Geenstijl

Federatie Indische Nederlanders in de mail, getriggerd door NRC. Of we alsjeblieft vandaag, "de dag dat Indonesië zich onafhankelijk verklaarde en Nederlanders feitelijk vogelvrij waren", een inzending wilden publiceren. Maar natuurlijk, bij dezen:

Waanzin rondom Indië-veteranen
Het lijkt inmiddels traditie om vooral rond de Nationale Indiëherdenking af te geven op Nederland en Indië-veteranen. Ook dit jaar laat de ‘anti-fascistenbond’ zich opnieuw niet onbetuigd. Bij monde van woordvoerder Arthur de Graaff wordt de politiek opgeroepen geen Indië-veteranen meer te herdenken. Het is een buitengewoon respectloze oproep, die helaas past binnen de steeds maar toenemende weg-met-ons-mentaliteit.

Gelukkig zijn er ook mensen die in het verweer durven te komen tegen deze waanzin. In een reactie stelt oud Tweede Kamerlid en kolonel buiten dienst Theo van den Doel terecht dat het Indië-monument voor Nederlandse soldaten in Roermond heilig is. “Niemand zal ontkennen dat er destijds misdaden zijn begaan door militairen”, aldus Van den Doel. Om de ruim 120.000 - veelal onervaren - militairen die naar eer en geweten hun plicht hebben vervuld, dit collectief aan te rekenen “is respectloos tegenover de nabestaanden en tegenover de nog kleine groep overlevenden." En zo is het maar net. Het fatsoen lijkt tegenwoordig soms ver te zoeken. De onbeschaamdheid waarmee politiek wordt bedreven is schokkend.

Een gezichtspunt, waar in de publieke discussie regelmatig lichtzinnig aan voorbij wordt gegaan, is de constellatie waarin deze militairen richting voormalig Nederlands-Indië zijn gezonden. Ook Van den Doel wijst daarop. Nadat Japan had gecapituleerd ontstond er een machtsvacuüm waarin de Indonesiërs de onafhankelijkheid uitriepen. Vanaf dat moment waren Nederlanders, Chinezen en andere etnische minderheden in Indië vogelvrij. Zij zaten als ratten in de val en konden geen kant op. Gedurende deze Bersiap zijn duizenden Nederlanders op gruwelijke wijze gemarteld, verkracht en vermoord. Ook gedurende de daaropvolgende Indonesische onafhankelijkheidstrijd waren zij vaak hun leven niet zeker.

Het is te makkelijk, om met de kennis van nu, het vaak complexe verleden te beoordelen. ’Critici’ als De Graaff reppen echter met geen woord over de oorlogsmisdaden, begaan door Indonesische nationalisten. Logisch, want het ondermijnt hun eenzijdige interpretatie van de geschiedenis. De laaghartige pogingen om Indië-veteranen nu in het verdomhoekje te plaatsen zijn daarmee niet alleen respectloos, maar door de gebrekkige onderbouwing ook flauwekul. De regering mag onder geen beding toegeven aan deze gekte.

Federatie Indische Nederlanders