Onze correspondent Joods-Palestijnse betrekkingen met standplaats Amsterdam was vanochtend weer bijzonder wakker.

Aan de Westelijke Amsteloever had een Syrisch-Palestijnse tokkie het onlangs al aan de stok met het ex- en interieur van joods restaurant HaCarmel, later sloegen enthousiaste glazenwassers hun slag en vandaag is het weer raak. Middels een stoeptegel (op de bovenste foto niet meer te zien want meegenomen door de politie voor onderzoek, op de tweede foto te zien in de roze cirkel) is het restaurant voorzien van een extragratis ster op de ruit. Helaas niet zo'n blauw hexagram, want dan hadden ze het gewoon kunnen laten zitten. Enfin, het zal wel weer een verwarde man zijn en vast niet een hakbarrend liegbeest die heeft deelgenomen aan de strijd in Syrië. Of wel, natuurlijk.

Ah, yes, van die tolerante hulptypes die overal verbinding en diversiteit zoeken en die zeker weten dat islamitisch importvolk een verrijking is voor de Nederlandse samenleving, you gotta love 'm. Je zou bijna denken dat ze zo'n groot hart hebben dat er voor iedereen plaats is, maar dat is natuurlijk niet te verwachten van de feilbare mens dus is er altijd wel een groepje dat niet mee mag doen met de kumbayasamenleving en uit traditionele overwegingen en door de druk vanuit de mohammedaanse massainvasie zijn dat als vanouds weer de Joden. Lees dit huiverinwekkende verslag van een meisje dat in Jeruzalem heeft gestudeerd en dat niet mag vertellen in de buurt van moslimvluchtelingen, omdat ze anders misschien wel eens een paar muilperen zou kunnen krijgen. Die Tweede Wereldoorlog waren we al bijna weer vergeten, maar geluk houdt de achterlijkheidsimport 'm nog altijd aktueel. 

"Terwijl we mijn cv doornamen, vroeg een van de blonde dames me op subtiele wijze of ik Joods ben: “Ik zie dat je werkzaam bent geweest voor Joods Maatschappelijk Werk en in Jeruzalem hebt gestudeerd. Wat is jouw persoonlijke band daarmee?” Haar vraag overviel me. Ik ben niet Joods, maar waarom is dat belangrijk voor deze functie als integratie- coach? “Nou, er zitten aardig wat Palestijnse gezinnen bij ons. Mocht je bij hen op huisbezoek gaan, dan kun je het hier maar beter niet over hebben.” Ze keek ernstig en vervolgde: “Hun families moesten eerst vluchten uit Palestina en nu moeten ze opnieuw alles achterlaten, dit keer in Syrië. Dat verdriet zit heel diep en zal nooit helemaal helen.”

Niks meer aan toevoegen, monsieur Oppenheimert. Wat een akelige kudtpartij is DENK toch: altijd janken over mensenrechten als het gaat om de moezelmannen, maar wel lekker tegenstemmen om Turkije op te roepen om Emmerstie niet te slopen. EN NU DIT WEER. Kwetsende afbeeldingen van Oudevolkiërs, want dat doet het goed bij de niet-geïntegreerde achterban die jodenhaat en professioneel slachtofferschap met de paplepel heeft meegekregen van Ankara en de PvdA.