Geenstijl

Maar doe ons maar even een tussencolaatje

Jongens wat een weekend om weg te zijn. Duitsland voert z'n bruinkoolstook op omdat de groene gekkies geen schone kernkracht willen en dus de laatste centrales gesloten hebben (lol @ ratio), de premier van Japan werd bijna gehiroshima'd, in India werd een oud-politicus wel effectief kaltgestellt en in Frankrijk staat l'oude Le Pen op het punt om le pipe aan Marianne te geven. Onderwijl hield Nederland een transvlaggetjesdag en o wee de tolerantie wanneer je weigerde om de a-symptomatische veelkleur van de DSM-V hoog in de moraalpaal hijsen. Over de karikaturale vertoning rond een man met een pruik die voorleest uit een kinderboek om te protesteren tegen een politiek besluit in een Amerikaanse staat (het bleef nog lang onrustig in Tennessee), zullen we maar niks zeggen want er is geen polemiek opgewassen tegen zulke  poederpruikparodie. 

Onderwijl werden wij naargeestige kinderen van Theo van Gogh op onze retraite voorgelezen door Arie Pos, oude vriend en biograaf van Gerrit Komrij, de dichter die ons leerde wat "polemiek" überhaupt betekent. Hij waardeerde de stijlloze manier van schelden, maar de klassieke heaumeau was dan ook uit beduidend wuivender rietsuiker gesneden dan de post-polemische genderbuigers van de narcistische bourgeoisie. Al goed, we hebben onszelf moed en dichtregels ingedronken en  trekken terwijl u alhier in de panelen inklokt verse CO₂-trails over het deplorabele Avondland tussen Algarve en Amsterdam. Thuis even al die ouwe topics terug op hun rechtmatige dd:mm:hh zetten. En dan morgen, gezond weer op voor een volgende twintig jaar vol vrolijke bespiegelingen met een thermometer in de kont van de Nederlandse samenleving.

We accepteren op deze laatste avond van de viering van onszelf overigens nog steeds verjaardagscadeaus in vloeibare of vaste vorm. Want zonder u, geen ons.

U draait, wij drinken - hierrrr verder waar we zaterdag gebleven zijn

De voltallige Magenta-bemensing is dit weekend op redactie-retraite in Tuuroord Algarve. Even de goede man troost bieden bij een droevig afscheid en zelf meteen de gelegenheid te baat nemen voor bier, op ons. We wilden eigenlijk op fentanylvakantie naar California, maar we zijn pas 20 dus we mogen daar niet drinken. Bovendien hebben sommigen een bepaalde inreisbeperking in Bidenstan. En anderen een uitreisverbod uit de EU. Enfin, lang verhaal kort: wij zijn er niet, maar we laten onze geliefde reaguurders natuurlijk niet radeloos achter. We hebben volstrekt semi-willekeurig 20 topics uit 20 jaar GeenStijl blind gedobbelsteend, die we dit weekend van 2023 tot 2003 aftellen en zeg dan nog eens dat vroeger alles korter was. Gevoelens van nostalgie kunt u aldus afkopen, donaties voor glazen kelken ijskoud opdrinkbier en grote schalen dagvers zeefruit mogen hieronder. Alvast sorry voor een heleboel dooie linkjes die u hoopt te verherklikken, en tot maandag.

U draait, wij drinken

De voltallige Magenta-bemensing is dit weekend op redactie-retraite in Tuuroord Algarve. Even de goede man troost bieden bij een droevig afscheid en zelf meteen de gelegenheid te baat nemen voor bier, op ons. We wilden eigenlijk op fentanylvakantie naar California, maar we zijn pas 20 dus we mogen daar niet drinken. Bovendien hebben sommigen een bepaalde inreisbeperking in Bidenstan. En anderen een uitreisverbod uit de EU. Enfin, lang verhaal kort: wij zijn er niet, maar we laten onze geliefde reaguurders natuurlijk niet radeloos achter. We hebben volstrekt semi-willekeurig 20 topics uit 20 jaar GeenStijl blind gedobbelsteend, die we dit weekend van 2023 tot 2003 aftellen en zeg dan nog eens dat vroeger alles korter was. Gevoelens van nostalgie kunt u aldus afkopen, donaties voor glazen kelken ijskoud opdrinkbier en grote schalen dagvers zeefruit mogen hieronder. Alvast sorry voor een heleboel dooie linkjes die u hoopt te verherklikken, en tot maandag.

