Of geven jullie alleen antwoord aan VPRO-documentairemakers?

Geachte persvoorlichting van het partijbureau van D66, 

Wij proberen jullie al anderhalve dag te bellen, maar jullie nemen de hele tijd de telefoon niet op. Vandaar dat we het maar via deze weg proberen. Zouden jullie zo snel mogelijk antwoord kunnen geven op de volgende vragen? Groetjes!

1.  Klopt het dat Frans van Drimmelen, die niet in de lijstadviescommissie zat en ook niet in de landelijke verkiezingscommissie, aanwezig was bij gesprekken met kandidaten voor de aankomende Tweede Kamerverkiezing?

2. Zo ja, wat deed Frans van Drimmelen daar?

3. Waarom is Frans van Drimmelen in 2018 gestopt als voorzitter van de landelijke Talentencommissie?

4. Sigrid Kaag zei gisteren voor de camera's van de NOS en RTL Nieuws dat ze bij haar aantreden in januari al was geïnformeerd over "een casus". Waarom had ze het over januari, terwijl ze zich pas in juni officieel kandidaat stelde?

5. Wist Sigrid Kaag dat de persoon in deze "casus" een contactverbod had gekregen?

6. Denken jullie bij D66 dat je in Nederland voor ieder wissewasje een contactverbod krijgt?

7. Zo ja, is het misschien niet een idee om daar, bijvoorbeeld als D66 in de coalitie zit, een keer iets aan te doen?

8. Als in D66 geen enkele ruimte is voor grensoverschrijdend gedrag, hoe kan het dan dat D66'ers een congres van D66 uit het verleden omschrijven als "een vleeskeuring"?

9. Als in D66 geen enkele ruimte is voor grensoverschrijdend gedrag, hoe kan het dan dat partijleider Alexander Pechtold een nogal turbulente relatie kreeg met een gemeenteraadslid uit Meppel (voor de duidelijkheid: in normale partijen is er een hiërarchisch verschil tussen die posities)?

10. Als in D66 geen enkele ruimte is voor grensoverschrijdend gedrag, hoe kan het dan dat D66'ers "de bank" in de fractiegangen omschrijven als onderdeel van de cultuur waarin het grensoverschrijdend gedrag van Frans van Drimmelen kon voortwoekeren?

11. Als in D66 geen enkele ruimte is voor grensoverschrijdend gedrag, hoe kan het dan dat verschillende vrouwen nu opeens verklaren dat er al jarenlang geruchten over het grensoverschrijdend gedrag van Frans van Drimmelen waren?

12. Als in D66 geen enkele ruimte is voor grensoverschrijdend gedrag, hoe kan het dan dat Sigrid Kaag al eerder was geïnformeerd over een casus van grensoverschrijdend gedrag, en toen niet onmiddellijk schoon schip heeft gemaakt?

13. Hoe goed zijn de banden tussen D66 en het lobbykantoor Dröge en Van Drimmelen?

15. Hoe goed zijn de banden tussen D66 en de Maag Lever Darmstichting?

16. Weten jullie nog een leuke woordgrap met de uitdrukking 'ermee in je maag zitten' en de Maag Lever Darm Stichting?

17. Waarom wilde D66-Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma in 2018 een onderzoek naar de werkomstandigheden bij Tweede Kamerfracties?

18. Toen dat onderzoek er uiteindelijk niet kwam omdat werknemers van fracties in dienst zijn van partijen, heeft D66 toen zelf een onderzoek ingesteld naar de werkomstandigheden in de eigen fractie?

19. Zo ja, wat kwam er uit dat onderzoek?

20. Zo nee, waarom niet?

21. Klopt het dat Frans van Drimmelen campagneleider was van Sigrid Kaag tijdens de interne 'lijsttrekkersverkiezing' bij D66?

22. Zo ja. Hoe dan?

Binnen D66 is "gedrimmeld worden" een werkwoord

Amper hadden we het anonieme artikel over de #MeToo-kwestie bij D66 uitgelezen en het topic online gegooid, of de partij kondigt al een onderzoek aan naar een stukje tekst dat op dat moment amper 1000 views had op internet. Dat lezen wij als een vlucht naar voren, een halve bekentenis zelfs, in een zaak die al lang & goed bekend is in de partij, bij het partijbestuur en in de top.

