UWV: Kroniek van een faalfabriek, deel 9 - Een besmettelijk vergiftigd sfeertje
Dit is deel 9 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.
Juni – oktober 2007
Met het ontcijferen en leveren van de loonaangiften over 2006 zijn wij binnen UWV Gegevensdiensten opeens van belang geworden. We zitten nog steeds weggestopt in een overvol kamertje, maar te negeren zijn we niet meer. Nu de extreme stress eraf is, komen we ook vaker bij koffieautomaten en in bedrijfsrestaurants. Tegelijk beginnen er mensen hun knopen te tellen. Is Cees B. nog steeds het goede paard om op te wedden?
Anderzijds is de loyaliteit van Team GAIA aan Cees opvallend groot. Daarvoor zijn drie verklaringen. Allereerst houdt Cees de informatievoorziening zowel extern als intern strak in de hand. Ten tweede zijn Cees’ teamleden hand-picked en doet Cees niet aan de kickback schemes die het leven voor corrupte automatiseerders zo lucratief kunnen maken. Dat Cees zelfs zijn Indiaas-uitziende secretaresse voor dag en nacht inhuurt is een publiek geheim en onderwerp van kamasutragrappen, maar in de UWV-cultuur niet iets om aanstoot aan te nemen. Niet de bescheiden directeur Dirix, maar Cees B. is het divisie‑alfamannetje. En onvermijdelijk ben ikzelf de uitdager geworden. Gelukkig zit ik comfortabel in de boom met de rijpste bananen. En daarmee zijn we aangeland bij het derde loyaliteitsmotief: stammenstrijd maakt organisaties kapot of onbeheersbaar, maar verbindt mensen in rivaliserende teams. Cees eist totale loyaliteit en krijgt dat ook. Ik weet dat als geen ander.
Alle loyaliteit laat onverlet dat Cees’ rechterhand, Peter van Dalen, mij informeel benadert met het voorstel om samen te werken. Ik weet niet of dat in opdracht van Cees gebeurt, of dat het een soloactie is, maar ik wijs het voorstel af. Wie in het organisatiebelang handelt, tekent zijn eigen doodvonnis en dat is mij te veel gevraagd. Ik handel zonder scrupules. Ik weet dat GAIA kaput is. Ik weet dat het UWV-management dat ook weet of behoort te weten. Ik voel dat het UWV ons ongeacht onze prestaties en het ontbreken daarvan bij Team GAIA kwijt wil. Daarom kies ik voor mijzelf en mijn team, net als iedereen bij het UWV. Maar bovenop dat natuurlijke zelfbehoud heb ik ook een cynisch soort leedvermaak over mij gekregen – shaking with silent laughter, SWSL. Ik ben onderdeel geworden van de permanente en alomvattende misselijke stammenstrijd die altijd alles bij het UWV doordrenkt.
Het blijft niet bij toenaderingspogingen vanuit Team GAIA. Ook vanuit Team Capgemini wordt bewogen. Twee software-ontwikkelaars bieden aan om ons te helpen met hun kennis. Het is een niet te weigeren aanbod, maar ook te mooi om waar te zijn. Enkele dagen na hun aanbod melden ze dat Capgemini akkoord is met hun overgang naar ons team, maar dat ze hun verdere Capgemini-carrière daarna wel kunnen vergeten. Alleen het eerste deel van die mededeling verrast mij. Bij mijn weten zijn deze jongens nog een tijd blijven sleutelen aan het Capgemini-systeem waarvan zij net als iedereen wisten dat het nooit zou gaan werken.
Onze defensieve opstelling verandert bij dit alles in een meer extraverte en offensieve, mede door Maring en Tromp. Anno Maring vraagt op een dag om een presentatie voor het divisie-directieteam – gráág natuurlijk! Ik vraag om het Burgerservicenummer van een vrijwilliger. Iemand pakt zijn rijbewijs en iedereen ziet seconden later diens complete inkomensdoopceel op het scherm staan. Shock and Awe is mijn deel. Hans Tromp moet er naderhand om lachen. “Ze zijn alleen PowerPoint-presentaties gewend en opeens krijgen ze echte data voorgeschoteld. Natuurlijk is dat schrikken.”
