Een sombere blik in de achteruitkijkspiegel

82.000 euro. Dat was in 1993 de prijs van een gemiddeld huis in dit land. Niet het goedkoopste huis dat u kon vinden, maar een gemiddeld huis met meerdere kamers en ruimte om uw derrière te draaien. Het leek destijds wat duurder, omdat we nog met glorieuze guldens betaalden, maar omgerekend kwam het uit op zo'n 82.000 euro. En dat gold dus niet alleen op het platteland, maar ook in de stad. In Amsterdam lag de gemiddelde waarde van een woning op 81.000 euro, in Utrecht op 76.000 euro en in Rotterdam op slechts 61.000 euro. Wat een tijden: Haddaway op de radio, RTL 5 voor het eerst op tv,  in de zomer naar de eerste editie van het moderne Lowlands (Rage Against The Machine!) en wonen voor ruim onder een ton. Wat een verschil met nu dertig jaar later. Tegenwoordig is Haddaway grondig verkracht door EDM-dj's, is lineaire televisie aan zijn eigen saaiheid gestorven en ligt de prijs van een gemiddelde woning in Nederland 5,3 keer hoger. In Amsterdam gingen de prijzen zelfs 7,3 keer over de kop en begint het goedkoopste hok pas bij twee ton. Feest voor de pandjesbazen die hun overwaarde kunnen gebruiken om een eigen F1-festijn te financieren, maar dikke pech voor de startende huizenzoeker die moet concluderen dat salarissen in de afgelopen dertig jaar slechts verdubbelden terwijl stenen vijf keer over de kop gingen. Zij zitten nu zonder woning op een te commerciële versie van Lowlands hun verdriet weg te drinken met te dure biertjes, omdat ze door de vrije markt keihard in hun achterdeur zijn gevisiteerd, die paar procent daling van de huizenprijzen in de afgelopen kwartalen echt geen verschil gaat maken en de man die deze woningcrisis moet oplossen rare schoenen draagt en helemaal niets kan. Konden we maar terug naar 1993: alles was beter met Haddaway.

Terug naar het oude normaal

De jaarwisseling is achter de rug, maar het knallen gaat onverstoord door. Niet door kinderen die gevonden cobra's afsteken, maar door criminelen die verdergaan waar ze vorig jaar eindigden: met het opblazen van woningen en geldmaten. Zoals eerder hier, hier en hier. Vannacht was het weer raak in de stad van een hoop explosies: een portiekdeur aan de Oude-IJselstraat kreeg gratis vliegles. Echt een gezellige buurt ook: in 2016 werd al een keer een handgranaat achtergelaten en een woning beschoten in dezelfde straat, maar die sfeermakers stopten nadat het doelwit verhuisde. Gelukkig is nu de sfeerbeheer terug, al is het onduidelijk wie de nieuwe ontvanger is. Daar stopte het feest vannacht niet, want in Nootdorp (naast Den Haag, maar geen Den Haag, red.) was het eveneens raak. De aanslag op een leegstaande woning was waarschijnlijk een goedmakertje voor een andere knaller een maand geleden en enkele tientallen meters verderop, waarbij destijds het juiste huisnummer in de verkeerde straat werd getroffen door de Explosieven Afleverdienst. Dikke pech voor iedereen die hoopte op een rustig 2023: het geknal gaat dit jaar onverminderd door en er is niets dat u er aan kunt doen. Slaap lekker.

Net als in Utrecht krijgen statushouders VOORRANG

In Amsterdam sta je gemiddeld dertien jaar en één maand ingeschreven voor een sociale huurwoning (bron: google). Maar niet als je 5000 dollar hebt betaald aan een VVD66-mensensmokkelaar die je naar Ter Apel brengt, om vervolgens tegenover een RTL-camera een compleet lul-verhaal op te hangen, waarna je met de pendelbus naar Hardenberg bent geweest om de DA leeg te roven. Dan krijg je gewoon voorrang op een woning in Amsterdam! D66, GroenLinks, Denk en Bij1 willen dat Amsterdam het voorbeeld van Utrecht volgt en statushouders voor een bepaalde tijd voorrang gaat geven bij de toewijzing van sociale huurwoningen. En dat lieve lezers, is nou discriminatie en een flagrante overtreding van Artikel 1 der Nederlandse Grondwet.

lol --- "UPDATE: I.V.M. DE VELE AANVRAGEN VOOR BEZICHTIGINGEN, HEBBEN WIJ INMIDDELS DE BEZICHTIGINGSDAGEN VOLGEPLAND, DAARDOOR KUNNEN WIJ OP DIT MOMENT GEEN NIEUWE BEZICHTIGINGEN MEER INPLANNEN."

Nu we het toch over die huizenmarkt hebben. Makelaar Mosterd en bouwdeskundige Pritt hebben een buitenkansje gevonden op het platteland VOOR NOG GEEN TWEE TON. In de Randstad hebt u daar een parkeergarage zonder elektra voor, of een studentenhok van 7 m2, dus dit is echt kopen zonder kijken. Bovendien: u moet toch thuiswerken, dus waarom niet in helemaal in het hoge noorden? Bovendien zit u vlakbij een windmolentje (stroom) en een datacenter (Google) dus dat scheelt ook weer. Eigen weiland is handig om ommetjes te maken, want in de komende QR-samenleving mag u zonder code geen gebruik meer maken van de publieke ruimte. Klein probleempje. Het aantal bezichtigingen voor dit droomhuis is zo groot dat er een STOP is ingesteld. Zulk een stop is vaak een goor makelaarstruukje om Herman & Zwangere Samantha tot overbieden uit te lokken, dus tuin er niet in. Gewoon blind 180K bieden, en 50 euro voor de keukentafel. KOOP DAN.

