achtergrond

Geenstijl

GeenStijl Recensie. Het internetbrekende Folklore, het nieuwe album van Taylor Swift

In deze ondertitel geen spoilers over het oordeel van dit vreselijke album

Nou jongens, de hele wereld en heel internet in rep en roer omdat Taylor Swift ineens een nieuw album aan de man brengt. Wie? Een mevrouw die ooit begon in het countrygenre en daarna opschoof naar de onder Amerikaanse zangeressen zeer populaire 'vreselijkpop'. Grappig genoeg is Taylor helemaal niet populair in staten als Louisiana en Tennessee en laat dat nou net de staten zijn waar ze wél verstand hebben van muziek. Enfin, Taylor Swift is dus de meest verkopende artiest van de afgelopen tien jaar. Niet U2, niet Coldplay, niet rapper Jay-Z, niet een of andere One Direction-lullo in skinny jeans en ook niet een of andere Koreaanse zelfmoordcommando met microfoon, nee, TAYLOR SWIFT. We luisteren weleens naar Lana del Rey ofzo maar deze Taylor Swift zit met al haar trawanten van de vreselijkpop achter het kopje 'Nee'. Maar hey, we kunnen het wel uittekenen: al die laffe poprecensenten geven deze verrassingsplaat vijf sterren. Nou, dat bepalen we zelf wel: worden we er emotioneel van?

1. the 1. Jongens wat een vreselijk nummer om mee te beginnen. Dat riedeltje in het refrein, "But it would've been fun. If you would've been the one", dit blijft nu de rest van de dag door ons hoofd spoken en niet op een goede manier. Dit is een soort andijvie. Het is wel te pruimen als het er is, maar om er nou speciaal voor naar de supermarkt te rijden, mooi niet.

2. cardigan. Ook grappig, want we hadden het net over Lana del Rey en dit ís verdomme gewoon Lana del Rey, maar dan Taylor Swift. Best okee, al zijn we wel in slaap gevallen.

3. the last great american dynasty. Het wordt hier plots een beetje uptempo, maar het is geen zak aan. Die gast van Het Parool noemt dit een nummer 'waarop Swift zich plots opwerpt als chroniqueur van de Amerikaanse samenleving'. Chroniqueur van de Amerikaanse samenleving, kom nou. Heeft hij zijn speakers überhaupt wel op het goede kanaal aangesloten? Het is een standaard riedeltje G - Amineur - C uitgesmeerd over een paar pianotoetsen met een laffe drumcomputer op de achtergrond, en dan dat refreintje: "There goes the last great American dynasty. Who knows, if she never showed up, what could've been. There goes the most shameless woman this town has ever seen. She had a marvelous time ruining everything." Echt wel chroniqueur van de Amerikaanse samenleving! Nee grapje, vrij waardeloos, dat is wat het is.

4. exile. Een duet met Bon Iver, de band rond Justin Vernon, de favoriete band van Tim Hofman en dan weet je het wel qua Angus & Julia Stone-achtige in geitenwollen gegoten hunkering naar geluk, want poeh poeh wat hebben ze het toch zwaar in de upside down. De opening van het nummer is best aardig, het beste nummer tot nu toe op de plaat, en grappig genoeg ook het nummer waarop Taylor Swift de eerste anderhalve minuut haar mond houdt. Enfin, daarna wordt het allemaal wel heel erg kazig dus ook dit nummer kunt u weer door de plee spoelen.

5. my tears richochet. Kattengejank

6. mirrorball. Zit een soort echo in, niks aan.

7. seven. "Pleaaaase picture meeeee in the treeeeees", en toen maar weer gestopt met luisteren.

8. august. Lijkt wel een robot die aan het zingen is, maar het riedeltje is wel aa... o wacht hier wordt het weer Venga Boys meets Colbie Caillat. AAARGH.

9. this is me trying. Deze semi-elektro zang zou het goed doen als vocals achter een Hardwell-track ofzo, maar hier moet die tekst het nummer drágen. En dan dat scheterige 'this is me trying', het wordt echt met de allerlaatste adem de keel uitgehijgd, alsof je oma met corona naar adem ligt te happen.

10. illicit affairs. Het heeft negen nummers geduurd, op dat duetje met Bon Iver na, maar ze kán het wel. "Make sure nobody sees you leave, hood over your head, keep your eyes down", met een ondeugende nadruk op down, een stiekeme knipoog van een passerende vrouw op een fiets, ze ziet je wel, en jij ziet haar, al is het ook een accent waar we ons na verloop van tijd gruwelijk aan gaan ergeren. Het is allemaal wat minder overgeproduceerd dan die andere elektro-robo-crack. Deze mag blijven!

11. invisible string. Haha seks. Maar zonder gekheid, meer van hetzelfde. Kleur dit kleur dat, yoghurtwinkel. Gaap.

12. mad woman. JA! Weer een Lanaesque beginnetje. Deze trekken we wel. Effe wachten op het refrein want meestal gaat het daar wel de mist in. Ze is heel kwaad en het zal vast wel de schuld van een makker zijn. O ja wacht verder is het weer hemeltergend.

13. epiphany. We zijn er bijna, gelukkig. Dit nummer komt heel langzaam op gang, alsof er een elfje uit de hemel neerdaalt en ons met zijn gezang probeert te laten sterven. Het is een soort kersthymne als je met je familie naar de openluchtmis op de heide bij Heerde gaat. Taylor Swifts eigenste Psalm 98. Teeeering.

14. betty. Heeee een mondharmonica, dit begint een heel klein beetje Bruce Springsteen - The River-esque, of gewoon zoals alles van early Bob Dy... o nee wacht het is Taylor Swift. Ja die stem, daar worden we dus niet emotioneel van. En dat is dan ook meteen het antwoord op de hoofdvraag: worden we emotioneel van de nieuwe Taylor Swift? Het antwoord is driewerf neen. "In the garden would you trust me? If I told you it was just a summer thing? I'm only seventeen, I don't know anything. But I know I miss you." Hier gaan dus MILJOENEN Amerikanen snoeihard op. Nou. Meh. En we moeten nog TWEE nummers verdomme.

15. peace. Tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut wat komt daar aan? Een larmoyant gitaarriffje alsook het einde van het album. Tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut WEER NIKS AAN AAAARGH.

16. hoax. Er komt een einde aan het lijden. Zowaar, dit nummer begint breekbaar. Taylor is zeker opgelucht dat haar luisteraars weer kunnen ademen. En dan komt er weer zo'n malle schrille laag van geluid in en is het weer over met de pret. We willen dit niet meer.

EINDOORDEEL: ⭐Hier worden we niet emotioneel van.

Deze gaat nog wel

Reaguursels

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.