achtergrond

Geenstijl

Op een mooie pinksterdag in de Algarve

Het was zondag in het zuiden. Niks aan de hand

Toch enigszins geschrokken van de vele heftige reacties, was de gevoelde noodzaak om ons tot de dichtstbijzijnde IKEA te bekeren om een vrome zondag te vieren - zoals men in het vaderland ook zo trouw placht te doen. De stap van een Portugees crackhuis op vrijdag naar een Zweedse zelfbouwboer op zondag is echt niet heel groot en als je moest kiezen tussen de linksgedraaide vegan balletjes van de confectiebouwkeet of een tourist trap in het afvoerputje van de zelfbeheersing, was het nog niet direct een gelopen race voor de balletjes van faux gehakt. "In Nederland mogen ze blij zijn dat de IKEA-bistro's nog gesloten zijn", wilde Arthur maar zeggen.

Desalniettemin zijn de nationale quarantaineregels dit weekend verlicht voor bezoekers uit Nederland. Ook al toonde Erik de Vlieger, een lokale ondernemer in bouwgrond en vakantiebewoning, zich een dag eerder tijdens een meer dan uitstekend sushi-bachanaal op de boulevard van Cabanas om begrijpelijke redenen uiterst content met de vooruitzichten van glimmend aluminium vol vinexvliegers die de Portugese luchtwegen opnieuw zouden bevolken, het haalt toch een zekere recalcitrante spanning uit de reis. Bovendien moesten de voorraden proviand ook gewoon worden aangevuld, wat nog eens een calvinistisch argument er bij gaf om de pinksterzondag een gewetensvolle invulling te geven. Aldus geschiedde.

In het ontspannen gezelschap van iemand die het leven al lang uitgespeeld heeft, toerden we over de binnenwegen richting Portimão, langs het Beverly Hills van de Algarve in Vale do Lobo. Puissante panden van postmoderne signatuur (veel glas, tinten grijs en staalconstructies) tussen gelandschapte golfbanen, de bewoners gans onzichtbaar en op enkele Britten na die op weg waren naar hun tee-off nog nagenoeg vrij van toeristen, geduid door een expat die zich een uur later met zijn meegekregen boodschappenlijstje in de Aldi schichtiger gedroeg dan in een drugspand op vrijdagavond.

De verleidingen onderweg waren eveneens talrijk, maar we wisten ze te weerstaan. Hoewel het nog tamelijk wat moeite kostte om een jonge zwerfhond, die de auto vol anticipatie aan zag komen glijden, aan de kant van de weg te laten staan. "Mijn hart huilt, maar ik ben ook praktisch ingesteld", verklaarde de bijrijder bijkans met een snik in de stem. "Menselijk leed laat me volkomen onberoerd. Ik heb wel eens een vrachtwagen vol dooie Talibanstrijders gezien, net na 9/11. Benen samengebonden om ze in hun rigor mortis geen ongeschikte houding voor hun kist te geven. Ik dacht alleen maar 'Mooi, one for the team'. Maar met dieren ben ik een zacht ei. Boeren hè, die verzuipen hier een pup. Janken man. Janken."

Via andere binnenwegen, langs het thans verlaten en in onbruik geraakte Estádio Algarve van het EK2004, koersten we terug richting de Praia don Arturito. Langs een kerk, voor wat het waard is en zonder te stoppen, maar hoe dan ook bijtijds terug in de strandvilla om getuige te zijn van de glorieuze road trip van Max Verstappen over de lommerrijke dorpsstraten van het Franse eilandstaatje van Prins Albert.

"Mooi dagje zo toch? Ga je d'r nog wat mee doen? Wel toch? Kom op man, schrijf het op. Pak ik nog een paar biertjes. Ff pissen eerst." Arthur hoef je geen reddingsboeien toe te werpen. Die heeft genoeg aan zijn honden.

Reaguursels

Dit wil je ook lezen

De Bolle Gogh: een bruisende biografie over de Hemelse Roker

De Bolle Gogh is een rollercoaster. De biografie dendert bijna 700 pagina’s onvermoeibaar door, net als het leven van Theo. Ik ben van dezelfde generatie als Theo en het boek is een feest der herkenning voor iedereen die met name de jaren tachtig in het - toen nog - zo lekker gore Amsterdam heeft meegemaakt.

@Arthur van Amerongen | 13-01-24 | 21:30 | 658 reacties

Arthur van Amerongen - Soep van de Week: Eric Smit en Akwasi verklaren de oorlog aan Musk

Nieuw op GeenStijl: Arthur van Amerongen soept door de hete teeks van deze week in zijn nieuwe rubriek Soep van de Week, vandaag tevens ook Stamcafé. Vanaf nu: iedere week!

@Arthur van Amerongen | 10-01-24 | 21:50 | 505 reacties

Annus Horribilis 2023 - De laatste stuiptrekking van de schrijvende aap Don Arturo (52)

“Meneer van Amerongen: steek uw Annus Horribilis maar in een geheime opening waar de zon nooit schijnt!” (tevens Stamcafé)

@Arthur van Amerongen | 03-01-24 | 22:15 | 458 reacties

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.