Spartacus wist het. U ook?

We zijn er niet, we zijn in het zuiden des Portugals op een private quinta met zwembad, goed gekoelde biertap en voor negen levens aan plukverse sinaasappelen. Mevrouw Tuurtje kokkerelt een buffet van blauwe hap voor ons, wij infuseren onszelf met de vloeibare geneugten van de couleur locale, luisteren naar de levensverhalen van Arthur van Amerongen en turen peinzend over de Atlantische Oceaan, die aan onze voeten spoelt. En quizzen elkaar op cinematische cultuur. Timon AKA Spartacus wist het antwoord. U ook?

Het huidige stikstofbeleid is onbetaalbaar, juridisch onuitvoerbaar en bereikt het gewenste resultaat niet

Frans Timmermans gaf Caroline van der Plas de opdracht om aan te tonen dat het ook anders kan. Een opdracht waarin onze kabinetten, 26 andere lidstaten en de Europese Commissie reeds 31 jaar falen. 81% van de Europese natuurgebieden verkeerd in een slechte toestand, de dromen van de Habitatrichtlijn (1992) komen nergens uit. Eurocraten borrelen vrolijk verder, alleen wij zitten op slot.

Het is vreemd dat gasloze woningen geen uitzondering hebben, maar tijdelijke containers wel. Een gasloze woning stoot geen stikstof uit (behalve tijdens de bouw), de noodwoningen stoten stikstof uit tijdens de bouw en een veelvoud tijdens gebruik. Deze superstrenge interpretatie van stikstofwensen veroorzaakt meer milieuschade dan het voorkomt. Er mag niets, ook niet een stap voorwaarts.

Het huidige stikstofplan van het kabinet is zwaar ontoereikend. Dan mag je in 2030 (regeerakkoord) of 2035 (huidige wet), nog steeds in 96% van Nederland niet bouwen (PDF). Zelfs als je dat plan niet voor 100%, maar 200% uitvoert, blijven de meeste provincies nog volledig op slot. Er zijn doelen gesteld, die zelfs bij complete afwezigheid van mensen of vee in Nederland, onhaalbaar blijken.

Dat Frans Timmermans niet zorgt dat een nieuwe stal in Duitsland, 200 meter van de grens, ook in Nederland vergunningen nodig heeft, zorgt ervoor dat wij op slot blijven, dankzij uitstoot waarover wij geen zeggenschap over of invloed op hebben. Wij blijven machteloos en dakloos. Buitenlandse depositie is voor ons al fataal, Europese regie op grensoverschrijdende milieuvervuiling ontbreekt.

Sassen ziet het somber in

Er zijn de afgelopen weken wat nieuwsfeiten geweest die het bestaansrecht van de dollar als wereldreservemunt in twijfel trekken. Dat er al twijfel was, is niks nieuws. De Fransen converteerden al hun dollars in goud met dezelfde twijfel begin 70’er jaren. Maar daarna sloot Nixon het goudloket en kon niemand meer zijn dollars voor een vaste hoeveelheid goud omwisselen. Desondanks bleef de dollar de wereldreservemunt. Wat gaat de dollar van zijn voetstuk brengen en hoe zal het proces daar naar toe er uitzien? En zijn de huidige nieuwsfeiten het begin van het einde voor de King dollar?

Aan nieuwsfeiten over de ondergang van de dollar geen gebrek. Zo was er een LNG deal tussen Qatar en China die niet in dollars is gedaan maar in yuan. Verder heeft China weer stappen gemaakt in haar relatie met Saoedi-Arabië. Ook de verrassende aankondiging van OPEC+ om de productie terug te schroeven deed een duit in het zakje, omdat het zeer duidelijk tegen de Amerikaanse belangen in gaat. Verder hebben de BRICS plannen aangekondigd om een gezamenlijke munt op te tuigen die de concurrentie aankan met de dollar. En ook de Franse President Macron stelde onlangs dat Europa (lees EU) zicht niet moest laten gijzelen door de Amerikanen en hun dollar.

Het is weekend. Al twintig jaar.

Sometimes I hear my name
Come up the stairs and walk
Through noises in the hall...
But sounds all seem the same
In this square room at night–
Every sound that's made
Seems to answer back,
Until I feel afraid
That chairs and tables talk
At me and want to walk–
Like noises in the hall
That slide along the wall.

