Onlangs feliciteerde ze Israël, nu beklaagt ze zich over ons landje. Voor in ons weekend-katern: een nieuwe inzending van reaguurster einStina.

De paradox van macht en de toekomst van Nederland
Deze week kwam uit dat het kabinet, wie dan ook precies, glashard loog over het niet-bestaan van memo's over  de afschaffing van de dividendbelasting. Ondertussen wordt er gewerkt aan het aanleggen van een geitenpaadje waardoor de WIV alsnog gewoon ingevoerd kan worden, ondanks de nee-stem van de burger. Tegelijkertijd wordt ook nog geprobeerd de wet op het raadgevend raadgevend referendum af te schaffen, waarbij onze allerlaatste hoop de bedaagde wijsheid van de Eerste Kamer is (Hup PVV! Hup SGP! Hup traditioneel gezien grote partijen met veel ervaring! Ohnee, wacht). 

Zelfs een blinde ziet het: de kloof tussen overheid en burger is enorm en het vertrouwen krimpt steeds verder. Jongeren klagen “dat ik niet weet wat te stemmen want politici liegen toch altijd en ik herken me in geen enkele partij” en mensen met iets meer dagen op de teller dromen veelvuldig over vertrekken naar vrediger oorden omdat het echte Nederland toch allang kwijt is. De overheid roept ondertussen dat zij de oplossing heeft: de een ziet het in meer EU, de ander in minder EU, de een in meer geïmporteerde wezens, de ander in minder, de een in de Bijbel en de ander in de moskee, de een in gladde pakken met blauwe schoenen en de ander in gedegen bestuurskennis.

Doordat de verschillende partijen binnen de overheid tegenwoordig ver uiteen liggen, ons parlementaire systeem is gebaseerd op het bereiken van compromissen, en de coalitie steeds vaker minimaal is, missen de boven ons gestelden slagkracht. Daarnaast is er steeds minder draagvlak voor hun beslissingen bij de burgers die zij vertegenwoordigen, wiens belangen zij behartigen, doordat de visies sterk uiteen liggen en beiden hun zin willen. Daardoor is er niet alleen een groeiend machtsvacuüm binnen de regering, maar hebben we ook te maken met een steeds verder escalerend conflict over de macht van bestuur en burger. Zeker nu men een middel tot burgerinspraak (na het negeren van burgerwensen) in de prullenbak probeert te proppen.

"Er zullen in Nederland heus mensen zijn die werken voor hun geld maar kamerleden vallen daar niet onder."

Hoewel  stukjesschrijvers de ware woordenkunstenaars horen te zijn, nam de volksvertegenwoordiging  afgelopen week de honneurs waar. ‘Leugen’ werd ‘onwaarheid’ en voor ‘memo’ bleken nog meer woorden te bestaan dan voor de punani van luizenmoeders. Misselijkmakend toneel waarop NRC een voorspelbare reactie had: de geloofwaardigheid van Rutte is nog verder aangetast. Journalisten die het nog over de geloofwaardigheid van Rutte hebben: hoe zit het met je  eigen geloofwaardigheid? Of die van 150 kamerleden? Urenlang zeiden kamerleden vanaf het spreekgestoelte ‘FOEI!' en net zoveel urenlang probeerde de volgende zijn voorganger te overtreffen door ‘FOEI FOEI!' te zeggen. Er zullen in Nederland heus mensen zijn die werken voor hun geld maar kamerleden vallen daar niet onder.

Dat het glas plas was werd, wist de Nederlandse kiezer al van te voren. Op tv beweerden kamerleden dat het ‘spannend’ ging worden. Ze bedoelden ‘tenenkrommend’ maar ze kwamen weg met ‘dat weet ik nog niet’; het standaardantwoord. Dat na afloop de conclusie in de Nederlandse media was dat ‘de geloofwaardigheid van Rutte is aangetast’, was er een waar geen koppenmaker overuren voor hoefde te draaien. 

Rutte is de baas van Nederland, zoals Erdogan de baas van Turkije is. Zolang je de baas bent, maakt het geen ene reet uit of een krant schrijft dat je ongeloofwaardig bent of dat je bevolking je een oetlul vindt. Of een leugenaar. De baas is de baas. Schouders ophalen, sneu gezicht trekken, mea culpa prevelen en óp naar het volgende integriteits- cq leugendebat. Pro forma is er een verschil tussen Erdogan en Rutte: de een is een dictator die stemmen vervalst, de ander is de leider van de grootste partij van Nederland die maling heeft aan democratie. Ieder volk krijgt de leiders die het verdient maar dat de Turken Erdogan verdienen betwijfel ik ten zeerste. Dat wij in alle vrijheid Rutte tolereren, verbaast me elke dag weer.

