Er kan echt geen cent meer bezuinigd worden bij de publieke omroep.

Zo ontving bepotelomroep BNNVARA voor het uitzenden van de oudejaarsconference van de noodlijdende steunkousencabaretier Wim Kan Youp van 't Hek 43.000 euro van het CoBoFonds. Dat is een fonds dat is opgericht door de met subsidie gefinancierde omroepen om subsidie te geven aan producties van publieke omroepen die al gesubsidieerd worden. Beetje gek, vonden ze bij de Telegraaf. Gelukkig kan mevrouw Jeanine Hage van het CoBoFonds het allemaal glashelder uitleggen. "Op het moment dat je samenwerkt met een podiumkunstinstelling kun je bij ons subsidie krijgen. Het gaat er niet om of die noodzakelijk is. Ik snap de discussie, maar die voeren we hier niet." Het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemand vragen gaat stellen over gratis geld dat wordt rondgepompt tot het in de zakken van de verschillige cabaretier Youp van 't Hek, die een extra verhuiswagen nodig heeft om de wijnvoorraad van de grachtengordel naar zijn huis bij het Vondelpark te verhuizen, belandt. Discussie voeren, dat doet u maar in uw eigen tijd en zonder 43.000 euro. Groetjes van het mediakartel!

Hindoe-#MeToo Soerin Narain blijkt banden te hebben met Haagse PvdA-wethouder Baldewsingh. Hij werkt voor de gemeente, maar de Joke Smit-genomineerde krijgt ook subsidie van de wethouder. En dat terwijl hij beschuldigd wordt van pedoseksueel misbruik.

Begin deze week onthulde de Telebelg dat tegen Soerin Narain, directeur van de Haagse Stichting Hindustani, diverse beschuldigingen van (pedo-) seksueel misbruikt worden geuit. Hindustani is een emancipatieclub voor Surinaamse en Hindoestaanse Hagenezen die zich (citaat website) "sterk inzet voor de gemeenschap, ongeacht nationaliteit, afkomst, cultuur of seksuele geaardheid." Kerndoelen zijn veiligheid, integratie, emancipatie, kortom de bekende clichébingo waar je op subsidie-aanvragen lekker mee scoort. En de directeur daarvan wordt dus van seksueel misbruik beschuldigd. Eén rechtszaak, over de aanranding van een 13-jarige, won Narain bij gebrek aan overtuigend bewijs, maar de Tele voerde diverse meisjes en vrouwen (alt-link) op die hem beschuldigen van bepoteldrang en verkrachtingshandelingen. Saillant detail: Narain was een genomineerde voor de Joke Smit-prijs. De pedo-ophef sneeuwde echter onder in de Wekkergekte, en bovendien: Narain won geen prijs. Einde verhaal, zou je denken. Tot er ineens een persbericht van de Stichting Vobis in onze mailbox plofte. 

In dat persbericht (pdf, mirror) spreekt de stichting schande van de berichtgeving, komt er een klacht en een eis tot rectificatie. Toch ff googelen. Stichting Vobis is "powered by stg Hindustani" en is gewoon hetzelfde clubje dat in mei 2017 haar naam wijzigde van Vobis in Hindustani. Narain was en is directeur. We durven dus wel te wedden dat hij het persbericht zelf geschreven heeft, ondanks de andere naam onderaan. Toch eens even verder googelen & rondvragen, dachten we toen.

Subsidiefuik met een Haags tintje
Stichting Hindustani werd in 2002 opgericht en is een typische subsidiefuik voor allochtone emancipatie- en integratiekwesties. Er zijn voornamelijk Hindoestanen actief en de stichting "sluit zich aan bij alle ambities van de gemeente Den Haag", zonder daarin overigens heel specifiek te worden. Ambities meanderen immers bij voorkeur mee met de heersende politieke moraal, want dat is de beste tactiek voor een gezonde subsidiestroom. Alleen al in 2017 kreeg de stichting ruim 70.000 euro subsidie van de gemeente Den Haag. Van een van de vele 'fondsen' van de Stichting Hindustani is de gemeente de grootste. Sinds 2012 is er ruim 356.000 euro verstrekt aan de club (check het zelf met zoekterm 'hindustani' in het subsidieregister). Goede vriendjes van het gemeentehuis, dus. Of liever: goede vriendjes in het gemeentehuis. Want nu komt het:

Directeur Hindustani werkt zelf bij gemeente Den Haag
Bij onze zoektocht ontdekten we dat Soerin Narain zelf werkzaam is als ambtenaar bij de gemeente Den Haag. De directeur van een grote subsidietrekker is 'medior medewerker administratie B' bij de gemeente en heeft in die hoedanigheid een @denhaag.nl mailadres. En doet dus financiële administratie voor een gemeente die zijn stichting financieel ondersteunt. Hij zal vast niet zelf over zijn eigen verstrekkingen gaan, maar heeft dus wel interne kennis. Integer? Als je de Haagse gedragscode voor ambtenaren er naast legt, zijn gemeente en Narain op diverse punten in overtreding van hun eigen regels.

**Hindoestaanse WC Eenden
**Soerin Narain is bovendien, zo vertellen bronnen ons, goed bevriend met Surinaams-Hindoestaanse PvdA-wethouder Rabin Baldewsingh. Die is wethouder sinds 2006, stopt na de komende verkiezingen en alhier op GS al jaren goed bekend als dubieus politiek baasje. Zijn portefeuilles overlappen deels die van de stichting Hindustani. Ook vertellen bronnen ons dat Baldewsingh weet dat Narain ooit vervolgd werd voor verkrachting van een 13-jarige. Dus WC Eend Nairin is in dienst van WC Eend Baldewsing, waarbij WC Eend Soerin subsidiestromen van zijn eigen WC Eend Stichting Hindustani controleert en WC Eend Baldewsingh hem de machtige wethoudershand boven het hoofd houdt om een stichting voor emancipatie en tegen seksueel misbruik te bestieren, terwijl diverse meisjes die misbruikt zeggen te zijn glashard als leugenachtige gekken worden weggezet. 

En deze Soerin "Nare Hein" Narain was dus genomineerd voor de Joke Smit-prijs. Waar D’66-minister Ingrid Engelshoven de prijzen uitreikte. Dezelfde Engelshoven die hiervoor D66-wethouder was in... Den Haag! Voor wie na de winst van knettergekke Wekker nog niet overtuigd was van het ons kent ons inteelt-gehalte van die verlepte overheidsprijs voor fopfeminisme.

Na publicatie van dit topic meldde zich Femmes For Freedom-eindbaas Shirin Musa. Zij heeft, evenals de Telegraaf, een sommatie van de advocaat van Narain ontvangen, omdat ze twitterde over de zaak. Shirin tegen GS: "Femmes For Freedom doet aan feitelijk activisme, en ik laat de meisjes en vrouwen niet vallen. We laten ons niet de mond snoeren. Ik heb hem niet beschuldigd, maar het OM en de vrouwen. En ik steun de vrouwen." Waarvan akte.

Die voor je, marktvervuilende KudtNPO met gigaveel nutteloze domme linkse mensen in bloemetjeshemden en ludieke brillen die eindeloos vergaderen over helemaal niks. Lekker zestig miljoen minder minder minder. Kers op de taart: de NPO gaat het niet alleen kudt krijgen door minder gratisgeld van u en ik, maar ook omdat adverteerders steeds meer op internet hun waar slijten en minder op de treurbuis. Bij ons dus. Al het gejammer van de Ophitsbergers van deze wereld ten spijt. Met een welgemutst STERPH! begroeten we het nieuws dat Boer Zoekt Vrouw, Spuiten en Slikken op Reis, Katja op Reis, Derek op Reis, Geraldine op Reis, Eva op Reis, en al die feelgood journaaltjes met halftamme Brusselse indoctrinatie en duizenden shows van geretardeerde relimuppets het voortaan met minder eypo moeten doen. Kapitalisme en vrije pers, fuck ja!

Hey kijk, een literair evenementje waarin de vraag wordt gesteld over de literaire canon van Nederland niet "te wit" is. Het antwoord staat uiteraard al vast: ja, natuurlijk is de canon te wit, anders gingen we niet zeuren. Anyway, even een kloosriedje van de blurb omdat het kwetsdenken te debiel is om zomaar te laten lopen. 