Ondertussen zijn die “echte data” wel hypergevoelig. Hoe gevoelig blijkt als ik de fout in ga met een demo voor een ongeduldige klant die van Hans Tromp ook even het goede gevoel moet krijgen. Ik gebruik de Burgerservicenummertruc en meneer X kijkt blij. Daarna komt de vraag of hij de gegevens van zijn vrouw mag inzien. Hij kent het BSN van zijn vrouw niet, maar In een vlaag van machismo selecteer ik de andere bewoners van zijn adres (jawel, uw persoonsgegevens zitten in elke loonaangifte van uw werkgever) en vind mevrouw X. Achter mij hoor ik meneer X “HÈ. WAT?” uitroepen. Ik sluit het scherm direct en heb een dure privacy-les geleerd. Zoiets gaat mij niet meer gebeuren. Maar wat een enge gedachte dat we via het BKWI tienduizenden ambtenaren in de gelegenheid hebben gesteld om het financiële doopceel van bijna elke Nederlander te lichten. Als de controle hierop niet goed wordt geregeld gaat dat huwelijken kosten – en erger.
Met het verloop van de weken en het uitblijven van resultaten van Team GAIA wordt de sfeer gaandeweg grimmiger. Een mij onbekende UWV’er roept lachend in de lift dat hij heeft gehoord dat onze IBM-server er alweer een dag uitligt. Een UWV-manager in de omgeving van Cees B. stormt ons kamertje in, schreeuwt mij toe dat ik zonder toestemming met zijn mensen heb gesproken en beent weer weg, terwijl een andere manager lachend toekijkt. Het zijn taferelen die in een ambtelijke organisatie als het UWV bijna onbestaanbaar zijn. Iedereen is van slag.
Bij alle spanning is er een lichtpuntje. We vinden aansluiting met veel mensen onder Hans Tromp: de accountmanagers, de loonaangiftespecialisten, de administratieve deskundigen en de juristes. Dankzij ons kunnen zij hun werk doen en dankzij hen krijgen wij een beeld van wat er met de informatie die wij produceren gebeurt. Maar het mooiste is dat er niets, echt helemaal niets te merken is van de disfunctionele en achterbakse UWV-buitenwereld. Zelfs in een verscheurde organisatie als het UWV bestaan oases van professionaliteit, bijna een soort Rivendel voor UWV-ambtenaren en vermoeide data-nerds als wij. Daarmee hield de Tolkien-vergelijking gelukkig op. Iemand anders dan wij zou Cees B. en zijn orks medewerkers moeten opruimen.
Naschrift: De massale en vrijwel ongecontroleerde toegang tot de gegevens over inkomens en dienstbetrekkingen in de polisadministratie is een van de grootste – zo niet het grootste – privacyproblemen in Nederland. Uiteraard komt dit alles verderop in deze serie nog aan de orde, maar wie niet wil wachten kan op diverse plekken terecht, bijvoorbeeld hier of hier.
Reaguursels
InloggenIn feite lopen alle organisaties met ambtenaren achter de werkelijkheid van de maatschappij aan. Ze houden zich doorlopend en angstvallig aan hun structuren die niet creatief zijn maar regels, voorschriften en bepalingen vanuit het verleden zijn.
Alternatief en anticiperend op de toekomst is er niet bij, want dan moet je je beleid veranderen, maar welk beleid dan is hun angstige vraag... die aan een ander gesteld wordt.
Dit is het clubje ( UWV) waar je weg moet blijven.
Als ik zo de afleveringen lees is het een grote cluster fuck waar de honden geen brood van lusten.
Het is dan ook niet gek dat hier misbruik van wordt gemaakt.
Ik heb nog wel eens m’n hele werk verleden opgestuurd en dan denk je dat dat wel via een e mail account kan met gescande documenten.
Nou vergeet dat maar, Het moest per post en dan weten ze een maand later nog van toeten of blazen.
2007?
Is dit niet meer iets voor het historisch magazine?
U heeft het idee dat er sindsdien wat verbeterd is?
Wat een cryptische aflevering van dit zeer interessante feuilleton.
De schrijver vergeet dat de lezer geen enkel idee heeft hoe het uwv er van binnen uit ziet en wie er met wie in de clinch ligt en waarom.
Hopelijk volgende week meer duiding!
in dergelijke organisaties ligt elke manager overhoop met elke persoon die een bedreiging vormt voor de eigenhandig opgebouwde macht in het zelf verklaarde koninkrijkje.
