Geenstijl

Wanhopige asielclub heeft helemaal niets te eisen

De tijd dat het COA als de Godfather van de asielbusiness de Mieles lakens uitdeelde is voorbij. Nu de opvangplekken schaars zijn en Ter Apel door de rechter aan banden is gelegd, ontdekken gemeenten dat ze meer kunnen eisen van de landelijke budgetspons. Niet alleen qua financiën, maar vooral qua inspraak. Geen enkele plaats wil tenslotte het nieuwe Budel worden en daarom dwingen gemeenten die in onderhandeling zijn over een asielzoekerscentrum de mogelijkheid af om het centrum zelf weer dicht te gooien als er sprake is van langdurige overlast. Niet langer die afhankelijkheid van het COA dat het behouden van opvangplekken vaak boven de leefbaarheid van de omgeving lijkt te stellen, maar zelf die azc-banhamer in handen houden. Baas in eigen buurt. Zeker nu de dwangwet voor de deur staat, die de macht volgend jaar weer weghaalt bij de gemeenten. Moerdijk en Dordrecht lieten het al vastleggen en nu bekend is dat de knieën van het COA knikken, zullen ongetwijfeld meer plaatsen volgen. Met een wekelijkse +900 op de teller, heeft het COA alle opvangruimte nodig die het kan krijgen en ligt de bal bij de gemeenten. Meer zeggenschap, minder asielzoekers of meer beveiliging: dit is het moment om eisen te stellen.