En dat is ook zo. Een beetje rondbellen leert dat de bonzen het allemaal al jaren weten, dat Van Drimmelen ("een eng mannetje", aldus een bron) officieel geen functie heeft maar toch aanwezig was bij diverse selectiegesprekken met (vrouwelijke) Kamerkandidaten, en of we ons al wel eens afgevraagd hebben hoe een onbekende Hanneke van der Werf op plek 3 kon worden gezet? Nou, dat is niet alleen omdat Duane van Diest - de assistent van Sigrid Kaag - zich er *kuch* persoonlijk mee bemoeid heeft, als we de verhalen mogen geloven. Heel raar voor een man zonder officiële functie, nog vreemder dat NRC het zo snel weet. Of wisten ze het eigenlijk al langer? Stom-Jan Meeus tekende in juni nog het betweterige feitje op dat Van Drimmelen in 2006 al campagneleider van Pechtold was. Stom-Jan weet veel meer dan hij vertelt.

Maar ondanks de hulp van de parlementaire pers: dit #MeToo'tje gaat niet meer weg, voordat het eerst veel erger wordt.

Vleeskeuringen, hotelkamers en gedrimmeld worden
GeenStijl weet dat D66 partijcongressen voor vrouwelijke partijleden 'voelen als vleeskeuringen', dat ontzettend gemiddelde mannen in de partij opvallend vaak omringd worden door veel te prachtige stagiaires & fractiemeisjes, dat Van Drimmelen wel eens betrapt is toen hij met MEP-kandidaat Emily van de Vijver (hoi) uit een Brusselse hotelkamer kwam (#shedecides?) en dat hij op zeker een relatie had met partijbureauvoorzitter Bernique Tool, die (nadat hij te ver ging) werd weggepromoveerd. Mogelijk in ruil voor haar stilte. De kwestie leverde Van Drimmelen zelfs een contactverbod op: "Het is door de politie afgehandeld. Van Drimmelen kreeg een contactverbod, maar dat is altijd het geval als er sprake is van stalking", zegt oud partijvoorzitter Letty Demmers nu ineens tegen de Telebelg. En vertelt daarmee vermoedelijk maar het halve verhaal. Maar vooral: HOE KAN DIE MAN NOG IN DE PARTIJVIJVER HENGELEN?

Nou. Vraag dat maar aan Thom de Graaf:

Anonieme vrouw dropt verhaal, en namen

Social

Bij D'66 schuilen een heleboel witte onderbroeken onder de blauwe pakken. Althans, als je een stuk tekst moet geloven dat op internet is opgedoken over Frans van Drimmelen ("Klanten wil ik leren zich te bewegen in het maatschappelijke en politieke veld. Daarvoor reik ik ze, om in visserstermen te spreken, graag de hengel aan"), voormalig talentenscout & headhunter bij D66 en tevens volgens het relaas "Als macht sex is" ook een fervent vrouwenjager. Knip en plak:

"Het is algemeen bekend dat een aantal Tweede Kamerleden, oud-partijleiders en machtige strategen achter deze leiders, zich veelvuldig storten op stagiaires en vrouwen met ambitie binnen de partij. Ik heb zelf ervaring gehad met zo’n strateeg achter een partijleider: Frans van Drimmelen. Een bekende lobbyist met een eigen kantoor die groot bekend is het in Haagse en het Brusselse. Maar ook een grote vinger in de pap heeft in de partij D66. Hij bepaalt achter de schermen welke (vrouwelijke) kandidaten kans maken voor posities zoals partijvoorzitter, Tweede Kamerlid en Europees Parlementslid. De huidige nummer 3 van de kandidatenlijst, Hanneke van der Werf (inmiddels door de leden naar plek 9 gestemd - red.), partijvoorzitter Anne Marie Spierings en de voormalige nummer 5 van de Europese lijst, Emily van de Vijver, zijn allemaal naar voren geschoven en gesteund door Frans van Drimmelen. Met een van deze dames heeft meneer in kwestie zelfs een relatie gehad."

Jeetje. Van Pechtold kennen we de wilde verhalen (en het spoor van vernieling, penthouses en buitenechtelijke baby's) wel, evenals van Kees Vee met z'n ijsjes & stagemeisjes. Maar zij lijken dus niet de enigen die achter de organen van de dames aan zitten binnen de politieke organisatie waar men de 'sneak' in 'sneakers' stopt. En voordat we in een zucht en een wip een advocaat op ons afgestuurd krijgen: de bron met de beweringen is HIERRR te vinden (Mirror). Al schijnt de parlementaire pers dit ook allemaal al te weten - het zal weer eens niet.