Als u de voorgaande delen gelezen had, zou u toch een aardig idee moeten hebben.
Ook van hoe de "stammen" in het UWV ontstaan zijn.
Verder hetgeen TeeJee hierboven zegt.
In elke organisatie, waarbij mensen verantwoording kunnen afschuiven, en gebroddel en miskleunen niet in de winst en verlies cijfers duidelijk worden, en daardoor consequenties voor de betrokkenen hebben, komen dit soort dingen voor.
Afgelopen maandag bij het UWV. Wederom een intensief gesprek. Hadden die maar tien jaar geleden plaats gevonden. Maar dan is je dodelijke werkgever een eigen risicodrager voor de WW. Dan mag het UWV verder ook niet veel meer, anders dan maatregelen opleggen om je uitkering binnen de kortste keren naar 0 te reduceren.
Een koud kunstje.
Afijn, vrolijk verder dus. Of het onderwijs niet iets is? Het antwoord is ja, maar hoe doe je dat als autist met zeer ernstige prikkelmanagementissues? Kennisoverdracht vind ik het mooiste wat er is. Mijn engelengeduld, vooral ook met het allerkleinste grut is in kleine kring legendarisch. Maar ik ben katholiek en kijk dus wel tien keer uit.
Taalles geven aan ongemotiveerde gelukszoekers, die feilloos talloze aanvraagformulieren hebben weten in te vullen, voor dat een inburgeringscursus zelfs formeel maar im Frage moest zijn? Natuurlijk.
Werkgelegenheid in een land dat zogenaamd om goede krachten loopt te springen? Werkgevers die een schadeclaim indienen voor alle chemische ellende van tegenwoordig, met miljarden tegelijk. Want waarom zou je je nog druk maken om oplossingen als de kluit belazeren overduidelijk veel lucratiever is?
Kennis en ervaring, mogelijk ook een sprankje levenswijsheid: wat koop je er tegenwoordig nog voor?
UWV. Is dat niet die toko die 100% afgekeurde invaliden wil omscholen tot bonsaiboomkweker? Die bejaarden met COPD wil promoveren tot krattensjouwer? Die hun eigen Nederlandse personeel ontslaat en vervangt door goedkope kopvodden? Die als bijnaam de Automatiseringskneus heeft?
Yep
Over die privacy: dat is in veel andere systemen (o.a. bij de politie) niet anders, en ik vroeg me dan ook af hoe het in godsnaam kan dat in zulke systemen bij het ontwerp niet al in een audit-log wordt voorzien, en dat men na de invoering dat log ook geregeld na spit, zodat snel duidelijk wordt als ambtenaren dossiers lichten waar ze niets in te zoeken hebben.
Maar ja, als het al niet eens lukt om een systeem op te leveren dat ook maar een klein beetje werkt, dan kan ik me voorstellen dat zo'n log er bij inschiet.
En allemaal van mijn belastingcenten. Ik ben dit verdienmodel (vind het oplichting) zo verschrikkelijk zat en vooral dat het OM daar niet eens naar kijkt.
Het OM haha
@Hx2 | 17-11-19 | 22:52:
LOL
U had het idee dat het OM anders in elkaar zat?
Sinds ik niet meer in de ICT werk, geen onderlinge haat en nijd maar collegialiteit. Een verademing.
Och, ik ben geruime tijd ook in de ICT werkzaam geweest, en heb daar ook fijne collega's gehad, en aan mooie dingen mogen werken.
Het is niet allemaal kommer en kwel.
Ik vind dit heel aardig, heb ook nog eens voor Pandata gewerkt voordat dat fuseerden met Capgemeni Nederland, was toen van franse financiers CapGeminiSogeti. Heb wat ministeries van binnen gezien en het ging altijd over het bewaken en uitbreiden van het eigen territorium en dan laat je rustig een IT project knallen..
Ja, want de burger betaalt uiteindelijk het gelag.
Goed verhaal?
Ik heb vandaag niet de kracht om het te lezen.
Gerard Joling-momentje, Harry? ;-)
@MickeyGouda | 17-11-19 | 20:48:
Wie is hier überhaupt in geïnteresseerd?
Kom op.
@RickyLaRue | 17-11-19 | 20:59:
Hoe is het nou om met een bruin papieren zak op het hoofd rond te lopen al roepend: "Wie is hier uberhaupt in geinteresseerd?"
