De gasrotonde kostte tien miljard en faalt. Gewoon geflopt
Aardolie & aardgas zijn schoolvoorbeelden van een totaal gebrek aan prijselasticiteit: zelfs extreem hoge prijzen leiden nauwelijks tot uitvallende vraag, mensen moeten nu eenmaal hun pand verwarmen of naar hun werk. Het energietekort dicteert de prijs, alleen voldoende aanbod kan de prijs temperen. Helaas kost meer produceren of structureel minder nodig hebben jaren.
Nederland probeerde op zeventiende-eeuwse wijze zichzelf het middelpunt te maken met de gasrotonde. Gasnetten internationaal aan elkaar koppelen, zodat we verschillende aanbieders tegen elkaar uit kunnen spelen en wat we niet zelf nodig hebben met winst doorverkopen. De rotonde kostte tien miljard en faalt. Gewoon geflopt. De Rekenkamer zag het sinds 2012 fout gaan.
China heeft een extra vraag naar vloeibaar aardgas dankzij de internationale roep om minder kolencentrales plus een boycot van Australische kolen. Zonder diplomatieke milieulobby en kleine handelsoorlogen met deze communistische heilstaat was de vraag naar gas en de gasprijs een stuk lager. China verbood crypto-delving voor meer controle op geld en minder vraag naar elektriciteit.
Poetin wil via de omstreden Nord-Stream-pijpleiding via Scandinavië meer leveren, en hopelijk tapt Oekraïne niet te veel gas af dat is verkocht aan Europa uit de zuidelijkere gasleiding. Helaas is dat tegen het zere been van de VS, die liever niet hebben dat Rusland ergens geld aan verdiend. Groningen is pas een optie als het echt gaat vriezen. Overal op de rotonde is het gas duur en op.