Geen kind, geen volwassene die met zoveel gedraai zijn werk kan doen. Leg aan je trainer op de sportschool maar uit dat je geen suikers hebt gegeten. Heus! Wel appels, snoep, chocola, drop,  frisdrank, ijs – maar geen suikers! Of je een gaatje in je hoofd hebt?! Jezelf voor de gek houden is één ding, ervoor betaald krijgen om 16 miljoen Nederlanders voor de gek te houden is een wereldbaan. Liegen is onderdeel van een politicus'  functie-omschrijving. Een spindoctor leert ze beledigd en verontwaardigd te reageren als anderen concluderen dat ze liegen en bedriegen.

Waarom niet 16 miljoen mensen naar het Binnenhof trekken en de charlatans vermomd als politici hun toegangspassen tot ‘de democratie’ ontnemen, blijft een raadsel. Dat we penthousegate en orgaanroof accepteren, dat we het referendum laten afschaffen: wow. Rechters buigen zich er over. Maar dit? Leugens? Kinderachtige woordspelletjes? Waarmee de intentie van het woord, de bedoeling van een vraag expres genegeerd wordt? Het vak van politicus is verworden tot  het verkrachten van mijn vak, het verkrachten van woorden. Er was een  memo. Die ging over de afschaffing van de dividendbelasting. Het is gênant dat mannen van 50 plus woordspelletjes spelen. Schaam je. De kans is echter groter dat ze ’s avonds als ze thuis zijn, keihard lachen nog steeds de baas van Nederland te zijn.

Kijk. Een photoshop©™® uit de tijd dat je de pixels nog met de hand in een prent moest borduren. Deze fotobewerking is namelijk zestien jaar oud, maar relevanter dan ooit.

Wie naar paaseieren wil zoeken, kan hierrr opklikken voor loeigroot in .tiff van 5140*4353. Databundel-alert: pica is 54MB! Maar hij is het waard want lol @ pinautomaat, zedige fietsgrapjes over Piet Hein Donner en de tandpastalach van voormalig bonnetjeskoning Gerrit Zalm. Credit waar krediet behoort: de fotosjop is omstreeks 2002 gemaakt door copywriter André Dammers met Christien van Citters & John de Vries (art director) voor het bureau DDB&Co. Begeleidende memo mail: "Ik maakte 16 jaar geleden een advertentie over de toekomst van de reclame. We fotoshopten de Tweede Kamer vol logo's en posters. En voorspelden daarmee dat het bedrijfsleven het laatste bastion van onafhankelijkheid ook zou gaan sponsoren c.q. 'kopen'. Geheel en al in lijn met de discussie over de dividendbelasting." Ain't that the modern truth.

MAAR HIER GAAT HET DUS AL LANG NIET MEER OM.

Alstublieft. Hieronder een selectie van de leukste/boosmakendste/schandaligste/hielenlikkendste screenshots uit DE MEMO'S die Rutte gisteravond openbaar maakte in dividendbelastinggate. Maar voor u zich verliest in de discussie over het vestigingsklimaat, de oplopende lastendruk, royalty's en duale aandelenstructuren: daar gaat het niet meer om. Zoals die ene van GroenLinks gisteren bij Tom zei: het gaat erom wie wanneer van welke memo wist en waarom NIEMAND (Rutte niet. Pechtold niet. Buma niet. Segers niet. En ook Wiebes niet, maar het ging tot afgelopen vrijdag helemaal niet over Wiebes, het ging om de kopstukken - als Wiebes nu valt is dat een nieuw cynisch dieptepunt voor Rutte) zijn scheur opentrok over het feit dat de niet-bestaande memo's wel bestaan. Daar gaat de Kamer vanaf vanmiddag 15:00 uur over debatteren. Maar die memo's dus. Ze bestaan wel. Het zijn er (ten minste) twaalf. En dit stond erin.

Even op de lees verder klikken dus. Dit komt allemaal uit de brief van Rutte