Ik zou bijna denken dat u bij het UWV werkzaam bent.
Als je woordjes kunt lezen, je hoeft ze niet te snappen, ben je al een Nederlandse ambtenaar. Met doorgroeimogelijkheden tot aan je pensioen, want van baan veranderen is heel eng.
Stiekem hoop ik dat Eren op enig moment een cross-over maakt naar dit feuilleton. De zondagavond is toch niet hetzelfde zonder onze werkloze huis-tuin-en-patatturk.
“Met Yilmaz, slecht nieuws. Hoezo is het UWV een faalfabriek? Ze hebben me nagetrokken... en de politie ingelicht. Mijn broers en mijn vader zijn al opgepakt.” “Hoezo,” vraag ik stomverbaasd, terwijl ik de thee uit mijn mond proestte van schrik, toen ik me realiseerde dat er nu zeker nog 50 afleveringen volgen.
“Nou,” antwoordde Yilmaz, “bij het UWV wisten ze wat Turkse patat is en nu ben ik dus op de vlucht… Mag ik bij jou schuilen?” Opnieuw proestte ik thee over mijn nachtkleding. “Bij mij?” “Ja, jou kennen ze niet en ik weet hoe je altijd voor me klaar..” Nu onderbrak ik hem... What the fuck is Turkse patat?” “Ehh, hasj natuurlijk, wat dacht jij dan?” “Ik? Ik dacht aan stukjes geschilde aardappel in olie gebakken en zo.” “Ja hé, je denkt toch niet dat ik op een eerlijke manier aan mijn geld wilde komen... Werken voor kafirs? Achterlijk mens. Of kom je nu aanzetten met het verhaal dat je dacht dat ik ooit echt heb gesolliciteerd? Ik wilde gratis geld en een gratis ziektekostenverzekering terwijl we op zoek waren naar patat. In mijn buurt wonen alleen maar succesvolle mensen. Plofkrakers met allemaal nieuw spul, mensensmokkelaars en gewoon overvallers dus. Het geld klotst bij hun tegen de plinten op. Ik moet het met een gestolen BMW van drie jaar oud doen!”
Nadat ik de verbinding expres verbroken had, moest ik wel even bijkomen van het gevoel ‘gebruikt’ te zijn door deze toch eigenlijk niet zo onaardige man. Hoe had ik me zo kunnen vergissen… Een drugsdealer die nooit gewoon werk had willen verrichten maar wel, om aan zijn uitkeringsverplichtingen te voldoen, mij steeds had belazerd! Ik werd steeds bozer op hem maar ook op mezelf. “Naïef, dat ben je, naïef!” zei ik hardop. Tijdens mijn opleiding tot sociaal-pedagogisch werkster wilde ik steeds het goede in mensen zien en daar werd dan ook altijd de nadruk op gelegd: “Ga er van uit, dat mensen zich willen inzetten, vooruit willen maar soms gewoon pech hebben gehad. Jij staat dan naast hen om ze over de drempel te helpen. Jij geeft ze het zetje in de goede richting… Dat hebben ze nodig en laat je niet in verwarring brengen door negatieve berichtgeving in de Telegraaf, door GeenStijl of andere racistisch gemotiveerde reactionairen. Die hebben een andere agenda en we weten allemaal waartoe dat kan leiden…” De docent ‘Minderheden en culturele vooroordelen bij Nederlanders’ wist zijn studenten enorm te inspireren. Hij begon altijd rustig met de les zoals hij die had voorbereid maar wond zich dan plotseling op over een opmerking die ooit door iemand gemaakt was en die hem zojuist weer te binnen was geschoten. Je zag zijn gezicht dan betrekken en hij keek daarna alleen nog maar door heel kleine spleetjes. Vanaf dat moment veranderde de les in één theatraal uitgesproken donderpreek. Met overslaande stem ging hij steeds harder praten. Ik lette altijd op de aderen bij zijn slapen; die zwollen op terwijl hij wilde gebaren maakte met zijn armen en handen, om het punt dat hij wilde maken, ook in zijn expressie kracht bij te kunnen zetten. Hoe vaak ik wel niet gedacht heb dat hij erin zou blijven! Ook verdacht ik hem ervan dit thuis voor de spiegel te oefenen. Uiteindelijk verstond je niets meer van wat hij zei. De woorden waarmee hij zijn lesuur eindigde, verdronken altijd in de speekselvloed die door zijn woedeaanval was opgewekt. Voor