Geenstijl

Nieuw liedje Britse superster breekt het internet, wij leggen 'm uit

De Britse zangeres Adele heeft voor het eerst in zes jaar weer eens een singletje uitgebracht en die hebben we eens goed in de binnenkant van onze oren beluisterd, zodat u het niet hoeft te doen. Laat u niks wijsmaken door al die politiek correcte recensies als 'Adele lijkt op Easy On Me te zingen over reden voor scheiding'. Dikke lul, want het nummertje gaat namelijk over Nederlandse volkszangers.

Het begint allemaal over een rivier, en daar ligt dan geen goud in, maar ze wast er wel altijd haar handen in, er is hoop in het water, maar ze kan zich er niet toe zetten om te gaan zwemmen want ze verdrinkt in de stilte. Dat is natuurlijk een verwijzing naar Mart Hoogkamer, die van 'Ik Ga Zwemmen'. Mart was zijn stem kwijt, maar nu niet meer, en dat wordt bezongen door Adele met allemaal watermetaforen, heel erg mooi. Mart Hoogkamer heeft Adele echt door een duistere periode heen weten te slepen met zijn opbeurende teksten.

Vervolgens het eerste refrein, dat is geschreven vanuit het perspectief van André Hazes jr.:

Go easy on me, baby
I was still a child
Didn't get the chance to
Feel the world around me
I had no time to choose what I chose to do
So go easy on me

Vergelijk de tekst maar eens met het interview met Roggel Hazes. Dreetje was tien jaar oud toen z'n pa stopte met zingen, op z'n dertiende werd hij beroemd, toen papte hij aan met een seniore en toen werd hij zelf vader. Doe aardig voor André Hazes, want hij heeft een paar nummers in het concert des levens overgeslagen (en hij kreeg er ook geen program van), dat is wat Adele u probeert duidelijk te maken. Hij is eigenlijk nog maar een kind. En een clown.

Het volgende coupletje gaat over Marco en Leontine Borsato en de neiging van de Italiaan om zijn broekmicrofoon niet alleen in het thuistheater tevoorschijn te halen. Er is geen ruimte om dingen te veranderen, blablabla we zijn wie we zijn, we hebben het geprobeerd, ik heb mezelf geprobeerd te veranderen maar nu geef ik het op. Dat is het leven van Marco Borsato in een notendop: hij probeert zich voor te doen als iemand die hij niet is, maar spoedig geeft hij op, en dan zit Leontine weer thuis, helemaal alleen, met de lettertjes die ze als souvenir van het Rad van Fortuin heeft gekregen: de J, de K, de L, de N en de B. Ze heeft trouwens ook nog wat klinkers, maar die moest ze kopen.

Enfin, dan weer een refrein, dat gaat weer over André Hazes. Daarna komt de brug: ik bedoelde het allemaal goed, en ik verwachtte er veel van, maar nu snap ik ook wel dat het allemaal niet naar de oppervlakte is gekomen. Dat heeft een link met Guus Meeuwis én Pierre Kartner, maar die verbanden mag u in het kader van participatieve journalistiek zelf leggen. Vervolgens eindigt het nummer weer met een refrein over André Hazes en dan bent u weer helemaal terug bij af, op Vakje 1 van het Ganzenbord van het Leven. De nieuwe single van Adele, officieel cijfer van de muziekredactie van GeenStijl: een slappe 6.