Er was eens... M E N S E N S M O K K E L

Een nautisch avontuur dat begint en eindigt met een zeilboot. We gaan terug naar donderdag 21 augustus 2025. Locatie: Stellendam. Als een zeilboot meer dan een uur in de wachtplaats bij de Stellendammer Sluis ligt en de schipper nogal een klunzige indruk maakt, slaan omstanders, wantrouwig als omstanders zijn, zeker Stellendammer omstanders, alarm. Ook de scherpe sluiswachter snuift een penetrant visluchtje op en vermoedt dat er iets niet helemaal in de haak is. De opvarenden blijken niet te reageren op een oproep via de marifoon, een soort waterwalkietalkie. Daarop sluit de sluiswachter de sluis (niet deze). De Marechaussee, inmiddels gearriveerd na een melding van verklikkende verraaiers, controleert de zeilboot. Er blijken drie opvarenden aan boord met de Turkse en Albanese nationaliteit, een van hen bezit tevens een vervalst Italiaans identiteitsbewijs en wordt daarom opgepakt. Voorts wordt aan boord allerlei levensgevaarlijk zeegerei aangetroffen, zoals twaalf reddingsvesten, een vlag van het Verenigd Koninkrijk, een vlag van België, een GPS-systeem en navigatiekaarten. Een onderzoek volgt, net als een sprong in de tijd.

Na de sprong komen we neer op dinsdag 18 november jongstleden (gisteruh). Kennelijk is de zeilbooteigenaar in beeld gekomen. De man, over wie tot op heden niets anders bekend is dan dat hij uit Noord-Holland komt en de ongelukkige bezitter is van de onderhavige zeilboot, wordt in zijn woning aangehouden door de Marechaussee. Zijn woning wordt door de moedige mensensmokkelstoppers overhoop gehaald, binnenstebuiten gekeerd en doorzocht, waarbij nog veel meer levensgevaarlijk zeetuig wordt gevonden zoals meerdere mobiele telefoons, tablets, contant geld, reddingsvesten, een nautisch navigatieapparaat en zeekaarten. Gelukkig voor de man, inmiddels verdacht van MENSENSMOKKEL, worden in zijn huis ook verdovende middelen en verschillende steekwapens gevonden, wat doorgaans duidt op goed burgerschap. Er zijn echter geen vissticks in zijn vriezer gevonden, wat dan weer tegen hem pleit. Maar het onderzoek is nog niet afgerond, dus wie weet komen de vissticks later nog ruimschoots aan bod. In ieder geval hebben alle betrokken zo nog wat voor de boeg, loopt de zaak niet meer zo rap de spuigaten uit, gaat de mensensmokkelaar mogelijk voor gaas, kunnen de Stellendammers wederom rustig slapen en de sluiswachter zijn sluis weer bespelen.

Moraal van het verhaal? Zeilboten zijn kudt, mensensmokkelaars slecht, Stellendammers klikspanen en sluiswachters poortwachters van een beter Nederland.

ONRECHT verwarrend ONRECHT

Conservator van de monumentale binnenstad van Amsterdam en kunsthistoricus Walther Schoonenberg, niet bellen voor hoorsupport wel voor interessante kunst- en architectuurtweets, is boos. Of nouja, is boos wel het goede woord? Hij is veeleer verward of geschokt, verontwaardigd misschien zelfs. Wat is hij eigenlijk? Weet u, wat hij ook is, wij begrijpen zijn toestand. In ieder geval is hem vreselijk ONRECHT aangedaan. Want jarenlang (10 jaar om precies te zijn) heeft hij geknokt voor zijn lantaarnpaal. Een paal die hij koesterde, waar hij een band mee had opgebouwd, die lekker rook en waarmee hij op gezette tijden nog eens een biertje kon drinken in Café de Zwart op 't Spui. En dan zoop die paal hele vaten leeg en eindigden ze steevast straalbezopen in het Vondelpark. Enfin, hij is speciaal, die paal. Zijn naam is trouwens 'de historische kroonlantaarn van Amsterdam uit 1883'. Een hele mond vol maar we hebben het dan ook over een paal. Wat is nu het onrecht dat Walther ten deel is gevallen? Nou, na al zijn geknok gebeurde er niets met die paal. Niemand die de paal erkende of hem ook maar een blik waardig gunde, zelfs niet als hij zich 's avonds had opgetut en straalde als de zonnetje in een glazen huisje. PAS NU, nu de paal is aangerand en zijn goede naam en eer zijn besmeurd doordat er twee mini-vlaggetjes van regenboogsnit in zijn harses zijn gestoken, mag de paal meedoen. Ineens wordt hij zelfs prominent op de voorpagina van Het Parool geplaatst. Zonder dat Walther ervan wist. Zijn paal heeft hierdoor pride en praatjes gekregen waardoor Walther zijn dierbare paal niet eens meer herkent. ONRECHT! Bedankt regenboogmensen, bedankt gemeente Amsterdam, bedankt Het Parool. Jullie verwoesten relaties! Levens!

Begeleidende tekst bij de Facebook-post na een Google Translate-consult: "Na het eten wordt de energie aan de duikeenheid toegevoegd. En militaire doktoren die getraind hebben met het underwater demolition team. Ik groet de mensen die buiten de grot wachten." We vermoeden dat met "de duikeenheid" de kinderen zelf worden bedoeld, aangezien het narratief nu is dat ze eerst (weken lang) aan moeten sterken alvorens ze zelf met full-face masks de duik terug moeten maken omdat de passages te nauw zijn om doorheen begeleid te worden. En dat allemaal terwijl de arme knapen niet eens kunnen zwemmen. Gelukkig worden ze nou niet bepaald door de minsten getraind en verzorgd. We zien in ieder geval uit naar de film waarin Tom Hanks een van de Britse duikers speelt die de kids vonden.