het eerst twijfelde ik aan hem. Hij was mijn mentor geweest. Ik twijfelde nu aan alles, dus ook aan mezelf. Inmiddels was het al elf uur geworden. Mijn vrije ochtend was zo goed als voorbij. ‘Geen brood in huis… Dan neem ik toch maar het laatste bodempje Cardhu’, zo veel was het niet meer! Ik zette de fles aan mijn mond en telde nog zeven slokken voordat hij helemaal leeg was. Net toen ik mijn mond aan de mouw van mijn nachthemd afveegde, ging de bel. Ik liet de fles vallen en deed de deur van het slot. Voorzichtig maakte ik de deur open om te zien wie het was, toen die plotsklaps open werd gegooid. Ruw werd ik opzij gedrukt en ineens stond hij binnen: Yilmaz! Hij deed zelf de deur dicht en greep me bij mijn arm. Alsof hij mijn woning kende, trok hij me zo de huiskamer in. ‘Zo, en nu zitten!’ Hardhandig dwong hij me plaats te nemen op een stoel die hij en passant in één beweging voor me had klaargezet. Zijn oog viel op de lege fles whisky op de grond. Geïrriteerd gaf hij er een schop tegen. ‘Wat jij nodig hebt, is een regelmatig leven, zonder alcohol of zorgen maar mét de zekerheid dat jou de hemel wacht. Je moet met mij trouwen en je bekeren tot de islam!’ Hij zag dat ik snikte en de eerste traan veegde hij weg met zijn hand door van onder naar boven over mijn wang te wrijven. ‘Ja, ik snap dat je huilt, dat is altijd zo als Allah je roept!’ Zijn stem klonk nu weer vriendelijker, alsof hij zo de liefde van zijn god voor mij, wilde overbrengen. Met alleen een nachthemd aan, voelde ik me behalve heel ongemakkelijk, ook erg kwetsbaar. “Ik kleed me even aan, dan kunnen we daarna samen koffie drinken!” Terwijl ik dat zei, stond ik op maar hij duwde me onmiddellijk terug op mijn stoel. “Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag… Misschien heb je even tijd nodig… Dat kan.” Met lipbewegingen zonder enig geluid, sprak ik mijn gedachten uit: “Als ik hem afwijs, gaat hij dat niet accepteren!”
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 21:05:
F-e-n-o-m-e-n-a-a-l.
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 21:05:
Erg mooi geschreven weer, maar ik voel me er niet vrolijker door. Ik wil mijn land terug, met klompen en boerenkool met haram varkensworst.
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 21:05: proza èn poëzie, u kan het.
De samenwerking met mijn vader was in het begin een verademing; ik leerde mijn vader kennen zoals ik hem nog niet kende, hij had zelfs een bepaalde vorm van humor, die ontwapend was.
Hij zei bijvoorbeeld tegen een klant: "wilt u er een zakje bij, of heeft u al een zakje?"
Iedereen natuurlijk in een deuk.
Ook kon hij heel goed jongleren met bevroren kroketten, die hij dan als een ware Maradonna hoog hield met zijn schoen, en daarna via zijn borst in het vet liet stuiteren.
Maar allengs begon mij de patat business te vervelen: teveel hetzelfde, teveel patatjes oorlog, te weinig excitement, te weinig uitdaging.
Ik was tenslotte een academicus, en diep in mij voelde ik me te goed voor dit blauwe kraag werk,.
Ook moest ik urenlang douchen om de weeïge olielucht, die in heel mijn wezen was binnengedrongen van mij af te schrobben.
"Hallo, dit is Simone"
"Hi Simone, leef je nog? "
"Ja, ik leef nog, Eren, waarom bel je me nooit meer? Waarom laat je niets meer van je horen?
Ëeehhh, ik heb het druk, eeeehhh, ik....""Geen excuses, Eren, we moeten praten. Het is heel belangrijk. Heel erg belangrijk voor ons."
"OK, kunnen we afspreken bij de Burger King boven de A4 bij Hoofddorp, die is 24/7 open."
Eren zag Simon als zitten, zuigend aan een banaan milkshake, ze had ook een Whopper Menu verorberd, zo te zien aan de halve kilo papier en plastic op haar tafeltje.
De dame had honger.
Oh nee, het begon Eren te dagen.
