Altijd weer dat Nie Wieder
Het allerergste wat die hersenloze Haagse hoolies hebben gedaan, is het naoorlogse verzet uit zijn sluimerstand trekken. Twee likken gele verf van een niet nader te benoemen bouwmarkt op het beeldje van de Dokwerker en alle gratuite Nie Wieder-retoriek wordt weer van stal getrokken door de gebruikelijke verdachten. Dóódvermoeiend.
In de stad waar maandelijks een vergismoord gepleegd wordt, omaatjes van 76 in hun huis tot moes worden gemept door jonge virale mannen van twijfelachtige afkomst en waar 34 bushokjes per week naar hun god geholpen worden met bakstenen en bekladding, doet burgemeester Femke Halsema aangifte van de bekladding van een beeldje door een paar debielen. "Het is een belangrijk historisch monument en een dierbaar symbool in onze stad: daar blijf je vanaf", schildert de GroenLinks-diva zichzelf met een brede kwast naar de goede kant van de voetbalgeschiedenis. Makkelijk scoren op vrijdagmiddag, de PR-man kon vroeg aan de derde helft vandaag.
In de Haagse dug-out is burgemeester Pauline Krikke ook niet te beroerd om de Grote Holle Woorden van stal te trekken voor haar winnende strategie. De vrouw die haar halve stad in brandgevaar bracht omdat ze geen nee durft te zeggen tegen Duindorpers en Scheveningers (die in een Venn-diagram met Den Haag-hoolies ongetwijfeld enorm veel overlap vertonen), brengt met veel gevoel voor drama in herinnering hoe de Dokwerker ter nagedachtenis van de Februaristaking van ’41 is opgetuigd als “een strijdbaar protest tegen de jodenvervolging” (ja, in een stad die haar joden verder als makke schapen via de schouwburg naar de slachtbank liet slepen, maar dat terzijde), en onderstreept nog maar eens in moedige woorden hoe “respectloos en zeer pijnlijk” die lik gele verf is.
Nee, je moet geen hakenkruizen en davidssterren schilderen op plekken die daar niet voor bedoekd zijn, waarbij aangetekend mag worden dat er geen enkele plek geschikt is om hakenkruizen op te kladden. Maar laten we nou jhwh-verdomme niet doen alsof een paar hersenloze Schultenbrau zuipende klaplopers die zich “supporter” van de Haagse voetbalclub noemen, een opstap vormen naar een Wél Wieder van de jodenvervolging, enkel en alleen omdat ze hun aartsvijand Ajax nooit op sportievere manieren zullen kunnen uitdagen.
Maar enfin, het naoorlogse heeft weer z’n verzetje. Halsema en Krikke, alsook iedere Esther Voet in hun kielzog, kan weer op de gebruikelijke stokpaardjes klimmen om een domme daad van plat vandalisme te verheffen tot opgeklopte retoriek over “antisemitisme” aan de hand van volkomen mank lopende parabelen over de jodenvervolging. Het is om je kapot te schamen dat een lik gele verf op een beeldje in een paar uur via politiek & media verandert in een opgenaaide ster die in een veewagen richting Auschwitz zijn einde vindt in een verbrandingskamer.
En dat allemaal om een voetbalvete tussen het domste onderste randje “fans” van twee clubs, waarvan de groen/gelen zich vandaag in hun van shag vergeelde woninkjes zitten te verkneukelen over zoveel aandacht die ze voor de prijs van een paar treinkaartjes en een emmer gele verf in de media halen. 1 - 0 voor de hooligans, en de grootste verliezer is het perspectief op de jodenvervolging. Nog een paar van zulke pijnlijk manke vergelijkingen die met veel poeha uit de monden van een paar vederlichte burgemeesters walmen en de volgende generaties zullen bij de geschiedenislessen nog eens gaan geloven dat de Duitsers ook alleen maar wilden dat hun cluppie gewoon eens zou winnen.
