U kunt stoppen met Brussel vernielen

Nou, dat was het dan, mensen. EINDE IN ZICHT. We rijden de tunnel uit, en het zonnetje schijnt boven zoemendgroene weilanden vol bijen en grutto's. In maart is 60% van Europa besmet, maar het is maar een loopneus en een bonkend hoofd en die heeft u ook na een weekend stappen (wat was dat ook alweer, opzoeken - red) dus niet zeuren, neem een herstelbiertje of een aspirientje, en dan gewoon per monsterfile naar het werk. U kunt stoppen met elkaar de hersens inslaan op social en IRL, gelieve op te houden met complete boomstammen door Brusselse bankgebouwen te smijten danwel voor lul te staan op het Museumplein met een baret en een camouflagepak. Zelf onderzoek doen is ook nergens meer voor nodig, dat doet Maarten Keulemans voortaan voor u. Overmorgen allerlaatste persco, woensdag gratis software om die QR-code van uw telefoon te verwijderen, voorts rehabilitatie Sywert die voortaan de Brand New Day commercials doet op ziin nieuwe zender Talpa. En Gommers wordt veldarts in Oekraïne, want dan doet-ie nog wat nuttigs. Festivalkalender HIERRR. Have fun!

Mooi man. Dat EINDE

“The end of the pandemic will not be televised”, we zullen het zelf moeten beslissen

Na twee jaar blindstaren op cijfers, die nooit het hele verhaal vertellen, is het al lang voorbij de juiste tijd om Yorick en Marino en alle andere blindstaarders op groenrode bolletjes bij de restvaccins in de kliko te knikkeren. We kunnen onszelf wel citeren (en dat doen we hier dan ook maar gewoon: "Dat cijfers het hele verhaal zouden vertellen, is een grove misvatting: volg de mentale effecten van corona en je komt in een heel ander universum van het menselijk wezen."), maar we kunnen ook een schitterend stuk uit het prestigieuze (altijd belangrijk om dat bijvoeglijk naamwoord te gebruiken om duh wetuhschap meer gewicht te geven - red.) British Medical Journal integraal vertalen. Het is niet heel lang en je hoeft geen viroloog, epidemioloog of überhaupt meer dan een mavoklantje te zijn om het te begrijpen, maar wie alvast de executive summary wil, het stuk is samen te vatten tot DEAUD AAN DE DASHBOARDJES! Integrale vertaling hieronder. En nu weer zo snel mogelijk normaal doen svp.

Het einde van de pandemie zal niet op televisie zijn

Dashboards met pandemie-statistieken hebben onze beeldschermen gedomineerd en geholpen om covid-19 te traceren, maar David Robertson en en Peter Doshi verklaren waarom ze niet zullen helpen om het einde van de pandemie te definiëren.

Aan het begin van 2021 leek de coronapandemie bezig aan een aftocht. Discussies en voorspellingen over ‘heropening’ en een ‘terugkeer naar normaal’ en het bereiken van groepsimmuniteit vulden de luchtwegen. Maar het optimisme werd de kop ingedrukt toen het aantal besmettingen en sterfgevallen steeg in India, Brazilië en elders. De aandacht ging naar nieuwe varianten van het SARS-CoV-2-virus, meest recentelijk naar omicron. Net toen we dachten dat het einde in zicht was, werd de horizon vertroebeld door nieuwe uitzichtloosheid.

In tegenstelling tot eerdere pandemieën wordt covid-19 uitgebreid gevolgd via dashboards die trachten om de real-time bewegingen en effecten van het coronavirus te traceren. Ze registreren testresultaten uit labs, ziekenhuis- en IC-opnames, overdrachtsaantallen en, recenter, toegediende aantallen vaccins.

Deze dashboards, met hun panelen vol cijfers, statistieken, epidemische curves en heat maps, hebben onze televisieschermen, computers en smartphoneschermen gedomineerd. In hun kern projecteren ze een aantrekkelijke objectiviteit, met data om je aan vast te houden in tijden van onzekerheid en angst.

Ze hebben bijgedragen aan de conceptualisatie van de noodzaak tot snelle indamming en controlering van het virus, ze stuurden publieke sentimenten, voedden de druk voor tegenmaatregelen en hielden een aura van noodzaak intact. De dashboards bieden een gevoel van controle op het moment dat het aantal gevallen afneemt na de invoering van bepaalde maatregelen, maar kunnen ook machteloosheid en dreigende catastrofe versterken wanneer de besmettingen stijgen.

Het probleem met het definiëren van het einde van een pandemie
Er is geen universele definitie van de epidemiologische waarden die het einde van een pandemie duiden. Bij welke waarde van welke metrische eenheid weten we wanneer de pandemie daadwerkelijk voorbij is? Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft de covid-19-pandemie uitgeroepen, maar wie vertelt ons wanneer hij is afgelopen?

