GeldBlog - Amerikaanse banken krijgen het nog zwaarder
De regionale banken in de VS hebben een bewogen periode achter zich. Het vooruitzicht is echter niet veel beter.
Zo heeft de FDIC deze week geëist dat regionale banken hun kapitaal lang in plaats van kort moeten aantrekken. Zoals eerder beschreven op dit blog, spelen alle banken aan asset liability mismatch (ALM) spel, waarbij de bank kort lopend geld aantrekt (tegen een lage rente) en dan lang uitzet tegen een hogere rente. Het verschil pakt de bank dan als winst. Dit is allemaal prima tot het moment waarop dit niet meer het geval is.
Normaal gebeurt dit wanneer het vertrouwen in een bank plotsklaps verdampt; dan halen de spaarders hun geld weg (bankrun) en kan de bank klappen. Maar de afgelopen tijd had het meer te doen met het monetaire beleid van de Amerikaanse centrale bank. Zo verhoogde de Fed de beleidsrente flink en allerlei financiële instrumenten reageerden daar dan ook op. Zo konden gewone Amerikanen zomaar 5% per jaar krijgen op kortlopende staatsschulden (direct of indirect via een Money Market Fund bijvoorbeeld), terwijl de bank maar op 1% bleef steken.
Nu zou men normaal verwachten dat de banken dan de rente op hun spaarrekeningen verhogen om klanten te weerhouden hun geld op te nemen, maar dat konden velen van hen niet (of niet genoeg). Ze hadden namelijk langlopende staatsobligaties gekocht met de spaartegoeden van hun klanten. Door de rentestijgingen zijn de prijzen van die staatsobligaties flink gedaald. Geen ramp, als de bank ze kan aanhouden tot aan de einde van de looptijd (dan worden de staatsobligaties in geheel afgelost en krijgt de bank het volledig geïnvesteerde bedrag terug), maar wel problematisch als de bank deze tussentijds moet verkopen (tegen de nu veel lagere prijs) omdat spaarders hun geld nu plots opnemen.
Wat er dus gebeurde was een vlucht van deposito’s van laag renderende spaarrekeningen bij lokale banken, naar andere instrumenten/entiteiten waar een hogere rente werd aangeboden. De situatie lijkt nu, met behulp van allerlei noodprogramma’s, gestabiliseerd, maar de vraag is of dit het begin is van een verbetering of een pauze op weg naar meer ellende...