Diversiteit en exclusie

Een van de grootste maatschappelijke onrechten van de afgelopen decennia, ergens tussen het toeslagenschandaal en het neermaaien van MH17, is toch wel het gegeven dat er allerlei supermatige blanke/witte (graag omcirkelen waar u niet van uit uw panty schiet) auteurs zijn die om de haverklap een boekcontract voorgeschoteld krijgen, terwijl het in de Bijlmer en Slotermeer wemelt van de talentvolle scribenten van kleur die nooit een kans krijgen, terwijl ze in potentie allemaal hartstikke interessante boeken zouden kunnen schrijven over hoe het is om in Nederland te wonen met een migratieachtergrond. Dat is omdat uitgevers, redacteuren, promotiemedewerkers en iedereen die bij het CPNB werkt allemaal gore racisten zijn. Als Adolf Hitler nu had geleefd - en we zeggen niet dat dit het geval is, even puur hypothetisch - dan had hij zijn brood bij het CPNB verdiend, of in een boekwinkel, of nog erger, bij een literair festival. Of althans, dat was lang zo, inmiddels natuurlijk niet meer. Gelukkig hebben we net 10 jaar social justice-extremisme achter de rug, iedereen heeft uitgebreid de kans gehad zichzelf te educaten en zulks werpt nu eindelijk zijn vruchten af. Iedereen die zegt geen kleur te zien wordt bij binnenkomst meteen getaserd en afgevoerd naar een gesloten ruimte zonder ramen waar eindeloos oude afleveringen van de Dipsaus-podcast worden afgespeeld. We zien juist wél kleur, sterker nog, we zien niets anders meer. En gelukkig maar. Pigment is gewoon weer wat het moet zijn, een onbeduidend detail drempelvoorwaarde om aandacht te genereren als auteur. Veelzeggend stuk in het FD vandaag, waarin schrijver Joris van Os uitlegt wat er gebeurde zodra hij zich het pseudoniem Sadiqa Almakhadie toe-eigende. Want: "‘Allochtonen zijn helemaal in’, hoorde ik ook hier op een uitgeversborrel. ‘Exootjes’ werden ze genoemd: ‘Heb jij nog exootjes in de aanbieding, Henk?’ Ik verzin het niet. Zou het echt zo plat zijn?" De kopij die hij onder eigen naam ter publicatie opstuurde naar het om onverklaarbare redenen nog bestaande Hollands Maandblad werd glashard afgewezen, als Sadiqa was het meteen raak. "Podium, Thomas Rap, Atlas Contact, zo’n beetje alle grote spelers. Atlas zei: ‘Het schrijven is zo goed, zo zuiver, je timing, je beelden, je ritme, je ziet dat je echt een groot talent hebt.’ Prometheus schreef: ‘Ze zou echt een roman of verhalenbundel moeten schrijven, ze is steengoed.’"

Niet zeiken jongens, dit is dus hoe maatschappelijke vooruitgang eruitziet.