Regiezitting nummertje een, twee, drie want de rechtsstaat moet natuurlijk wel zuiver omgaan met een ongewenste buitenlandse gek die bloedlust koestert tegen ongelovigen.

En wij blijven er bovenop zitten want hoeveel gestoorde grefo’s met ziekelijke homohaat er ook rondlopen op de meer primitieve plekken van onze provincies: uiteindelijk is de islam een veel groter, veel harder groeiend en potentieel veel gewelddadiger probleem dan het protestantisme. Van homegrown jihadisten als Mohammed Bouyeri en al z‘n uitreizende (en terugkerende) achterneefjes. Via Afghaanse wirschaffendassiërs die op Duitse treinen springen om in Amsterdam een paar Amerikaanse toeristen neer te steken. Tot Malek Fostok, de Verwarde Apotheker uit Aleppo die in Den Haag een gewelddadige uiting gaf aan zijn geloof door te proberen om argeloze passanten te onthoofden op straat in Den Hagistan. Ja, daar moet je zorgvuldig de grenzen voor sluiten mee omgaan in serieel geprogrammeerde regiezittingen over zijn 'poging tot moord met terroristisch oogmerk'. Live vanaf 15:00 uur bij Tante Sas (tweets na de breek).

Klik hier voor uw eigen aanvraag!

Het is weer eens wat anders dan die eeuwige Koran: in een Nederlandse bibliotheek liggen boeken over de radicale islam op de plank.

Het probleem is een beetje: de bibliotheek in kwestie is de huisbibliotheek van de EBI in Vught waar de Mohammed Bouyeri's van deze wereld bidden tot hun daddy. Nu zit Bouyeri daar nog wel even tussen die vier muren, maar er zijn er zat die wél weer vrij komen. We snappen heus wel dat ze niet gaan lezen hoe Kluun andere wijven ligt te neuken terwijl zijn vrouw stervende is, maar deze "literaire" gifinjecties zijn ook niet per se wenselijk. Het gaat onder meer om de Tafsir van Ibn Kathir, 'uitgegeven door een salafistische uitgeverij uit Leiden die al eerder in opspraak kwam door een boek over het van gebouwen gooien van homo's'. In de Tafsir wordt opgeroepen de jihad met het zwaard te voeren en joden en christenen te vernederen. Ook op de plank Het dagelijkse leven van de profeet van Ahmad von Denffer, een of andere shariaclown, en werk van jihadgrondlegger Ibn Taymiyya. Die vvd vindt het allemaal pri-ma, want volgens Foort van Oosten hoort boeken weghalen 'niet bij onze vrije samenleving'. Ha. Weet je wat óók niet bij onze vrije samenleving past, Van Oosten? Theo van Gogh die van oor tot oor opengesneden ligt uit te bloeden op de Linnaeusstraat, omdat een of andere regressieve Arabische importbaard die gezellige boekjes van je te serieus heeft geïnterpreteerd. Enfin, wie staat plots wél aan de goede kant van de geschiedenis? De 113-jarige Frans motherfucking Weisglas, DIE HOOGSTPERSOONLIJK EN MET TROTS DE KORAN IN DE TWEEDE KAMER HEEFT GEÏNTRODUCEERD. Ja kom nou Frans, ga ff gauw achter de geraniums hangen.

Zo. Kregen wij als Nieuwjaarsgroet opeens een kant en klare verstripping van een verhaal van Heere Heeresma jr. in de stijlloze mailbox! Lees dan!

U kunt de zeven pagina's afzonderlijk opklikken voor groot of hierrr het complete verhaal als PDF downloaden.

Prikkelende tekst, wel.

A) Völkischer Beobachter
B) Nazi-krant de Nazi-graaf voor Nazi's
C) Moslims zijn de nieuwe joden
D) Leefde Jan Tromp nog maar
E) Anders, namelijk...

Regressieve onderwerping in de praktijk. Weliswaar nu nog in Iran, maar wacht maar.

