Een van de meest onwerkelijke discussies is niet de klimaathaast, de stikstofcrisis of de vele demonstraties tegen een vastgelopen politiek bestuur. De grootste vraagtekens rijzen rond het vraagstuk 'Wat te doen met "onze" Syriëgangers?'
Zolang de werkelijkheid zich voornamelijk op grote afstand in de bergen en woestijnen van Syrië en Irak bevindt, blijft Den Haag om de hete brij draaien. De coalitie is verdeeld tussen dáár berechten (vvd, CDA) of hier opvangen, berechten en "deradicaliseren" (D66. CU). De oppositie is verdeeld tussen terughalen (GroenLinks) en lekker laten creperen in Koerdische kampen (PVV, FvD).
In de media, ondertussen, steeds meer aandacht voor het menselijk leed. Van de jihadisten, welteverstaan - niet, of nochtans nauwelijks, voor het leed van de geloofsgroepen en volkeren die zijn verjaagd, gemarteld, verkracht, tot slaaf zijn gemaakt, of simpelweg op genocidale wijze zijn vermoord. Over Yezidi, Kopten, Koerden en losse plukjes christenen die het slachtoffer waren van Islamitische Staat hoor je nauwelijks een woord. Wel mogen opa's, vaders en broers van oorlogscriminelen in de krant en op televisie hun beklag doen: 'Nederland doet te weinig, mijn familielid is ziek, ze bedoelden het goed en ze hebben spijt'.
Dit alles moeten we aanhoren in media die zolang we ons kunnen heugen geen kans onbenut laten om te waarschuwen voor Het Fascisme, in 'weet je wie ook'-retoriek en bijna altijd gericht tegen de verkeerde "fascisten", die het in werkelijkheid echt nooit zijn. Zoals iemand treffend verzuchtte: "Dat we ons hele leven zijn doodgegooid met WO2-herdenkingen, en dat velen nu opeens net doen alsof de wreedste misdadigers sinds 1945 eigenlijk ook een beetje slachtoffer van hun ietwat ongelukkige kalifaatkeuzes zijn. Die moedwillige morele lafheid, zum kotzen."
Terecht chagrijn - In de media en ter linkerzijde van de politiek wordt de tolerantievraag weer eens omgekeerd, om ons tot de kwaaie pieren te vingerwijzen, door laffe luiden die maar niet willen accepteren dat honderden geradicaliseerde Nederlandse moslims zélf kozen voor het kalifaat. Maar nu die droom van een jihadistisch Utopia is mislukt, moeten wij hen redden, anders zijn wij intolerant. Nogmaals: retoriek van mensen en media die altijd en overal waarschuwen voor het fascisme op plekken waar het niet te vinden is, maar in het aanzien van écht fascisme meteen op hun rug gaan liggen.