achtergrond

Geenstijl

Mail. Vader van studente schrijft brief over fophef over 'schunnige studentenliedjes'

Een mooie brief in de mail, van een keurige meneer, uit het keurige Nederland, die keurige woorden context geeft bij het fake news cq de fophef van NRC Huilstruikblad over schunnige studentenliedjes over bier, tieten&gerectificeerde droge kutjes.

"Beste GeenStijl,

Ik ben de ouder van een Utrechtse studente Aardwetenschappen. Recent heeft de NRC Handelsblad een artikel gepubliceerd over de „vrouwenhaat“ bij haar studentenvereniging, UAV ("Seksistisch? Zo had de studieclub het niet bekeken“; dd. 9 januari). GeenStijl had daags daarna een ludieke reactie over NRC billen. Een paar kritische lezersbrieven in de NRC, en de zaak lijkt weer over te waaien. Dat heb ik ook aan mijn dochter gezegd: hoofd laag houden, waait wel over. En toch een email dat het weer oprakelt.

Als ouder kan ik wel snappen dat je „furieus“ bent over iets wat je kind is aangedaan. De (anonieme) ouders van een studente zijn naar het bestuur van de UAV gestapt om te klagen over het zingen van schunnige liedjes, die door de studenten zelf waren geschreven. Zelfs vóór het artikel in de krant stond heeft het bestuur van de UAV actie genomen om woorden als „hoer“ en „slet" uit hun zangbundel te nemen, met uitleg dat het allemaal niet kwetsend maar ludiek bedoeld was, om half-dronken gezongen te worden en een beetje te lachen.

Hoewel ik de reactie van de ouders overdreven vind, kan ik hun wel snappen: zij staan in ultimum garant voor de opvoeding van hun kind. Als die opvoeding fout gaat zal iedereen de ouders de schuld geven. Ze hebben de opvoeding deels uit handen gegeven, toevertrouwd, aan de Universiteit en (misschien zonder medeweten) aan de UAV, en verwachten - terecht - topprestaties van beiden. Schunnige teksten pasten voor hun niet in dat plaatje.

Fophef en fake news in NRC
Ook de NRC kan ik eigenlijk niks verwijten. Ja, het is een fophef artikel, Fake News. Iedereen zou moeten weten dat wanneer studenten naar een universiteit gaan, vaak voor het eerst weg uit direct ouderlijk toezicht, dat er geëxperimenteerd wordt met de nieuwe vrijheid. Niemand wil een artikel lezen over een dronken student, een student die met zijn (homo)seksualiteit experimenteert, een joint rookt, een keer wakker wordt zonder te weten waar hij is of hoe hij daar gekomen is, of … een schunnig liedje zingt. Of over een ouder die daarover klaagt. Dit soort dagelijkse kost is een water is nat verhaal. Maar overgiet het met een smeuïge SJW of sekssausje dan wordt het een „Studentenvereniging! Seks! Seks! Seks! Bescherm de vrouwen! Bescherm de jeugd! Wolf!“ verhaal. Wil iedereen lezen.

Ze moeten niet eens verwijzen naar andere studieverenigingen, waar fysieke buitensporigheden hebben geleid tot terechte verontwaardiging: ze zijn allemaal nog fris in ieders geheugen. Maar iedereen scheert ze mentaal wel over dezelfde kam. Dus NRC snap ik ook wel: hoewel ik het een suf verhaaltje vind die 10 jaar geleden regelrecht naar de prullenbak van de redacteur zou zijn verwezen, hun verdienmodel bestaat erin lezers te lokken, en sex and SJW sells. Een krant bestaat ook uit verschillende schrijvers, redacteurs, etc. en uiteindelijk kan je alleen de eind-redacteur op de toon (sensatie!) en inhoud (fophef) van zijn krant aanspreken. En koop je een andere krant.