Terwijl moreel dolend D66 hier z'n uiterste best doet om hoofddoekjes te verplichten vechten Iraanse vrouwen dagelijks tegen dichtgetikte religekkies uit het jaar 0 die hun patriarchale normen en waarden met geweld proberen op te dringen aan het mooiere geslacht. En dat terwijl Iraanse vrouwen prachtig zijn. Een hoofddoek. Is. Geen. Keuze.

ingezonden brief over de Syrische Sargentiniërs die zaterdag op terreurverdenking zijn aangehouden in Rotterdam. Van een uiterst Bezorgde Burger. Maar daar zijn er veel van, en in de Volkskrant worden ze wel beschimpt maar niet afgedrukt. Dus bij dezen.

De Soderbom en de Gestressteman, een brief over de anti-terreuractie in Rotterdam en mijn ervaringen

"Beste Geenstijl,

Zaterdag, 29-12-2018. Mijn wekker gaat even voor 6 uur 's ochtends af. Nog heel even blijf ik liggen, totdat ik plots wakker word geschud door wat klinkt als een bowlingbaan next door, even na zessen.  Ik maak me klaar voor mijn werk vandaag, vertrek drie kwartier later en neem de lift naar beneden. Hij stopt op de 11e etage - opeens staat er een apart politieteam samen met mij in de lift. Ze zijn indrukwekkend uitgedost, camo, bivakmuts en al. 

Droom ik nog? Nee, want een van hen praat kort met mij over het werk dat ik doe. Pas als we beneden uit de lift zijn, krijg ik de kans om te vragen wat er gaande is. Kon 'ie geen uitspraak over doen, uiteraard. Ik dacht dat ze een wietplantage hadden opgerold. Eenmaal op de fiets halverwege de route naar mijn werk daagde het mij - deze gasten zagen er min of meer hetzelfde uit als de antiterreur-eenheden die op de daken liepen tijdens de Hofstadgroep-affaire. 

Jihad on your doorstep.

Het was een sterk vermoeden, maar zonder bevestiging van wat er gaande is geweest, ging ik verder met mijn werkzaamheden. Pas tegen het invallen van het donker in de avond vernam ik wat er vanochtend is gebeurd - het verbaast mij eigenlijk niet heel erg, tegelijkertijd word en blijf ik ontzettend kwaad en realiseer me dat dit wel degelijk de realiteit vandaag is.

Godverdomme.

Het komt hard aan. Hier in de flat, gewoon een paar meter verder. Part and parcel, zeg maar. Zogenaamde vluchtelingen worden ook hier gedumpt in sociale huurwoningen, uiteraard met vrijwel allesh gratish. Het wordt zoals altijd ongevraagd door je strot geduwd. Ommoord is een mooie buurt om te wonen, veel groen en over het algemeen vriendelijke en leuke mensen, alhoewel je langzaam ook hier steeds meer theedoeken en harige mannen op straat ziet verschijnen.

Donderdagavond zond PowNed de fijne documentaire Dat zijn geen grappen uit, over de grens van de grap, zelfcensuur en wat te doen met de islam. Het was een pijnlijk inkijkje dus we blikken even terug.

Een flinke handvol cabaretiers, acteurs en mediamakers van divers pluimage was eensgezind in hun (terechte) opvatting dat de vrijheid van meningsuiting in Nederland onder druk staat. Kwetsgevoelens en doorgeslagen identiteitspolitiek krijgen te vaak de overhand. Desalniettemin waren al deze mensen dapper: het is allemaal moeilijker geworden, maar natuurlijk maken ze nog steeds grappen over negers, wat dat moet kunnen. Natuurlijk maken ze nog steeds grappen over homo's, want die zijn niet heilig verklaard of zo. Natuurlijk maken ze nog steeds grappen over #MeToo, want dat is ook allemaal nogal doorgeslagen. Maar als dan Het Onderwerp met die ene god en zijn profeet aan bod komen. Het i-woord. Jaaaaa, dan is daar toch plots de vraag of je daar wel alles over kan zeggen. Zou moeten zeggen. Of je dat je familie aan wil doen. Of Theo en Charlie misschien wat langer stil hadden moeten staan. Of het dat allemaal wel waard is...