Normaal gesproken was ze zo veggie als een Adolf Hitlertje on steroïden, maar nu week ze pontificaal van al haar principes af.
Haar lichaam schreeuwde om proteïnen.
Haar lichaam schreeuwde om vitaminen. Haar baarmoeder schreeuwde om bouwstoffen.
Bouwstoffen voor het nieuwe leven, wat in de beschutte matrix cel voor cel groeide tot een embryo, en daarna een klein mensenkind.
Terwijl de aarde reeds overbevolkt is.
Niemand zit te wachten op weer een nieuwe carbon footprint, die minsten 80 jaar allerlei grondstoffen gaat opslurpen.
Ja toch, niet dan.
Zo stond Eren erin, dat wist iedereen, die hem maar enigszins kende.
"Eren, je wordt vader."
Van schrik liet Eren zijn sundae ijs aardbei vallen op zijn strak gesneden pantalon.
@King of the Oneliner | 17-11-19 | 21:54: En u kunt het ook! ;-)
Wie schrijft de volgende...?
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 22:05: LOL
@King of the Oneliner | 17-11-19 | 21:54:
Maar King, nu hebben de reaguurders het moment tussen Eren en Simone gemist waar ze ruim 50 weken op hebben gewacht. ;-) Voorts is dit een heerlijk draadje.
@MickeyGouda | 17-11-19 | 22:38: Eigenlijk zijn wij reaguurders gewoon mispunten. Toen deze serie liep waren we aan het chagrijnen 'hoe lang duurt dit nog...' en nu het afgelopen is, gaan wij er zelf mee door. Arme arme Joris... Die krijgt grijze haren van ons... Wat moet je toch met ze, wat willen ze nú weer... Tsja, we zijn stijlloze, onhebbelijke en tegendraadse, super eigenwijze Batavieren die GeenStijl nodig hebben en v.v. We kunnen niet zonder elkaar. En lief van Joris dat hij het allemaal mogelijk maakt.
@MickeyGouda | 17-11-19 | 22:38: sugereren is soms beter, ik wist dat Micky meelas ;-) . Het gekke is dat ik een onzinverhaaltje supersnel eruit knal, maar voor mijn "serieuze werk"veen writers block heb.
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 22:49: ja, Joris wist het niet. Nou ja, er wordt ook niemand bedreigd of adresgegevens geplaatst. En ook juridisch geen gevaar. Wat denk ik de belangrijkste redenen zijn voor weggejorist.
@King of the Oneliner | 17-11-19 | 23:20: suggereren
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 21:05:
Haha, Dit keer niet gejorrist. Toppie!
@Angélica de Sancé | 17-11-19 | 22:49:
Lol. Onmogelijk volk, niks mee te beginnen (maar nooit een saai momentje). ;-)
@King of the Oneliner | 17-11-19 | 23:20:
Uiteraard log ik in voor het parallelle universum van Eren! Ik denk hij zelf ook, want door de ogen van het GS-schrijverscollectief gezien wordt zijn leven ineens een stuk spannender.
OT: Vraag: Waarom verschijnt er een groene balk bovenaan na een plemp, met de tekst: ''Nu wel genoeg comments'' ?? Sta ik onder verscherpt regime? Je kunt zo niet eens reaguren op een vraag van een ander in een topic.
Volgens mij mag je maximaal 3 keer reageren binnen een onderwerp, als "beginner".
Ach,dan heb je persoonlijk contact met Joris,dat is ook wat waard.
@miko | 17-11-19 | 21:03: Gneh. Een warme band. Wil gaan doneren en/of kroontje maar dan wil ik ook los kunnen gaan. Binnen de lijntjes. Lezer van het 1e uur en lid sinds 2007. Twee maal Joop Zoetemelk achter necrosis.
Na een aantal aflevering van dit (overigens fantastische) feuilleton, begin ik langzaamaan mevrouw PMID te vertellen over hoe het er bij het UVW en belastingdienst er aan toe gaat. Jeweetwel, iemand die nog enigszins vertrouwen heeft in onze overheidsinstanties. De verbazing, het ongeloof en vooral de kwaadheid is aan de ene kant begrijpelijk maar aan de andere kant ook treurig om te zien.