Ja mensen praten wel altijd over homo's enz, maar vuurwerkbommen zijn ook geen lieverdjes hoor.

Eerst bovenstaand in voormalige homo- en jodenhoofdstad van Nederland. Amsterdammer Steven van Helvoort bebombardeerd wegens z'n geaardheid. "“Ik zat nog geen handlengte bij het raam vandaan toen ik een harde explosie hoorde. Ik heb gauw mijn hond opgepakt en ben naar de keuken gerend. (...) Ik voelde aankomen dat zoiets zou gebeuren.” Recent timmerde hij daarom al het klapraam van zijn woning al dicht." En het is nou niet alsof hij met een hartafwijking en scootmobiel de meest mobiele was. En hij is dus al tien jaar het haasje. "“Dat gebeurt al tien jaar, vanaf de eerste dag dat ik hier woon. Mijn ramen zijn beklad, bespuugd en besmeurd met poep. Er is ook al eens een steen door de ruit gevlogen en mijn brievenbus is opgeblazen.” Volgens Van Helvoort is zijn geaardheid aanleiding voor het getreiter. “Als ik mijn hond wil uitlaten staan hier vaak vijf á zes jongens in de hal. Homo, flikker, alles heb ik voorbij horen komen. Vier mannen hebben mij in het donker eens met de dood bedreigd. ‘We weten waar je woont en we maken je af als je zo doorgaat,’ zeiden ze tegen me.”"

Dan onderstaand in het immer pittoreske dorpje Babberich (wiki) met slechts 1820 inwoners. "Een groepje jongeren had het volgens De Roij gemunt op hem en zijn man, Katawut Sritongh-De Roij (38). Nog geen jaar woonde het homostel in de voormalige pastorie van Babberich. Na een reeks pesterijen vertrekt het paar uit het dorp." Eind juni begon de ellende. "“We hoorden iets keihard tegen de garagedeur naast het huis knallen. Ik zag drie jongens met een bal weglopen. Ze keken om, maar zeiden niks. Een kwartier later hetzelfde liedje: weer keihard een bal tegen de deur. Toen renden ze hard weg. Om tien voor acht die avond: wéér een klap. Op de grond lag een colablikje (...)”". En het eindigde niet in juni. "De Roij krijgt nog koude rillingen als hij denkt aan de steen die over de schutting vloog. ,,Katawut zat in de tuin, je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren.” Ook huivert hij bij de herinnering aan de dag dat hij en Katawut met een bevriend stel in de tuin zaten te bridgen. Weer vloog er wat over de schutting. De Roij: ,,Het was een blikje. Tegelijkertijd hoorden we roepen: ‘Homo’s! Homo's!’ Ik schaamde me tegenover mijn vrienden, ook een gay-stel. Toen besefte ik: dit houdt niet op.”"

Inderdaad, dit houdt niet op.

Én op mensen met sociale problemen, maar dat paste niet in de kop. Kortom, kwetsbare medelanders worden achteraan de rij geparkeerd.

Amsterdam moest van de provincie voor 1 julo een tekort van 472 woningen voor statushouders weggewerkt hebben. Dat is niet gelukt, waardoor er nu 1800 woningen bedoeld voor 'kwetsbare mensen' zoals degenen met medische en/of sociale problemen genivelleerd worden. "Omdat er minder mensen uit de maatschappelijke opvang konden doorstromen naar een woning en omdat de provincie Noord-Holland een maatregel heeft aangekondigd vanwege het niet huisvesten van het afgesproken aantal statushouders. Sociaalmedisch urgenten krijgen hierdoor minder woningen toegewezen," aldus het collegebesluit.

In 176 gemeenten, waaronder Amsterdam, is voor statushouders "een urgentieregeling in de huisvestingsverordening opgenomen. Op dit moment worden in 174 van de 176 gemeenten met een urgentieregeling vergunninghouders aangemerkt als urgentiecategorie (...)". Ondertussen duurt het voor sommige mensen in het nabije Amstelveen bijna 22 jaar (!) om een sociale huurwoning toegewezen te krijgen. Nederland is niet vol, Nederland is druk!

Onderzoekje van de cijfervreters der CBS.

In Blari-cum wisselt een koopwoning gemiddeld voor 900.000 euro van eigenaar. In Delfzijl kost een stulp gemiddeld 142.000 euro. Derhalve de vraag welke u het hardst zou doen. De momenteel goedkoopste woning van Blaricum ("hey Gordon hoe is het ik heb genoten van je pik") of de duurste woning van Delfzijl ("goddomme Hermien wa bunk weer gallig in de balge wie hebt scheur'n in 't huus"). U moet kiezen.

Komt daar iemand HEEL goed weg bij die explosie

Mogelijk de meest frustrerende beelden van een ontploffend huis ooit want je kan het NET niet lekker zien. Maar ondanks de afstand en de 1.3 megapixel camera druipt het stupéfait wel duidelijk van de gezichten van de buurtjes, wanneer ze hun kwartslag naar voren gekantelde voorpui verlaten en naar het gapende gat gapen, waar tot voor dertig seconden geleden het huis van de buren nog stond. In de kelder kermt een Sherwin, en dat komt later nog goed. De échte gelûksvaugel is de man die krap een meter geleden nog voor de woning stond. Die kocht onderweg naar de oorarts voor nieuwe trommelvliezen eerst nog een waaiertje staatsloten. Uiteindeleijk waren de dieren weer eens het meest beroerd af.