Geenstijl

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 37, vandaag deel 38. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier.

Woensdag 13 juli 2016  

Als ik na het ontbijt mijn laptop open klap, zie ik dat ik een e-mail heb ontvangen van Duzuzu Trading. Het bedrijf is bereid om de bonusregeling nog interessanter te maken. Ik ontvang 8% commissie van alle verkopen die ik realiseer, tot een maximum van EUR 3000 per maand. Bovenop mijn basissalaris.

Het lijkt me nog altijd een vreselijke baan. Hardcore sales verrichten. Met targets werken. De hele dag op pad zonder ook maar één collega te zien.

Vanmiddag het ik twee afspraken met Hetty. Eerst een gesprek over mijn persoonlijke voortgang, daarna het periodieke maatjesgesprek met Freek. Het is te hopen dat ze niet op de hoogte is van het aanbod van Duzuzu Trading. Werk moet worden aangenomen. Altijd. Wie het ook aanbiedt. Tenzij het om prostitutie of dwangarbeid gaat. Nu zou ik kunnen stellen dat de positie bij Duzuzu Trading een bepaalde vorm van dwangarbeid is, maar ik vermoed dat Hetty daar niet in mee zal gaan.

Voordat ik bij de gemeente naar binnen stap, haal ik een broodje haring bij de visboer die naast het gemeentehuis zit. Ik ben één van de weinige Turken die broodjes met vis eten. Maar misschien komt dat omdat verse vis nogal prijzig is in Turkije.  

Als ik even later tegenover Hetty zit, valt me op dat ze geen stekeltjes meer heeft. Haar platte coupe ziet er merkwaardig uit. Zo ken ik Hetty niet.

“Met mij is alles goed,” zeg ik als ze vraagt hoe het met mij gaat.  

Hetty staart naar haar scherm en zegt: “Ik zie hier dat je hebt gesproken bij twee bedrijven afgelopen week. Hoe is dat gegaan?”

“Best goed. Even afwachten wat eruit komt, maar de gesprekken verliepen prima.”

“Maar wacht eens even,” begint Hetty dan. “Duzuzu Trading zie ik hier staan, klopt dat? Hebben ze je een aanbod gedaan?”

Ik haal mijn hand door mijn haar, aarzel even, en zeg dan: “Ja, maar ze willen dat nog aanpassen, en misschien dat...”

“Niet doen,” onderbreekt Hetty me. “Dat is geen goed bedrijf. We hebben slechte ervaringen met ze. Ze nemen veel mensen aan, maar bijna niemand komt door de proeftijd. Vooral allochtonen. Daar zijn ze gek op. Tijdens hun proeftijd verwachten ze van je dat je jouw hele netwerk platbelt om spullen te verkopen. En daarna mag je vertrekken. En dan kun je weer opnieuw beginnen. Nee, ik zie graag dat je weer aan de slag gaat, maar dit aanbod zou ik niet aannemen.”

Woensdag 13 juli 2016, even later  

Ik heb een uur vrij totdat ik moet opdraven voor het maatjesgesprek. Ik besluit buiten te wachten. Op het pleintje voor het gemeentehuis neem ik plaats op een bankje en verstuur berichten naar enkele vrienden. Aan Mehmet vraag ik wat hij aan het doen is. Bij Altan informeer ik of hij nog altijd plannen heeft om, net als ik, dit najaar de hadj te volbrengen. Ik stuur Simon enkele data waarop we kunnen tennissen. En Simone stuur ik een hartje.  

Mehmet is thee aan het drinken. Altan twijfelt nog. Simon bevestigt een datum. En van Simone krijg ik een hartje en een kus terug.

Freek is vroeg. Tien minuten voor het maatjesgesprek zie ik hem op het plein verschijnen. Ik roep hem, waarop hij naar me toe komt gelopen. Ik wil hem zijn hand schudden, maar in plaats daarvan steekt hij zijn vuist naar me uit met de bedoeling dat ik mijn vuist tegen die van hem duw. Enigszins onwennig voldoe ik aan zijn verzoek. En daarna trek ik zijn capuchon af. “Af dat ding, als Hetty je zo ziet krijg je meteen korting.”  

Freek glimlacht en zegt: “Binnenkort ben ik rijk Eren. Ik word rijk!” En dan trekt hij de capuchon weer over zijn hoofd.

Terwijl we naar binnen lopen vertelt Freek dat zijn demo nu echt helemaal is afgerond. “Die zooi is helemaal strak getrokken en afgemixed. Is echt briljant geworden. Iedereen in de industrie luistert ernaar.”  