De alomtegenwoordigheid van dashboards heeft bijgedragen aan het gevoel dat de pandemie voorbij is wanneer alle indicatoren dan wel tot nul zakken (besmettingen, ziektes, doden) of de 100 bereiken (het percentage gevaccineerden). Maar pandemieën van luchtwegvirussen in de afgelopen eeuw laten zien dat het einde nooit duidelijk te markeren is en dat de afloop van een pandemie beter te verklaren is vanaf het moment dat het normale sociale leven weer wordt opgepakt, niet met het bereiken van specifieke epidemiologische doelen.

Toen Was Groepsimmuniteit Nog Heel Gewoon

Groepsimmuniteit. Weet u nog? We kiezen voor groepsimmuniteit! Groepsimmuniteit is genocide! Groepsimmuniteit is de beste strategie! Groepsimmuniteit is gewoon maar een woord! Wij hebben nooit groepsimmuniteit gezegd! Groepsimmuniteit, nooit van gehoord! Groepsimmuniteit! Groepsimmuniteit! Groepsimmuniteit! Het meest misbruikte woord uit de begindagen van de coronapandemie is weer eens in het nieuws. En NEE, we 'kozen' niet voor groepsimmuniteit, maar JA, het begrip speelde een rol bij de achteraf gezien te trage reactie van Rutte op de eerste golf en JA, Rutte deed er vervolgens alles aan om te ontkennen dat hij het ooit over groepsimmuniteit heeft gehad. Inmiddels zitten we trouwens twee (of drie of vier of vijf) golven verder en blijken we het nog steeds niet bereikt de hebben, die groepsimmuniteit. Enfin, bovenstaand stukje uit de bemmende Nieuwsuurreconstructie (alle video's na de breek, Groene stuk daarrrr, vanavond & morgen meer) is wat om over na te denken als er binnenkort weer een paar nieuwe schuldigen voor de pandemie uitgekozen worden. 
VANDAAG: +boelveel in het ziekenhuis, +weinig op de IC, besmettingen +7717

The Great Reset! Build Back Better! 

Het is crisistijd en dan trekt iedereen zijn eigen agenda. Want in crisis wordt sneller en meer geld vrijgemaakt, met minder democratische controle vooraf en achteraf, dus iedereen die van zichzelf vindt dat hij een goed, nee: werelds idee heeft voor verbetering, komt zijn opportunisme omzetten in de keiharde cash waarmee die plannen moeten worden verwezenlijkt. Altijd handig als een ander betaalt op een moment dat ie weinig tijd heeft voor vragen.

Zo wordt corona een pandemie van de grote idealen en de lange vergezichten, over economische wereldhervorming of lange slagen in de klimaatcampagne en natuurlijk is dit een kans om de Europese eenwording in beter beton te gieten. Het World Economic Forum was ruim een half jaar geleden al zo stom om al die individuele utopieën te reduceren tot één alu-gevoelige term: "The Great Reset". Het was de naam van een congres van het WEF waar het modieuze thema om de wereldsamenleving en de economie duurzamer terug op te bouwen na de COVID-crisis over de catwalk geparadeerd werd. "Een duurzame respons", moet er komen. Internationaal gejuich steeg op uit krantenpagina's, praatprogramma's en gesubsidieerde ngo's. Midden in een gezondheidsstrijd, wordt aan een voorstel voor gelijkwaardige wereldvrede gewerkt. Schone schijn is voor velen nou eenmaal een fijne houvast.

De slagzin die uit deze gewenste 'duurzame repons' is voortgekomen, luidt "Build Back Better" en dat allitereert absoluut alleraardigst maar betekent natuurlijk helemaal niets. Het is een oneliner fits all slogan. Klimaat stuk? Build back better! EU een verdeelde zaak? Build back better! Welvaartsverdeling uit balans? Build back better! Zie de video hierboven, alle dominees, idolen, popsterren en overige vrome voorgangers hebben het in de mond genomen. 

De dagelijkse praktijk ziet er volkomen anders uit. De wereld zit op slot. De economie mankt. Mensen zitten opgesloten, beperkt in hun reisbewegingen, gebonden aan een avondklok, verstoken van actieve ontspanning en onbezorgd vertier. Piepend en krakend draait de economische machine door, gevoed door de mentale reserves van gedwongen thuiswerkende tweeverdieners die hun tijd verdelen tussen Zoom en home schooling. Overeind gehouden door 'vitale beroepen' die gezondheidsrisico's trotseren om de machinekamer van de samenleving van smeerolie te voorzien.

Het is makkelijker om over de huidige situatie heen een ideologische utopie te schetsen, dan een bezem pakken om de rotzooi die recht voor je neus ligt op te vegen. De rotzooi bestaat uit honderdduizend kleine klusjes voor de gewone vuilnisman, hulpdienster, zorgmedewerker of vakkenvuller. De grote verhalen zijn veel geiler voor de media en voor hogere doelstellingen zijn altijd dominees, spreekbuizen en idolen te vinden. Rutger Bregman op lokaal kanselniveau, Greta Thunberg als wereldklimaatpopster (met de klemtoon op 'pop') en zelfs de stokoude, half seniele Joe Biden als woke wereldvredestichter op internationaal niveau. Ook Mark Rutte sprak in zijn steenkolenengels de drie woorden "Build Back Better" uit in een videoboodschap voor de Verenigde Naties, enkele maanden geleden:

Gemoederen lopen gelijk op met de temperatuur, maar een eventuele tweede golf kunnen we prima aan

Begin 2020 werden we overrompeld...

