Geenstijl

Weet u wie ook indrukwekkende toespraken gaf

20 september jongstleden gaat de geschiedenisboeken in als een gitzwarte dag. Duizenden Nederlanders verlieten vol goede moed huis en haard en trokken naar het Malieveld om te demonstreren tegen immigratie, gebrekkige transparantie en *checks notes* Frans Timmermans. Eenmaal in Den Haag verdween die goede moed echter al gauw, toen duidelijk werd dat zich een ramp voltrok. Sid Lukkassen werd het speechen namelijk onmogelijk gemaakt. Woedende menigtes verdwenen daarop de stad in om hun frustratie bot te vieren op oa het partijgebouw van D66. Wij zijn tegen geweld, maar kunnen ons daar wel iets bij voorstellen. Je kunt volwassen mensen niet zomaar Sid Lukkassen ontzeggen en nog verwachten ongeschonden weg te komen ook. Wat zij op dat moment niet konden weten, was dat Sid zijn toespraak alsnog hield, en later die dag zou uploaden op sociale media. Een werkelijk prachtige toespraak, over het ontbreken van een rechtse spoorlijn, en Nederlanders dier vergeten wie ze eigenlijk zijn. Onze cultuur wordt verdrongen en vervangen, constateert de politiek filosoof. Enkele weken later zou Sid de handdoek in de ring gooien en naar Paraguay emigreren - daarover later meer.

Totaal andere overtuigingen dan Sid, zelfde energie. Harry Pettit werd het recht ontnomen om eindeloos de psychopathische moordpartijen van 7 oktober aan te duiden als legitiem verzet, maar dat was volgens Harry Pettit zelf veel eerder gebeurd als hij niet Harry Pettit maar Harry Poetoetoe had geheten. Verder gaat het vooral over de Joodse lobby en dat ís natuurlijk ook een belangrijk onderwerp. Overigens promoveerde Sid Lukkassen aan dezelfde universiteit waar Pettit lang lesgaf. Geen idee wat dat precies zegt, maar het zegt wel iets.

Totaal andere overtuigingen dan Sid of Harry (denken we, geen idee eigenlijk), zelfde energie, alleen hebben we het hier niet over een mislukt academicus, maar over onze madderfakking MP. U kunt veel van Dick Schoof zeggen, maar niet dat het een inspirerende man is. Dat weet hij zelf natuurlijk ook best, dus des te knapper dat hij de vijf minuten hier gewoon vol maakt. Met volstrekt holle, AI-gegenereerde troep als "In een wereld vol oorlog verliezen mensen elkaar uit het oog. Verliezen we mededogen, ook in Nederland. En op de donkerste momenten horen we de echo uit het verleden. Op deze dag, in de twee minuten stilte, klinkt die echo extra luid. Als wij denken aan alle mensen die werden vermoord om wie zij waren. Die omkwamen door honger of uitputting. Of die vochten voor vrede en vrijheid. Onze vrede en vrijheid." Verder leren we van alles over de geschiedenis van de familie Schoof, hoewel wat we daar precies mee moeten onduidelijk blijft. Soms is een goede toespraak een beetje als goede kunst: zelf bepalen wat het betekent.

"Laat mij de koningin apart groeten, want een Zuid-Amerikaanse vrouw verdient extra aandacht." En zo is het maar net. Even later, gericht aan Willem-Alexander: "Ik weet niet of ik u moet feliciteren [met Máxima] of succes moet wensen (...) In ieder geval staat u stevig in uw schoenen, en temperament aan de eettafel wanneer wij mannen weer een beetje dom hebben gedaan, is u niet vreemd." Bronto Somohardjo is een totale baas en wij willen met hem naar de kroeg. Ook niet geheel onbelangrijk: uitstekende gezichtsbeharing, daar kunnen de rest van de mannen in dit lijstje een hoop van leren.

Een lach en een traan. Misschien wel de grootste Nederlandse orator van onze tijd, niet langer orerend in ons eigen kikkerlandje, maar in Paraguay. Knap: helemaal uit het hoofd, zonder spiekbriefje. Na een korte inleiding gaat het meteen over metaforische vooruitzichten, klaarblijkelijk een wereld van verschil met letterlijke vooruitzichten. Er vertrekken overigens steeds meer mensen zoals Sid naar Paraguay, verwacht hij. Weet u wie er ook op grote schaal naar Zuid-Amerika vluchtte? Juist ja.