De genoemde partijbureaudame die volgens het verhaal door Frans gestalkt werd, zou wel eens deze mevrouw geweest kunnen zijn. En Letty Demmers (partijvoorzitter D66 van oktober 2015 tot november 2018), die volgens het anonieme artikel samen met Alexander Pechtold van alles op de hoogte was maar niets deed, is tegenwoordig het ombudsmeldpunt voor grensoverschrijdend gedrag bij... de politie. (Pechtold stempelt tegenwoordig rijbewijzen bij het CBR.) Bonuskwoot: "Frans is een belangrijk adviseur van de nieuwe partijleider Sigrid Kaag. Zij is uiteraard op de hoogte van zijn onacceptabele gedrag jegens vrouwen in de partij." 

Nou. Zou het echt waar zijn, of zijn dit allemaal hersenspinsels van Wassila? Want die slotzin klinkt heel dapper, maar zonder naam er onder weet de redactie van Beau niet wie ze moeten bellen voor de uitzending van vanavond: "Vandaar dat ik nu via deze weg mijn verhaal doe. Ik juich alle vrouwen toe om, met mij, hun verhaal te doen. Voor erkenning. Voor gerechtigheid. Voor de veiligheid van de volgende generatie."

Kaag wil ook graag weten wie de klokkenluider is:

Social

De redactieluiken zijn weer met zware spijkers dichtgetikt

Over de Pontius Pilatus Bontiusplaats ritselt wat plastic van tweeverpakte lunchbroodjes over de parking, maar binnen is het muisstil. Op de website ook nog geen woord over hun eigen literair recensent (28 jaar in dienst) en zijn vermeende #MeToo-gedrag bij Schaartje Maartje Wortel haar debuutroman-vriendinnetjes. NRC deed vandaag een lunchkaart open over de kazige versiertactieken (1 ster) van Arjan Peters, die bij jonge schrijfsters in hun boekje broekje wilde in ruil voor een mooie recensie. Althans, zo luidt het verhaal. Aan Peters kunnen we ‘t niet vragen want die is ook op twitter op non-actief. En bij de Azijnbode is iedereen lunchen. (Bij de vorige #MeToo-rel in schrijversland hadden ze tenminste nog de moed om GeenStijl de schuld te geven...)

Wat de stilte des te opvallender maakte, is dat Revu-chef Jonathan Ursem al in 2017 een #MeToo-melding deed bij toenmalig VK-hoofdredacteur Remarque, die daar kennelijk niets mee deed. Het duurde tot een min of meer uitgelekt whatsappje van Maartje Wortel in maart, dat de recensiebal ging rollen. Ons bereiken via andere wegen geluiden dat “men” in het uitgeefwereldje al langer op de hoogte was van Peters’ gedrag, wat vandaag tot een ”he had it coming”-sfeertje leidde op Twitter, want aan de literaire lunchtafel wil iedereen & z’n Willemijn toch laten doorschemeren dat je op de hoogte bent. 

Maar: niemand deed wat, al die tijd. Incluis de dames van lichte letteren waar Peters zijn broodje warm vlees mee deelde in het Okura, want die zijn gewoon medeplichtig aan dit orale opportunisme, zowel de instemmers als de afwijzers. Peters is dan ook niet zomaar iemand, maar een soort paus van de pennenprijsjes - en die wil je niet tegen de haren in pijpen strijken. Waarmee literair-mediaal links weer eens de ware ganzenveren toont: eenieder die te gulzig is de maat nemen, maar zichzelf van de magerste kant tonen als de rekening komt. Ober! Er zit een Volkskrant in onze soap soep, en die is geen haar beter dan de vorige hoofdredacteur.

Je mag niet eens meer flirten lunchen!