**Drie maal daags je tanden poetsen en 'meneer' zeggen
**Dan kom ik uiteindelijk toch bij de Universiteit van Utrecht terecht. Net als de voorgenoemde bezorgde ouders ben ik ook - via mijn dochter - een klant van deze universiteit, en net zoals zij heb ik de opleiding van mijn dochter deels aan hen toevertrouwd. Mijn dochter moet aan de universiteit dingen gaan leren die ik haar niet kan bijbrengen. Drie maal daags tanden poetsen, oudere mensen met „meneer“ aanspreken, nadenken voor je handelt, etc. heb ik haar 18 jaar lang bijgebracht. Wat ik hoop dat de studentenvereniging haar bijbrengt is de sociale experimentatie: leuk omgaan met je studiegenoten, studentenliedjes zingen (van de „io vivat“ variant), feestjes organiseren, netwerken met collegas, etc. als positieve waarden.

Stiekem hoop ik - maar als ouder mag je dat niet - dat ze ook in een veilige omgeving - en daar hoort de UAV bij - wat sociale fouten kan maken, en er van kan leren. Als ouder ga ik haar niet dronken voeren om haar te leren dat je dan de volgende dag niet kan opstaan omdat de kamer te hard draait en je benen niet meer werken. Toch hoop ik dat deze harde les niet later - bij volwassenen - in haar beroepsleven gebeurt, en dat ze ergens in haar studentencarriere noties oppikt over hoeveel alcohol „te veel" is. Schunnige liedjes zingen is wat puberaal, maar ik heb geen zorgen dat ze mijn links-feministische dochter corrumperen. Als een van haar mannelijke medestudenten de liedjes wel serieus opvat, dan ken ik niemand beter geschikt om die jongen klok en klepel te tonen. Mente et Malleo is de lijfspreuk: ik denk en ik hamer.

**De doodstraf voor een onbedoelde fout
**Als je kind thuis iets mispeutert, dan bespreek je eerst alles: je legt uit wat er fout is gegaan, eist beterschap, en geeft mogelijk een proportionele straf om aan te sporen tot toekomstig beter gedrag. Je zet het kind niet uit je gezin. Je geeft het niet - zonder uitleg - een draai om de oren, want dan trekt het kind misschien een moreel foute conclusie, bijvoorbeeld 'ik mag mijn mening niet zeggen als ma teveel alcohol heeft gezopen'. De opvoedende waarde zit in het leren van je fouten, en ze niet te herhalen. De reactie van de Universiteit van Utrecht is een draai om de UAV oren. Niet omwille van de inhoud van hun reactie op schunnige studentenliedjes: ik denk dat alle partijen het over eens zijn (ouders, UAV, uni) dat de teksten verdwijnen. Maar de strafmaatregelen zijn buitenproportioneel zwaar. Zonder wederhoor of tweede kans werd de financiering van de UAV stopgezet: voor een onbedoelde fout krijg je de doodstraf. 

Ook werden basisbeurzen van UAV studenten stopgezet. De straf die de universiteit brengt hoort meer bij een totalitair regime of een cult: verkeerd gedachtengoed = verbanning.  Ik heb de intellectuele opleiding van mijn dochter aan hen toevertrouwd, en ze hebben mijn vertrouwen beschaamd. Net als andere ouders van de UAV studenten, of de UAV zelf, heeft de universiteit mijn reactie niet gevraagd; de universiteit maakt een knieval naar een enkele ouder, maar vooral ook naar de media. Daarbij verwaarlozen hun taak deze studenten wat te leren. En waar is die media? Waar is de morele verontwaardiging of compassie van de media? Moeten er letterlijk levens worden kapotgemaakt omwille van een enkele, onbedoelde misstap?

