Wat heb je aan een SIRE als je René Karst, een soort zingend moreel kompas, in huis hebt om het volk collectief de weg te wijzen. Bekend van een verheffende tekst als 'Het leven is te kort om nuchter te blijven, dat zei m'n opa vroeger al en m'n opa had gelijk'; in onze queeste naar de waarheid zijn we nooit dichter bij de kern gekomen dan dit stukje vakwerk. En nu is er dus zijn nieuwe verplichte kost voor de inburgering: Skol, Cheers, Proost, alsook een nieuwe clip, een doodzieke stop-motion waarbij je in 2 minuut 50 de complete stand van het land leert kennen: "Je mag helemaal niets meer, niet zus en niet zo. En als je dat wel doet, dan roepen ze HO" en dat allemaal terwijl René en zijn posse de Koopgoot tackelen. Tel daarbij op die Dylanesque teksten op Renés shirt, à la Subterranean Homesick Blues, en je begrijpt: René Karst is niet de nieuwe Bob Dylan. Bob Dylan is de oude René Karst.

Vanaf nu houden wij twee meter afstand van iedereen en doen we nog maar één keer in de maand boodschappen. Met dat corona is het namelijk echt menens allemaal. Volkszanger en totale kampioen René Karst is besmet. Wij kennen René van zijn liefde voor tieten, maatschappelijk commentaar en wereldvrede (ging stiekem ook over tieten) en we kennen René natuurlijk van de megahits Liever Te Dik In De Kist over mensen die niet graag feestjes missen en Adje Voor De Sfeer over adjes, die voor de sfeer zijn. Verdomme René. We hadden het nog zo gezellig op de Zwarte Cross (zie hieronder) en alles. Heel veel beterschap.

Gelukkig zeg. De Aznavour van de Lage Landen is weer thuis. Totale kampioen René Karst kreeg het aan de stok met het Chinese virus (of, hoe René het zelf noemt: "Een serieus virus") en uiteraard was het voor jonge god René een kwestie van komen, zien en overwinnen. "Je hebt het gevoel dat je lichaam een marathon aan het lopen is zonder dat je er voor hebt getraind!", schrijft René en hij kan het weten, want hij lijkt ons nou echt iemand die niet heeft getraind voor een marathon. We hebben nu al zin om over 100 jaar te dik in de kist te liggen omdat we de toekomstige feestjes niet hebben gemist. Vanavond nemen we allemaal een atje, voor de sfeer, maar toch ook zeker op de gezondheid van René Karst.

In het kader van belangwekkend shownieuws, een interview in de T. met René Karst. Dat is die bier-en-tieten-zanger met groene bril waar wij zeer op gesteld zijn. Hij is by far het beste wat Hoogeveen heeft voortgebracht, hoewel dat op zich niet zo moeilijk is. Karst (57) wil graag optreden voor onze kroonprinses (20).

De reden: in de Amalia-reclamefolder die Claudia de Breij mocht schrijven wordt de grootste hit van onze René genoemd, Atje Voor De Sfeer. Los van de spelling ('atje' verwijst uiteraard naar ad fundum, die T is jammer maar afijn) een parel van een nummer. Om niet te elitair te lijken heeft de kroonprinses laten optekenen dat ze graag luistert naar de hit van René Karst. Nou, we call bullshit. Sorry René.

Wie zich afvraagt waarom die Nobelprijs voor Literatuur destijds in hemelsnaam naar Bob Dylan is gegaan kan zich dat nog een keer afvragen. Meet fucking chick magnet René Karst. Samen met zijn goddelijk lekkere accordeonist hoeft-ie maar een kroeg binnen te banjeren of hij staat al op de plee met een of andere gewillige tante. Komt natuurlijk door die verheffende teksten; na zijn magnum opus 'Liever te dik in de kist' presenteert hij nu een absoluut pareltje in de vorm van powerballad 'Laat ze maar zien', een ongebreidelde lofzang op blote tieten. Grappig wel dat de hele familie van René aanwezig is alsook wat ingehuurde pornokanonnen uit de volwassenenindustrie. Enfin, blote tieten op 1.00 en 2.59, hoef je daar ook niet meer naar te zoeken. Na de klik screenshot van tieten met Tante Truus en Tante Tinie die onder valse voorwendselen naar de opnames van neef René zijn gelokt.