Slecht nieuws voor iedereen die graag uit lunchen gaat: dat mag helemaal niet als je bij de Volkskrant werkt en het boek moet recenseren van degene die je uitnodigt om gezellig een vorkje mee te prikken. Dat heeft literair redacteur Arjan Peters op de harde manier uitgevonden, want hij is door de krant op non-actief gesteld na Het Grote Volkskrant Lunch Onderzoek naar zijn doen & laten. "Directe aanleiding voor het onderzoek is een uitspraak van schrijfster Maartje Wortel (bekend van tv, GS) in een Volkskrant-artikel. Zij zei op 4 maart dat een vriendin van haar ’s nachts een bericht had ontvangen van „een gezaghebbend recensent”. ‘Ik ga je recenseren, zullen we morgen lunchen?’ Wortel noemde dat „nog net geen #MeToo”. Het artikel werd online gepubliceerd, maar in het stuk dat de Volkskrant de volgende dag afdrukte, ontbraken de betreffende zinnen." Van ons mag 'Ik ga je recenseren, zullen we morgen lunchen?' nog wel een of andere prijs krijgen voor De Slechtste Openingszin Ooit, en verder zijn we vooral heel erg benieuwd naar de column van Loes Reijmer komend weekend. Grasduinen in het oeuvre van Peters kan alvast DAARRR. Dikke ballen, vier sterren!

Hoe #MeToo, een seksuele pandemie die meer nevenschade aanrichtte dan echte patiënten kende, zijn wortels had in een kindermisbruikbeschuldiging uit 1992 tegen regisseur Woody Allen door actrice Mia Farrow.

Je kan meteen op play klikken en kijken of het bevalt, maar deze documentaire behoeft misschien enige introductie, aangezien het diep graaft naar de MeToo-beweging, en de doodzieke wortels die de Farrow Family daarvoor (mede) geplant heeft.

Dus eerst even terug naar oktober 2017. Het was Ronan Farrow, zoon van actrice Mia Farrow en regisseur Woody Allen, die een wereldwijde #MeToo-pandemie in gang zette in The New Yorker, met zijn exposé van Hollywood mogul Harvey Weinstein en diens ranzige reputatie als aanrander, plantenfapper en afperser van seksuele diensten bij zowel jonge en talentvolle, als gevestigde actrices. Het zette een kettingreactie in gang die van Los Angeles tot aan San Francisco van Jole mannen in hun witte onderbroek zette als misbruikers van machtsposities. Maar #MeToo veroorzaakte ook veel nevenschade, onnodige vertrouwensbreuken tussen vrienden en collega’s, en leidde tot een ongezonde cultuur van “believe all women” en “believe all victims”, waarbij een (1) beschuldigende vingerwijzing al snel gelijk kon staan aan aanklacht, rechtszaak en veroordeling. 

Seksueel spel met grensoverschrijdende scheefgroei
In de maandenlange shitstorm rond seksuele intimidatie, waarbij daders en vermeende daders elkaar in hoog tempo opvolgden, werd fact checking van ondergeschikt belang boven clickbait terwijl de ene publieke prominent na de andere news anchor van zijn voetstuk geduwd werd. Het duurde tot - nota bene - de AppleTV-productie “The Morning Show” dat er wat weifelende anderzijds tegenover het ijzeren enerzijds werd gezet: zijn relaties op de werkvloer, ook in ongelijke gevallen, niet altijd al een onderdeel van ‘normale’ menselijke verhoudingen geweest, die soms goed en soms slecht uit kunnen pakken maar die niet per definitie kwaadaardig of malicieus geladen zijn? Niet iedere affaire is een machtsspel of een carrièrekeuze, laat staan aanranding of verkrachting. En zijn vrouwen zelf ook niet onderdeel van dat spel, waarbij het in de meeste gevallen onduidelijk is waar het spel stopt en de grensoverschrijdende seksuele scheefgroei begint?

Een van de sterrenstandbeelden die door MeToo van zijn voetstuk werd getrokken, is NBC-anchor Matt Lauer. Of die hier bekend is of niet (wiki), of dat een leuke vent of een eikel is, en of die schuldig of onschuldig is, dat weten wij niet. Wel een feit, en daarom is hij relevant in dit verhaal, is dat hij vorige week zelf op basis van eigen onderzoek een rather compelling article heeft geschreven waarin hij de passages in het boek “Catch and Kill” van Ronan Farrow (oktober 2019), waarin Lauers vermeende misdragingen beschreven staan, goed onderbouwd en met degelijke bronnen uiteen trekt. Daarmee weet hij enkele beschuldigingen tegen zijn persoon toch zeer geloofwaardig te ontmantelen (zonder zichzelf als slachtoffer te portretteren, of bepaalde misdragingen te ontkennen), en waarbij Ronan Farrow en passant niet bepaald de Golden Gay van de vrouwenbevrijding blijkt te zijn, een rol waarvoor hij door de MSM al jaren wordt gelauwerd.