**Je mening is nooit fout
**Zelf ben ik rechts-liberaal (GeenStijl lezer, evident) en mijn dochter links-feminist, en hebben we rond de eettafel wel eens van mening verschild. Toch zou het niet bij mij opkomen haar een mening of gedachtengoed op te leggen. Met ratio overtuigen van haar ongelijk: graag. Om de oren slaan en zeggen „je mening is fout“: nooit. Ik verwacht van een universiteit dat ze de intellectuele opvoeding van mijn dochter voltooien. Als ouder ga ik haar niet „Mein Kampf“ of het rode boekje van Mao geven om te lezen. Stiekem hoop ik - maar als ouder mag je dat niet - dat ze ook in een veilige omgeving - en daar hoort een universiteit bij - wat intellectuele fouten kan maken, en er van leert. Een tijdelijke bevlieging met Nietzsche of Marx, even denken dat je the Unified Field Theory ontdekt hebt, kritische vragen stellen over evolutieleer of global warming: het hoort erbij.

Zelf hoop ik dat ze - net als ik - meer ziet in de filosofische gedachtegoed van Voltaire dan van schunnige liedjes, maar een belangrijke taak van de universiteit is haar daarbij te helpen. De straf  die de uni uitdeelt is onprofessioneel: de studenten leren er niets van, ze worden als vrouwenhater gebrandmerkt en afgevoerd. De naam van de UAV-voorzitter - zelf een vrouw - zal voor eeuwig en altijd verbonden zijn met vrouwenhaat: ze zal bij Googelen in hetzelfde rijtje voorkomen als vrouwenbesnijdenis en Camiel Eurlings.

**Schunnige liedjes als 'dangerous thought'
**De schrijvers van de schunnige liedjes - ook veelal vrouwen en/of feministen - weten nu  hoe machtshebbenden met „foute" gedachtengoed omgaan: klap om de oren en smoel houden. Crimethink. Naast Twitter en Google nu ook toegepast door de Universiteit van Utrecht. Uit 1984: "Crimestop is a way to avoid crimethink by immediately purging dangerous thoughts from the mind.“ Nou, daar ga je dan, schunnig lied, je bent een dangerous thought. Ga weg, vieze seksueel getinte gedachten, hier komt de Crimestop. Laat staan dat de liedjes ludiek bedoeld waren, en door vrouwen geschreven en gezongen: de Deugpolitie heeft geoordeeld dat er een vrouwenhaat Crimethink is gepleegd. Crimestop = einde spel, geen rehabilitatie.

Net als andere ouders van de UAV studenten, of de UAV zelf, heeft de universiteit mijn reactie niet gevraagd of afgewacht. De hoeders van een intellectuele instelling hebben een knieval gemaakt voor een moreel verontwaardigde enkeling, en daarbij hun professionele integriteit opgeofferd. De les die we brengen aan onze studenten is: voor dat je lol gaat trappen, denk na of je de intellectuele gedachtengoed van je heersers schoffeert, want fout gedachtengoed zal zwaar worden bestraft door de heersers en hun sokpoppetjes. 

Dat hoort niet, niet in Nederland, niet aan een universiteit, en zeker niet aan een Nederlandse universiteit." 

De vader van een universitaire dochter

Naschrift redactie, speciaal voorMartin Sommer: naam en adres van de auteur zijn bij de redactie bekend, maar in zijn aanhef zagen we een simpel pleidooi voor het recht op online anonimiteit: "Ik hoop dat jullie iets of alles kunnen gebruiken. Indien wel, graag zonder mijn naam te noemen. Het klinkt misschien dom en overdreven, maar ik vrees voor de represailles voor de carrière en studie van mijn dochter. De zonden van de vader worden verhaald op de kinderen." Zolang vrije meningen 'fout' kunnen zijn, tot op het punt dat kranten spreadpagina's vullen met heilige verontwaardiging over 'schunnige studentenliedjes', is anonimiteit op internet - ook op sociale media - voor velen een noodzaak om aan het open debat mee te kunnen doen, zonder angst voor represailles op het sociale vlak.

Reaguursels

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.