ingrid, op weg van precies niks naar helemaal nergens. Vroeger, toen Hendrik tegen zijn vrienden grapte dat hij zijn beste vriend een hand had gegeven, had dat nog een solosexy betekenis. Tegenwoordig is zijn beste vriend EEN PARAPLU. Hendrik en Ingrid wíllen wel heel veel dingen, maar daar blijft het dan ook bij. Bij willen. Ze mogen namelijk geen hond van Hugo de Jonge. Ze wíllen wel een bier zuipen in het café. Maar ze mogen niet. Ze wíllen we naar het theater voor het goorste gerecht op de kaart. Maar ze mogen niet. Ze wíllen wel naar het restaurant. Maar ze mogen niet. Ze wíllen wel een paar mensen thuis ontvangen voor een worstje, een kaasje en doe eens gek van die dure cornichons van de traiteur uit Lyon. Maar ze mogen niet. Ze wíllen wel naar een feestje. Maar ze mogen niet. En ze wíllen wel op het terras zitten. Dat mag wél. Maar dat heeft geen enkele zin. Het is namelijk alleen maar en aan de lopende band uit de baarmoeder gerukt schijtweer in dit land.

Thierry! ThierrY! Thierry! Vechten tegen de bierkaag!

Gigantisch verliezen, en dan als winnaar gefeliciteerd worden en dagenlang op een draagstoel door de straten gehost worden. Dat kan maar over één ding gaan: ~een EUBLMHBTIQ~~*+*~~-liedjesfestijn~ de formatie van een nieuw kabinet om de BV Nederland uit de crisis te helpen. GroenLinks is de broccoli in de schijf van vijf & VVD- en CDA-kiezers zeggen overduidelijk BLEGH! Wat gaat de VVD die losers van GroenLinks bieden, voor regeringsdeelname? 80 km/h op de snelweg? Iedereen een Syriër op zolder? Iedere eerstgeborene naar de kobaltmijnen in Afrika? Windmolens op 100 meter van woonhuizen? Hoofddoekplicht voor vrouwen vanaf 9 jaar, met een zonnepaneeltje bovenop? El Diablo Mark en Mata Hari Bente willen wel, in polonaise naar de milieumiddeleeuwen. How about De Rest van Nederland? Muziek!

Het was zondag in het zuiden. Niks aan de hand

Toch enigszins geschrokken van de vele heftige reacties, was de gevoelde noodzaak om ons tot de dichtstbijzijnde IKEA te bekeren om een vrome zondag te vieren - zoals men in het vaderland ook zo trouw placht te doen. De stap van een Portugees crackhuis op vrijdag naar een Zweedse zelfbouwboer op zondag is echt niet heel groot en als je moest kiezen tussen de linksgedraaide vegan balletjes van de confectiebouwkeet of een tourist trap in het afvoerputje van de zelfbeheersing, was het nog niet direct een gelopen race voor de balletjes van faux gehakt. "In Nederland mogen ze blij zijn dat de IKEA-bistro's nog gesloten zijn", wilde Arthur maar zeggen.

Desalniettemin zijn de nationale quarantaineregels dit weekend verlicht voor bezoekers uit Nederland. Ook al toonde Erik de Vlieger, een lokale ondernemer in bouwgrond en vakantiebewoning, zich een dag eerder tijdens een meer dan uitstekend sushi-bachanaal op de boulevard van Cabanas om begrijpelijke redenen uiterst content met de vooruitzichten van glimmend aluminium vol vinexvliegers die de Portugese luchtwegen opnieuw zouden bevolken, het haalt toch een zekere recalcitrante spanning uit de reis. Bovendien moesten de voorraden proviand ook gewoon worden aangevuld, wat nog eens een calvinistisch argument er bij gaf om de pinksterzondag een gewetensvolle invulling te geven. Aldus geschiedde.

Nog even over die Italiaanse aanstellers...

Dat de euro de verschillen binnen de eurozone juist vergroot in plaats van verkleint, is een steeds terugkomend thema. Zo ook in de bovenstaande tweet van Tuomas Malinen, professor in de economie. En hij heeft groot gelijk wat betreft de divergerende werking van de euro. Echter, één van zijn oplossingen is een fiscale unie, iets waar veel macro-economen steeds mee de mist in gaan. Door het negeren van de werking van valutamarkten, is deze oplossing gedoemd te mislukken.

Het feit dat de euro divergerend in plaats van convergerend werkt, is in dit blog vaker aan bod gekomen. In het kort komt het er op neer dat een one-size-fits-all beleid op zeer verschillende lidstaten per definitie tot verschillende uitkomsten zal leiden. Als dezelfde uitkomst gewenst is voor alle lidstaten, dan zal er juist een op maat gemaakte aanpak per lidstaat (zo niet regio) moeten komen; precies de omgekeerde richting die de EMU (en EU) hebben gekozen.

De divergerende werking van de euro kent vele voorbeelden en één daarvan hangt samen met het uitschakelen van de valutamarkt. De introductie van onze eenheidsmunt heeft namelijk voor een groot gedeelte de tucht en signaalfunctie van de valutamarkt teniet gedaan.