Punt is, velen willen zo graag geloven in een eerlijke overheid, maar komen erachter dat de zwakste schakel in de keten de mens is. De mens die nu eenmaal beperkt is in zijn kunnen en zich laat verleiden tot dit gedrag. Als je eenmaal accepteert dat de mens beperkt is in zijn kunnen dan kun je er ook mee omgaan. Het probleem is het progressieve denkraam waarin de mens wordt toegedicht immer te streven naar een verlicht ideaal en dat dit ideaal ook bereikbaar is. Dat laatste is een cruciale denkfout en de bron voor vele conflicten in de wereld.
Die titel "Een vergiftigd sfeertje". Dan hoeft het voor mij al niet meer.
Want menig zeikerd begint daarover. Terwijl een eigen positieve bijdrage veel aan dat sfeertje zou kunnen veranderen. Ervaring. Gewoon eerlijk en positief blijven, collegiaal zijn en een sfeer kan al snel verbeteren.
Och, wat schattig!
Nou, mijn beste Zwitsal, mijn ervaring is dat mening overheidsorganisatie in Nederland gehakt maakt van mensen die uw advies opvolgen. Die zitten binnen een half jaar thuis op de bank, op non-actief of met een hele dikke burn-out / depressie.
@TeeJee | 17-11-19 | 20:48:
De zwakke schakel,die kunnen er dan ook beter meteen een eind aan maken.
Ja goed plan, als officieel niet bestaande afdeling de boel proberen te veranderen.
@miko | 17-11-19 | 21:01:
Het zegt meer over de organisaties dan over de mensen.
Maar goed, ik had ook geen inhoudelijk antwoord verwacht.
Misschien is het toch verstandig om eerst de inhoud tot u te nemen voordat u zo maar wat gaat zitten bazelen.
Externe inhuur is meestal al blij, dat zij onopvallend hun werk kunnen doen, en niet teveel met minachting en afgunst behandeld worden.
Collegiaal zijn helpt bitter weinig als je bij voorbaat niet als collega gezien wordt, en vrolijk tegengewerkt wordt.
Hoe zeg ik dit nu aardig.... eh, die serie over de uitkeringstrekker en nu weer over het UWV... eh, die zijn niet zo afwisselend als reguliere posten.
Misschien omdat het series zijn? U weet wel waarin het ene deel voortbouwt op het andere. Ik ben wat meer misprijzen van u gewend, komaan ik weet dat u het zuur niet in zich moet houden, slecht voor de gezondheid, braak het maar vrolijk uit.
Misschien ze lezen?
Ben eigenlijk een beetje kwijt wat deze artikelreeks eigenlijk probeert te zeggen. Dat het chaos is bij ICT overheid weten we al tientallen jaren. De hevige concurrentie tussen een aantal teams die onder druk aan een oplossing werken? Ook weinig nieuws. En het speelt vele jaren terug dus er van leren zal ook niemand doen.
Amen
Wat je zegt. met alle respect voor de klokkenluider. En het lijkt me alleszins een plezierige ervaring om er te werken.
@horsteknots | 17-11-19 | 20:04: Daarom al gestopt met ICT projecten bij de (r)overheid in 1994....
Dat er 13 jaar geleden een automatiseringsproject was bij de overheid dat niet in één keer goed ging. Dat had je toen nog.
Mja. We kunnen beter het er niet meer over hebben.
Wat hebben we tenslotte aan kennis, dat een minister voorgelogen wordt door zijn ambtenarentop, en daarna zelf ook bewust de kamer heeft voorgelogen?
Wat hebben we eraan om te weten, dat er miljarden verstookt worden aan ICT-projecten die men moedwillig laat mislukken, uit interne bedrijfspolitieke redenen?
Wat heb je aan de uitspraak dat, als er niet geleerd wordt van fouten in het verleden, men gedoemd is, dezelfde fouten in het heden te maken?
Allemaal onzin.
Oh ja, een vraagje. Wie beweert eigenlijk dat de puinhoop bij het UWV en de Belastingsdienst in het heden opgelost is?
Als ik verder uw redenering volg, dan hoeven we ons nergens meer druk over maken, want alles is als je het goed beschouwd al eens gebeurt, en dus weinig nieuws.
A propos. Werkt u soms voor de overheid?
"Ik ben onderdeel geworden van de permanente en alomvattende misselijke stammenstrijd"
Welkom in Hollandistan.
Onder die metersdikke laag vernis is het hier ook gewoon een zandbak.
REAGEER OOK