Bij De Azaanbode hebben ze een intens dikke plaat voor de kop, want die zagen het hele probleem niet. Bij Vrij Links spotten ze het gelukkig wel heel goed. En ook bij ons zakte de moed in de schoenen in de slotminuten van de onthullende docu. Waren dit nou toch (bijna) allemaal lafbekken, of zijn we écht al zo ver afgegleden dat de islam een uitzonderingspositie voor zichzelf heeft gekweekt, en dat zelfs in het vrije Nederland hun eigen waanbeeld van religieuze superioriteit en ongenaakbaarheid wordt bevestigd door de cabaretkanaries die de koolmijn niet meer in durven? Er is voorshands alle reden om werkelijk ongerust te zijn.

Vrouw schuift banaan door gleuf van nikab. Haatbaard-typetje krijgt harde banaan. Vrouw is hoertje.

Wat klopt er niet? Nou, er kloppen heel veel dingen niet. Baardmans en zijn kneuzige knecht zouden eigenlijk typetjes van Carlo Boszhard en Irene Moors moeten zijn, en dat zijn ze ook een soort van, maar toch ook weer niet. Het is namelijk ultrawappie Dawah Man a.k.a. Imran Ibn Mansur die op zijn RationalWiki al omschreven wordt als 'lunatic'. Dan weet je het wel: een parel. Die gozer zou eens moeten weten wat zijn vrouw allemaal met die banaan doet als hij eventjes niet kijkt. Straks gaat hij ons ook nog vertellen dat je een banaan moet eten, in plaats van 'm in je oor te stoppen. Enfin, voor alle powerfeministen die nu ook zo'n zin hebben in een banaantje staan er na de klik vijf gifjes van vrouwen die een banaan """eten""". Ook zin in banaan nu.

Begin dit jaar was ik met mijn vriend en reisgenoot Rob in Imlil, Marokko. Een bergdorp in de Atlas, net boven de rook van Marrakech. Niemand kon toen vermoeden dat er nog geen jaar later twee blonde Scandinavische vrouwen zouden worden vermoord.

Om zouden komen, omdat de een door de slagaders werd gesneden, en de ander onthoofd. Marokko mag in rep en roer zijn, het is ook een land met twee gezichten. In Imlil zag ik hoe een typisch Berbers bergdorpje in een bizarre split was komen te staan tussen de toestroom van westerse toeristen, waaronder jongedames, en de lokale bevolking, die in één generatie voor een opvallend groot deel waren versalafiseerd.

Hoewel Imlil dus prat gaat op haar ‘berber culture’ en de amloe en arganolie in winkeltjes in rijen stonden opgesteld, zag je bijna geen lokale vrouw van onder de veertig zonder niqab, en liepen veel mannen in niet-Marokkaanse gewaden met lange baard en korte snor. Ze werden salafist. Dit kwam omdat Saudi Arabië met haar door Amerika en Europa verzekerde budget de mogelijkheid heeft om al decennia haar salafisme te verspreiden naar alle uithoeken van de islamitische wereld en diaspora. 

Zo kwam het ook terecht in Marrakech. De jonge generatie mannen in Imlil daalde vanuit hun bergdorp af naar Marrakech, de grote stad, omdat daar simpelweg meer werk te vinden is. Zij zijn daar in aanraking gekomen met het salafisme, maakten een theologisch culturele transitie door en namen, als een virus, dit nieuw vergaarde salafisme weer mee hun berg op.   

Er zijn meerdere sub-stromingen van het salafisme, dus dat iemand zich op een bepaald punt in zijn leven gaat rekenen tot het salafisme wil nog lang niet altijd zeggen dat die persoon zich toelegt tot het ideologische jihadisme. Maar in geloofsleer zijn deze sub-stromingen nauw verwant, en onderlinge overstapjes zijn in sommige gevallen dan ook snel gemaakt. Los daarvan verwoesten alle salafistische stromingen de lokale islamitische culturen.

In Imlil werden kleurrijke blauwe en roze hoofddoekjes vervangen door niqaabs. Een symbolische verandering, waar een culturele verandering achter schuilt die de levenswijze en mentaliteit van mensen drastisch veranderd. Maar men zal het er niet graag over hebben, want het toerisme is nu een primaire inkomstenbron voor Marokko, en voor Imlil. Dus al mogen sommige zaken rondom geloof, veiligheid en mensenrechten aardig stroef gaan in Marokko, doe er wat arganolie overheen en de boel loopt weer gesmeerd.