Vandaag wil Freek zijn song laten horen aan Hetty. Haar laten zien dat hij goed bezig is. Haar overtuigen van het feit dat hij ontheven moet worden van alle plichten zodat hij zich volledig kan focussen op zijn muziekcarrière. “Weet je,” zegt Freek, “zo lang al die plichten in zijn hoofd rondzingen, komt mijn creatieve flow nog niet volledig los.”  

Ik weet niet of het een goed plan is om Hetty te confronteren met de brouwsels van Freek. Kans is klein dat Hetty fan is van rapmuziek, en dan nog, als ze wel van rap houdt, is het maar de vraag of ze het werk van Freek zal waarderen.  

Als we plaatsnemen in de bespreekkamer richt Hetty zich meteen tot Freek. “Ik heb vanmorgen al met Eren gezeten en heb het gevoel dat hij steeds dichter bij een baan komt. Hoe gaat het me jou, Freek?”

Freek steekt zijn wijsvinger op en zegt: “Wacht even.” Hij pakt zijn mobiele telefoon, maakt enkele vegen met zijn vinger, en zegt dan: “Ik wil je graag iets laten horen, is dat goed?”  

Hetty haalt haar schouders op en knikt. “Goed,” zegt ze.

Freek tikt op zijn telefoon en prompt klinkt een stevige beat, al snel gevolgd door de rappende stem van Freek.  

Hier is ie dan, Lijpe Freek, ik verdien meer geld, week op week

Elke dag tel ik mijn centen, word gewoon rijk met me talenten

Kijk in wat voor huis ik woon, er is niemand zoals ik, geen kloon

In m’n Bentley aan het stuur, luister naar mijn woordenvuur.

Was even werkloos, heb nu die bitches en ho’s

Maak nu de beste beats, met champagne op de beach

Luister naar mijn skills, ik breng je die echte thrills

En mijn money blijft maar komen, Beverly Hills waar ik ga wonen

Lijpe Freek in de huis, zwemmend in cash voel ik me thuis

Vloeiend naar nummertje één, zoals Freek is er geen een!

Terwijl het nummer vordert zie ik dat Hetty haar lippen steeds steviger op elkaar drukt. Dan, na een kleine drie minuten, is de martelgang muziek voorbij.  

“En?” vraagt Freek enthousiast. “Wat vond je er van?”

“Nou,” zegt Hetty. “Het is… Dit is niet helemaal mijn type muziek. Eigenlijk. Ik hou meer van… ach, dat maakt ook niet uit. De vraag is waarom je me dit laat horen?”

“Helder toch? Ik heb die beats gemaakt en ik ben degene die de rap doet. Deze song gaat over een paar maanden de radio helemaal overnemen, begrijp je?”

“Nu ja. Iedereen zijn hobby,” zegt Hetty aarzelend.

“Hobby?” reageert Freek. “Nee nee, dit is geen hobby, dit is mijn werk. Ik ga hiermee geld verdienen. En niet zo’n beetje ook.”

“Geld verdienen?” Een diepe frons verschijnt op het gezicht van Hetty. “Hoe werkt dat dan precies?”

“Nou,” zegt Freek, “Mensen gaan mijn muziek kopen en betalen voor mijn optredens.”

“Muziek kopen? Ze betalen geld voor hetgeen je me net liet horen?”  

“Zeker weten, dit is wat mensen willen,” zegt Freek. “Dit is wat de jeugd wil”

“Nou,” reageert Hetty. “Misschien. Maar, zelfs als ze het zouden willen, mensen betalen toch niet meer voor muziek? Alles wordt toch gratis van het internet gehaald?”

“Niet alles. Voor iTunes en Spotify moeten ze betalen. Dat levert mij geld op. En met optredens ga ik ook veel verdienen. Ga daar maar van uit.”  

Hetty kijkt Freek bedenkelijk aan. “Ik weet niet hoor,” zegt ze.

Freek duwt zijn handen tegen elkaar en maakt een smekende beweging. “Maar,” zegt hij. “Dit alles gaat veel sneller als ik me echt volledig op mijn muziek kan concentreren. Daarom wil ik graag vrijstelling aanvragen. Van de sollicitatieplicht.”

“Weet je Freek,” reageert Hetty. “Als jij geld kan verdienen met muziek, dan zijn we daar allemaal blij mee. Maar tot dat moment zal je toch echt aan de plichten moeten blijven voldoen. Zo is het nu eenmaal.”