Januari 2020: Er is wat aan de hand in China. Spartacus begint alhier op dit weplok een dossier van tientallen topics, ver voor de eerste Nederlander Het Virus onder de leden had.
Februari 2020: De categorische ontkenning van volk, vertegenwoordigers en semi–ambtelijke monitors zal kort na carnaval een harde les in cognitieve dissonantie blijken.
Maart 2020: Het land gaat in “intelligente lockdown”, de MinPres bewaart zijn rust zo goed als het kan, Nederland legt zichzelf massaal bij hem te vondeling en klampt zich in de peilingen vast aan de vvd.

De horeca sluit de deuren, sport en spel wordt geannuleerd, alle feesten en feestjes gaan uit de agenda, scholen en universiteiten sluiten de deuren, winkels worden volgehangen met plexiglazen bacillenbegrenzers en Nederland werkt massaal thuis. Verpleeghuizen veranderen in mortuaria terwijl de onmacht van de overheid om snel op te schakelen maar voldoende beschermingsmiddelen voor ziekenhuizen en ouderenzorg de zorgen, spanning en emoties vergroot. 

Een minister valt om. Zijn vervanger verliest te veel tijd aan het solderen van een slecht werkende app. Nederland zwaait naar oma van achter het raam. Onze collectieve emoties worden gestuurd door de adrenaline van een crisis, maar vinden geen catharsis in een acute noodsituatie: behalve wat waanzin over WC-papier heeft iedereen te eten, breken er geen rellen of plunderingen uit, laat staan oorlog, en worden de meeste salarissen gewoon doorbetaald - al dan niet aangevuld met gratis geld van een overheid die de staatsschuld rap ziet oplopen.

Adrenaline die geen uitweg vindt, zorgt voor spanning, stress en emoties. De onzekerheid van een nieuwe situatie, de tegenstrijdige aanpak van verschillende landen, het zoeken naar de bron en het afwachten van de effecten: nog meer stress en spanning. Argwaan voor elkaar, woede als mensen de anderhalvemeter van het nieuwe normaal schenden, of juist chagrijn omdat de beperkingen tot de frustratie van onvrijheid leiden. Maar het lukt: samen krijgen we het virus onder controle, om het maar Postbus 51 te zeggen. De IC’s hebben nooit hun volle capaciteit hoeven benutten, van triage was gelukkig nooit sprake. 

...halverwege 2020 krijgen we meer grip...

1 juno ging het land weer verder open. Kroeg en kantine weer toegankelijk, demonstreren met tienduizend mensen op een hoofdstedelijk plein bleek geen superspread event en velen denken voorzichtig aan vakantie (vele anderen overigens niet). In eigen land is alles volgeboekt, Duitse, Franse, Belgische en Britse kentekens vallen vaker op dan anders - nog weinig mensen wagen het te vliegen. 

We weten ondertussen veel meer over het virus. Eerste vaccin-tests zijn veelbelovend, de doelgroepen die het meeste risico lopen zijn goed bekend (oude mensen, zwakke mensen, te dikke mensen, en kennelijk speelt lengte ook een rol). Meer blootstelling aan de bacillen lijkt gevaarlijker dan een kleine dosis: onder zorgpersoneel valt op dat er meer zieken zijn. Maar we weten ook: steeds minder mensen zijn überhaupt besmet, iedereen begrijpt dat congressen nog niet door gaan en concertzalen nog even dicht blijven, en de open lucht is een veilige schuilplaats tegen het virus, zeker op warme dagen. Het ‘nieuwe normaal’ wordt langzaam en zeer dankbaar afgedankt: mensen wagen het weer om sociale dieren te zijn.

EXTRA JOURNAAL

Landgenoten. Schakelen we nu live over naar het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu voor de allerlaatste info (15:30 uur) over De Virusramp van 2020. We hebben in Nederland nu ZEVEN geïnfecteerden met Covid-19, en zo'n persco op de Dag des Heeren belooft weinig goeds. Mogelijk is er een achtste geval. Gisteren werd een mevrouw in het EMC Rotterdam opgenomen met "verschijnselen" en geïsoleerd. De tweede test vandaag moet uitsluitsel geven. In Dubai zijn 45 Nederlanders in quarantaine gezet, verdeeld over drie hotels. Onbekend hoelang de Nederlanders bij de minibar moeten blijven. Intunen en in uw elleboog hoesten op CRISIS24. Dit bericht wordt aangevuld, de minibar niet.
Update: HEMA haalt alle proefschaaltjes uit winkels
Update: Er zijn nu TIEN besmettingen in Nederland

Ziekenhuis in Gorinchem in lockdown

Patiënt Erasmus verbleef daar een week op de IC