We moeten praten
Het is gangbaar om de aanhef te beginnen met “Beste”, maar ik vind u verre van best. U bent nu minister van Financiën en ik schrijf voor dit #Geldblog, dus u zou wellicht kunnen verwachten dat ik over uw ministeriële portefeuille zal hebben, maar over financiën zal ik het vandaag nauwelijks hebben, wel over vertrouwen. Iets wat in de financiële wereld ook een groot goed is en waar u laatst op uw partijcongres het één en ander over te zeggen had. U stelde namelijk dat extreem rechts en complotpopulisten het vertrouwen in de politiek ondermijnen en daarmee een gevaar zijn voor de democratie. Het was een mooie speech voor de Speld, maar u grapte niet.
Als ik kijk waar u als persoon en als minister in de regering(-en) en namens uw partij als coalitie- dan wel gedoogpartner allemaal voor verantwoordelijk bent geweest, dan bekruipt mij het gevoel dat u wellicht aan het projecteren was. U weet wel, “er is sprake van projectie wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders”. Ik voel mij dus geroepen u het één en ander voor te leggen in de hoop dat u de werkelijke oorzaak ziet van het dalende vertrouwen in de regering dan wel de politiek.
Hoe kunnen mensen de regering vertrouwen als dezelfde regering jarenlang biomassa als groen heeft bestempeld terwijl het verre van groen is en juist voor de vernietiging van oerbossen heeft geleid? Ondanks dat dit inmiddels al jaren bekend is, heeft de regering haar fout niet hersteld.
Of wat dacht u van het hele Omtzigt elders verhaal? U en uw andere regeringspartners wilden Pieter ergens neerplempen omdat hij als één van de weinigen de democratie een dienst bewees door daadwerkelijk de regering te controleren; iets dat nota bene de taakomschrijving van ieder parlementslid is! Dus hoe valt dit te rijmen dat u zo voor de democratie bent als u, zelfs persoonlijk, zich bezighoudt met het verwijderen van die laatste restjes van echte democraten in de Tweede Kamer?