My tongue grows wet and slack;
I want to answer back
At them. My lips are tight,
Tight shut... Alone at night,
I sometimes think and feel
Something of steam and steel
Prettig weekend. En be nice.

Vrijdag gehaktdag

We hebben er al een boertje over gedaan maar nu is-ie er echt: de nieuwe Metallica. U mag helemaal zelf een mening vormen over de heren fossielen en hun nieuwe kunstwerkje, maar wij zitten met modkoning GU op de quinta en hij doet aan snoeiharde muziek. Dit is zijn oordeel en daar moet u het mee doen:

"Kill 'Em All, Ride the Lightning, Master of Puppets en Justice for All ( en vooruit, Garage days) is Metallica. De rest is ter kennisgeving aangenomen." GU, 14-04-2023.

Nog meer nieuwe muziek: de nieuwe Tallest Man on Earth, mocht u zin hebben in een snerpend stemmetje over een gitaar, dikke hiphop van Black Thought en een heleboel gedoe. Proost!

Europese Patriotten vervalt voor een In Memoriam, voor een hond

Ciao bella. Elegie voor mijn ouwe trouwe lobbes Jamba

Ik noem mezelf graag gekscherend een schrijvende aap, zo’n trommelaar in de Bimbobox die een kunstje doet als je een munt in het apparaat gooit. U vraagt, wij draaien. Maar vandaag even niet...

Ik kan met geen mogelijkheid een coherent en rationeel verhaal tikken voor de serie Europese Patriotten terwijl ik zit te janken omdat Jamba er woensdagmiddag na 14.30 niet meer is. Mijn wereld is even gestopt met draaien. 

Ze ligt op een kussen aan mijn voeten, reageert nog op alles, maar ademt heel snel en heeft al vier dagen niet gegeten. Eind vorig jaar werden haar bloed en urine getest en was er niks aan de hand. Ze was wel wat mat de laatste tijd, maar ze at goed, ging mee zwemmen in de oceaan en blafte vrolijk naar andere honden. Het slechtnieuwsgesprek met de dierenarts, afgelopen maandag, overrompelde me volkomen. Jamba was opgegeven, een kwestie van een dag, hoogstens een paar dagen. Leverkanker, uitgezaaid naar de longen. Een doodvonnis.  

Ik had amper tijd om de mokerslag te verwerken, want er moest een datum worden geprikt voor de euthanasie. Mijn eerste reactie was: ‘volgende week maandag’. Natuurlijk wilde ik Jamba nog zo lang mogelijk bij ons houden, het afscheid uitstellen. Maar in die week kon er van alles misgaan met Jamba, waarschuwde de veterinária. Dan moesten Carrie en ik onverhoopt met de doodzieke hond naar de dierenkliniek in Olhão rijden, en Jamba alsnog laten euthanaseren in een klinisch, kaal hokje, op een metalen tafel, onder fel neonlicht. Bovendien is onze kliniek in het weekeinde gesloten, en dan zouden we naar het dierenziekenhuis in Faro moeten rijden. 

Dat is het laatste wat een doodzieke hond wil, dat gezeul.

En hield ze de Tweede Kamer aan het lijntje over de NPO

Interessant briefje van de Algemene Rekenkamer aan de Tweede Kamer vorige week. Daarin schrijft waarnemend president Ewout Irrgang (SP) dat hij een verzoek van staatssecretaris Cultuur en Media Gunay Uslu (D66) om een vervolgonderzoek uit te voeren naar hoe de NPO met belastinggeld omgaat, heeft afgewezen.

Uslu schoffeerde de Rekenkamer…

Het venijn zit ‘m in de staart. Irrgang schrijft aan Tweede Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66) na zijn beweegredenen de wens van de staatssecretaris niet te honoreren te hebben uiteengezet:

“Tot slot, hebben we de staatssecretaris van OCW in herinnering gebracht dat de Algemene Rekenkamer een onafhankelijk Hoog College van Staat is dat zelf haar onderzoeksagenda bepaalt. Bewindspersonen of het parlement kunnen de Algemene Rekenkamer verzoeken een onderzoek te starten. Het gebruik is om vooraf eerst contact te zoeken.”

Burn!