Geenstijl

Ja soms woon je ineens een zomer in een blokhut diep in een bos in het Litouwse binnenland, en soms is het dan ineens winter.

Dat is op zich geen probleem, mits je voorbereidingen op orde waren. Dat waren ze voor ons echter absoluut niet, want we wisten niet dat we dusdanig voor deze plek zouden vallen dat we er de winter door zouden brengen. 

En 'voorbereidingen' klinkt heel spannend natuurlijk, maar het komt uiteindelijk maar op drie zaken neer: verwarming, vervoer en hygiëne. Een goede voorbereiding zou neerkomen op de hele lente, zomer en herfst wekelijks hout oogsten, drogen en zo vuur-klaar mogelijk opslaan, en een verhoogde 4x4 klaar hebben staan voor als de sneeuw voorbij de 40cm kruipt. Die hout-oogst hebben we niet gedaan, al het grote, gedroogde brandhout is al een tijdje op, en het laatste beetje droog starthout straks ook. Die 4x4 is nog steeds een 2x4 Volkswagen Up en de doucheleidingen zijn preventief afgesloten wegens bevriezing.

Mocht het u in de verste verte interesseren hoe we hier tot nu toe - zonder gedroogd hout te kopen - toch warm, schoon en mobiel blijven tijdens wat locals "de zwaarste sneeuwval in zes jaar" noemen, dan voor u een bescheiden beeldverslagje na de breek.

Met een Fiskars X25-kloofbijl (de een na grootste), m'n leukste verjaardagscadeau ooit. Een foto-ode, uiteraard ergens na de breek.

Kijk, natuurlijk kunnen we gewoon voor zo'n 400 euro 6 kuub gedroogd berkenhout laten bezorgen en kijken hoe ver we komen. Maar scheids, dat is geen sport. 

Toen de herfst intrad en we besloten hier te overwinteren zijn we zo'n vier keer met de oplegger het bos in geweest. Meestal oogstten we omgevallen bomen, een keertje velden we een boom die volgens de eigenaar aan het eind van z'n leven was.

Onderstaand een aantal video's en foto's van die oogsten, het kloven en de opslag!

Bovenstaande was onze allereerste oogst. Voelt nu als klein bier, en de gevoelde urgentie was bij mij nog erg laag.

Achterin de oplegger het bos in. En pas terug als-ie niet meer voller kon. Alle oogsten vanaf hier waren reeds omgevallen bomen.

Ging bepaald niet van harte. Hout was kakelvers en dit stuk kreeg ik met geen mogelijkheid door het midden. Uiteindelijk kwam ik er doorheen door het vanaf de zijkanten te proberen.

De gevoelde urgentie begint toe te nemen. Deze oogst viel niet mee en m'n handen waren bevroren na al het sjouwen en stapelen. De vriendin had nergens last van en begon zich af te vragen of ik wel op dit weer gebouwd ben. Maar, toegeven, een echte warme douche begin je soms toch wel te missen hoor. Met kerst mogen we weer!

Temeer omdat er heel veel spechten in dit bos wonen. Je hoort er altijd minstens twee. En hout hakken terwijl een specht een paar meter boven je met ongeveer hetzelfde bezig is, doet toch iets met je. Met een beetje geluk zie ik de specht zelfs aan het werk vanaf de kloofplek, maar meestal hoor ik ze alleen. Heel veel, heel grote herten hier ook trouwens, zie foto's onderstaand. De vriendin zag hier in de zomer tijdens een wandeling zelfs eens een eland, maar dat is mij nog niet gegund.

En dat bleek toch vrij rampzalig voor de houtschuur. De voorkant van de schuur is open, en ik had het 'een beetje' toegedekt met planken. Ik dacht dat het wel los zou lopen, ondanks de waarschuwingen van m'n vriendin die deze winters heel goed kent. Maar ik geloof dingen pas als ik er letterlijk aan sterf - anyway hier is hoe ik denk over klimaatverandering.

Gelukkig was het bovenstaande nieuwe normaal minder rampzalig dan het lijkt. De sneeuw maakt het hout namelijk niet echt nat, want het is nog bevroren. Even afkloppen en het is blijkbaar zo goed als nieuw.

Vergt aanzienlijk meer precisie en laat daarom - bij mij in ieder geval - ook aanzienlijk minder kracht toe.

Met dit zeer rudimentaire gietijzeren bakbeest. Tuurlijk, vers hout brandt niet zo goed en niet zo warm als gedroogd hout. Maar het brandt wel degelijk. En met de juiste opbouw en genoeg liefde brandt het precies warm genoeg om de rook mooi mee te trekken en er met -12 buiten gewoon warmpjes bij te zitten in een matig geïsoleerde blokhut. Wel met twee truien ja, en okay, misschien twee paar sokken.

Gaan we het redden met de huidige houtvoorraad? Nee, zeker niet. Dus er staan ons nog een aantal spannende oogsten met sneeuw tot ver boven de kaplaarzen te wachten. Maar dat zien we dan wel weer!

Voor de sport en lol hoor, we hebben gewoon een gasfornuis met losse gastank. Maar het kan wel!

Doen we zo'n twee keer per maand. En soms pakken we een late avond mee als de sauna nog heet is van eerdere klanten, maar die zijn schaars.

Nou, hier dan.

Nou, eigenlijk als volgt. Elke dag even schrobben in de ijsvijver. Maar, als we ons chique voelen slaan we de ijsvijver over en gaan we met twee grote emmers warm water en een schepbekertje naar de doucheruimte. Ook echt niet verkeerd. Maar, toegegeven, een normale warme douche mis je soms wel even hoor. Met kerst mogen we weer! Bij de ouders, lol.

Nou, door onze ingesneeuwde VW Up 2x4 door de jeep van de buren uit de sneeuw te laten slepen en 1,5 kilometer verderop langs de onderhouden weg te parkeren.

En zo kregen we de auto geparkeerd in een uitgegraven plek onder een boom langs het begin van de weg die wel sneeuwvrij gehouden wordt.