Grappig dat terwijl het aan de ene kant van de wereld finaal uit de hand loopt qua oorlog, het aan de andere kant van de wereld (in Nederland) helemaal goed gaat op het gebied van wereldvrede. Dat hebben we allemaal te danken aan de zachte armen om ons heen van René Karst, eenpersoons leger der kampioenen. De creativiteit van René is onmetelijk: in het verleden ging het over tieten, toen ging het over bier en nu gaat het weer over tieten, en wel middels de uiterst salonfähige variant 'een bos hout voor de deur'. Begin een lied met een zinnetje over 'de allergrootste boezem van de wereld' en we staan al in de platenzaak. Dit keer doet René zijn gooi naar de Grammy's samen met cultheld Bökkers, wereldberoemd in Salland en omstreken. Een soort Highwaymen met Johnny Cash en Waylon Jennings dus, maar dan met René Karst en Hendrik-Jan Bökkers. Als dit de lont niet uit het kruitvat van het Midden-Oosten haalt, weten wij het ook niet meer.

Welke volslagen gek heeft het voorzien op de volkse volksheld René Karst. De coronaoverlever die in tegenstelling tot Bob Dylan vreemd genoeg nog nooit werd genomineerd voor de Nobelprijs voor Literatuur keek vannacht uit zijn raam en toen zag hij dat zijn wagenpark (rip) ALWÉÉR in de fik is gezet. Of, hoe RTL Boulevard dat noemt: "Het zit niet mee voor René Karst. Alweer pech voor Liever te dik-zanger." Zit niet mee. Pech. WIE. Iemand die een hekel heeft aan een maf en groengekleurd montuurtje? Een woedende geheelonthouder, mentaal uitgedaagd om het zinnetje 'het leven is te kort om nuchter te blijven'? Een huisarts, oneens met de uitspraak 'en weet u wat mijn dokter zei? Liever te dik in de kist dan weer een feestje gemist'? Een boze bh-fabrikant, die vindt dat je ze helemaal niet moet laten zien? Een religieuze fundamentalist, woedend vanwege de godslasterende frase 'lalalalalala atje voor de sfeer'? WIE. Wie heeft het voorzien op René Karst verdomme.

Het is de bruiloftszanger van wie u niet eens wist dat hij op uw bruiloft gaat zingen. U hebt niet eens een vrouw! Het is de Nederlandse Dylan, de Nederlandse Aznavour. Nee, het is andersom: Aznavour is de Franse René Karst. De man die onbaatzuchtig keet & jolijt in úw leven brengt met atjes voor de sfeer en tieten die je mag laten zien, heeft door een afgrijselijk inferno afscheid moeten nemen van zijn winnaarsmobiel. En dat terwijl coronaoverlever René uit milieu- en klimaatoverwegingen reed in een dikke Mercedes. En zo is René Karst, de Staatssecretaris van Schitterende Muziek, het eerste wereldberoemde slachtoffer van de autobrandenhausse. Overheid doet niets.

The Beatles, Bob Dylan, Elvis Presley, The Rolling Stones en René Karst, niet per se in die volgorde. De taaltovenaar uit Hoogeveen heeft maar weer eens een wereldhit gebrouwen. Met diep in de samenleving gewortelde onderwerpen als bier, tieten, drank, feest, bier, drank en feest weet René altijd, overal, op iedere plaat en in ieder café de juiste snaar te raken bij precies 100% van de bevolking van Nederland. Zijn nieuwste betovering boort bekende grond aan, namelijk bier, althans, zo interpreteren wij het begrip 'tarwesmoothie', maar bij René is alles zo gelaagd, dat het zomaar een nieuwe visie op stochastische processen in het algemeen en het markovproces in het bijzonder kan betekenen. De intro is trouwens heel stijlvol uitgeleend aan The Proclaimers, die ook niet hadden kunnen bevroeden dat het van René overgenomen riffje 32 jaar later in verbeterde versie zou worden voorgedaan door de grote meester. Bedankt René Karst, je hebt 2020 weer heel veel stukjes mooier gemaakt. Bonus: nog veel meer gloednieuwe muziek na de klik!