De Nederlandse canon is overweldigend wit – eeuwen van migratie en (de)kolonisatie ten spijt. Hoe is dat zo gekomen en waarom verandert er zo weinig? 

*Eh, omdat na die eeuwen van migratie de meeste mensen nog steeds bakra zijn. Dat zie je misschien niet in de Bijlmer, maar in de rest van de cultuurgeschiedenis van Nederland tot grofweg 1975 was iedereen met een ganzenveer of een pen in zijn klauwen blank (of Indo, maar die zijn tegenwoordig ook wit volgens de kleurenwaaier des kwets). Er zijn nog altijd meer Limburgers in Nederland dan zwarten, maar over het gebrek aan Limburgse streekliteratuur hoor je nooit iemand. *

Read My World vraagt een panel van experts een kritische blik te werpen op de lijstjes van meesterwerken van weleer en op de hedendaagse literatuur. Een verkenning van mythen over Nederland en van wat er schuilgaat onder de oppervlakte van de Grote Literatuur.

Even een mooi zinnetje uit een oud stukkie over migrantenliteratuur:"Er loopt alhier inmiddels geen Marokkaanse bordenwasser meer rond die geen contract van uitgeverij Vassallucci in de zak heeft.". Er wordt al jaren wat gedaan door krampachtig deugende literaire types met kralenkettingen en ubbinkhemden die zo graag op zoek zijn naar inclusieve literatuur, maar goed, dat maakt niet uit, er moet en zal geklaagd worden. En ja, een hoop van wat grote literatuur wordt genoemd is kut. Harry Mulisj is nog steeds voelisj. Maar of al die met beel te veel bijvoeglijk naamwoorden in elkaar gefrummelde migrantenliteratuur nou zoveel beter is? Zo'n boekie als "Het Gym" van mevrouw Amatmoekrim is inderdaad aardig, maar grootste literatuur? Staren naar een zwarte navel is in principe net zo onboeiend als al die protestantse dorpsmutsen die hun verleden verwerken in uithuilromans. Echt groots is het allemaal niet, maar Nederland is nu eenmaal een land met een literaire traditie die past bij een grauw en bergloos continentaal afvoerputje.

Hoewel antiracisten en feministen het nodige werk hebben verzet, staat de canon nog steeds niet in het teken van écht ‘universele’ menselijke ervaringen die samen iets zeggen over Nederland. Van wie is de universele stem eigenlijk en hoe ziet dat Nederland eruit? Hoe komt een canon tot stand en hoe kunnen we ermee omgaan? Kunnen we de canon opnieuw lezen, moeten we hem herschrijven, of kan hij beter helemaal de deur uit?

*Grappig zeg. Bij de zichzelf feliciterende antiracisten en feministen staat "keihard klagen met andermans geld" gelijk aan "werk verzetten". En universeel? Ja, nee, dat willen we best geloven, maar waarom wordt dan alles tot afkomst en gender gereduceerd? Waarom zoeken jelui janktypistes naar een "universele stem" door vooral boekjes te pushen die bestaan uit een hele nauwe registratie van een migrantenervaring die verder nul komma nul zegt over het Diepere Wezen van de Wereld? Jelui doen een beetje tegenstrijdig. In ieder geval. Om maar even de vragen te beantwoorden: nee, er is geen universele stem, er is alleen individueel genie (niet jij, Abdelkader). Een canon komt tot stand op de bureautjes van droogstoppelige ambtenaren en onderwijzers en het is een handige, maar niet altijd even boeiende leeslijst. Ja, hoeft niet, kan wel en tja, de deur uit? Een lijstje is maar een lijstje. *

*Zo, tot slot hieronder nog even een screenshotje van de sponsoren. De koewetsies doen het graag voorkomen alsof ze counterculturele rebellen zijn die strijden tegen een witte hegemonie, maar niets is minder waar: er worden bakken met institutioneel geld uitgestort in de luidst krijsende keeltjes te stillen. Werkt niet en ondank is des werelds loon, maar het is lief dat mensen als Ebiseetje en Karin geloven dat ze tegen het systeem vechten, terwijl het niet meer dan ambtenaren op oproepbasis zijn in de multiculturele identiteitspolitiek van ambtelijk Nederland. *