De ware poortwachter van grensoverschrijdend gedrag

Terwijl heel Nederland nog versuft om zich heen kijkt in het pop-updoolhof van grensoverschrijdend gedrag kunnen we vandaag gelukkig weer wat afstand nemen: met voetbal. PSV tegen Ajax, de absolute topper van de Eredivisie, misschien wel bepalend voor het kampioenschap en meer grensoverschrijdend gedrag dan voetballers die hinderlijk buitenspel sjokken is hier (meestal) niet te vinden. Wat ons van grensoverschrijdend gedrag brengt op grensrechters: de ware poortwachters van grensoverschrijdend gedrag. De rechters over de grenzen. Derhalve een ode aan een grensrechter, in casu Hessel Steegstra en Jan de Vries.

De grensrechter heeft ook gewoon een huis. Heel soms heeft een grensrechter een vrouw, in dat geval heeft hij (grensrechters zijn vaak mannen) thuis niks te vertellen, maar meestal zit hij gewoon alleen op de bank. Te gamen: iets met Super Mario. Een grensrechter is namelijk een Nintendo-type. 's Ochtends drinkt een grensrechter thee, niet met van die mietenmunt, maar gewoon met een zakje van Pickwick. Dan gaat de grensrechter naar 'de voetbal'. Opgeschoten gappies spreken hem aan met 'hee grensie'. In de bestuurskamer haalt de grens zijn meest waardevolle bezit. ZIJN VLAG. Dit is zijn vlag.

Een vlag heeft afmetingen van 40x32 cm en als de grensrechter zijn vlag in de lucht steekt, dan zwaait er verdorie wat. De vlag is het belangrijkste orgaan in de voetbalsport. Let maar eens op. Een vlag in de lucht is stante pede een rood stoplicht voor iedereen. Dan blaast de scheidsrechter op zijn fluit en vertrouwt hij volledig op het inzicht van zijn grensrechter - in de amateursport ligt dat wat genuanceerder, daar spelen andere krachten en belangen.

Het gebeurt trouwens ook dat de scheidsrechter voorafgaand aan de aftrap zélf met de twee vlaggen naar de middenstip wil lopen, om pas daar de vlag te overhandigen aan de grensrechter. Dat is een hiërarchisch dingetje. Maar hiërarchie, daar staan grensrechters boven. Een grensrechter, vaak de enige nerd die gedoogd wordt als wiel aan de wagen van een team, laat zich vervolgens 2x45 minuten lang uitkafferen langs de zijlijn. Vaak door de spelers zelf, vaak door debiele ouders, soms ook gewoon door willekeurige voorbijgangers. "Blinde homo", roepen ze dan, vanaf hun fiets achter het hek, terwijl ze over de Veluwe fietsen en koffie gaan drinken bij een of ander eethuis op de heide (en dat terwijl grensrechters meestal niet eens homo zijn, vaak kijken ze gewoon filmpjes kijken met Manuel Ferrara enzo). ENFIN, de belangrijkste taak van de grensrechter: oordelen welke partij het laatst de bal heeft aangeraakt indien de bal over de (buiten)lijnen van het veld gaat. Zijn tweede taak: oordelen of een speler buitenspel staat (dat leggen we nog wel een keer uit als de kroegen weer open zijn, met glazen bier en bierviltjes). Derde taak: oordelen over de grenzen van het betamelijke. Vierde en belangrijkste taak: veters strikken van jonge voetballertjes.

Als een grensrechter 'goed' is, maar meestal gewoon als een scheidsrechter 'goed' is, kan de hele zooi promoveren. Ja, echt. Naar hogere klassen en divisies. En als een grensrechter écht helemaal geen zak te doen heeft en totale schijt heeft aan alles, dan kan hij zelfs betaald voetbal leiden. Je moet namelijk heel erg sterk in je schoenen staan als je op zaterdagmiddag bij de Jumbo komt, een paar preien in je winkelwagen flikkert, en je de mensen weer hoort smoezen 'hee daar heb je Hessel de professionele grensrechter hij gaat vast oefenen met die prei'. Het is niet stoer om grensrechter te zijn en precies daarom is het juist stoer. Je bent een wandelende ironiezuil met een fucking felle vlag, iedereen kijkt naar je, en je staat daar precies nul fucks te geven om alles en iedereen om je heen, en daarom ben je vandaag voor ons de winnaar van de wedstrijd PSV - Ajax. Wat de uitslag ook wordt: Hessel Steegstra en Jan de Vries, deze was voor jullie.

UPDATE: PSV - Ajax 1-2