Geenstijl

"Het is erger dan je denkt"

Dit wordt weer zo'n typisch speculatief topic, omdat anderen het opzichtig achterwege laten en wij nou eenmaal goed zijn in deduceren. De plotlijn: twee drag queens van de alfabetpersuasie krijgen na afloop van de Haagse Pride tot zes keer toe geen taxi. Geweigerd op de standplaats, zonder opgaaf van reden. Nou, dan vermoeden wij wel een motief: zeker vijf van die zes weigerhufters origineren uit een cultuur waarin andersgeaardheid als zondig wordt beschouwd (die ene blanke Hagenees doen we d'r bij voor de diversiteit). Want van je blindegeleidehond tot je als vrouw verklede vader: sommige Chauffeuriërs weigeren nou eenmaal alles wat niet in de doodlopende stratengids van hun bekrompen leven staat. Dan maar te voet thuisgekomen bleken de damespruiken in de snackbar ook nog eens besmeurd te zijn met mayonaise en pindasaus. Een late night snackbar in de Randstad is meestal een shoarmatent, echter doet het detail van de pindasaus vermoeden dat het in dit geval echt om een snackbar gaat. (Dit vermoeden vindt grond in de feiten omdat 'Piet Patat' met naam en toenaam wordt genoemd in het artikel). Als huiswerkopgave mag u nu zelf deduceren wie de "jonge gastjes" zijn "die je bekogelen met blikjes en patatbakjes of de vreselijkste dingen roepen", maar hoe dan ook: "Het is erger dan je denkt."

Duur hè, al dat eten deze zomer? Nou, niet voor die paar wethouders aan het ontvangende eind van de ambtelijke transferunie hoor.

Maar liefst €126.000.000 aan wachtgelden trokken 's lands gemeenten afgelopen vijf jaar uit voor de lokale ambtenarijen. EenVandaag vroeg alle 355 gemeenten naar hun nazorgprogramma, 84% reageerde. De top 3 wordt bemand door Lelystad met ruim 1,8 miljoen, Oude IJsselstreek (1,7 miljoen euro) en Eindhoven (1,2 miljoen euro). De hoofdprijs gaat met 510.00 euro naar "een voormalig bestuurder uit Capelle aan den IJssel". Zilver naar met 373.000 euro naar "een oud-wethouder van de gemeente Hulst" en een gedeelde derde plaats is met 367.000 en 362.000 euro voor "twee wethouders uit Helmond". 

Maar, voordat u dat gele hesje weer over de borst trekt, vergeet dan niet dat er ook tien gemeenten waren die helemaal niets uitkeerden. Daar mag u dus niet demonstreren. Volgens een belangenvereniging Wachten = Werken is het voor oud-wethouders moeilijker een nieuwe baan te krijgen omdat werkgevers "bang zijn dat deze zich niet meer kan schikken in een ondergeschikte rol". Ze zijn zich bewust van de beeldvorming rondom de wachtgeldregeling, "Maar afschaffen of verder versoberen zou grote gevolgen hebben voor de kwaliteit van het lokale bestuur. Wij horen nu al van gemeenten en politieke partijen dat het steeds moeilijker wordt nieuwe wethouders te vinden. Goede arbeidsvoorwaarden, waaronder een fatsoenlijke regeling in geval van ontslag, zijn keihard nodig als je in de toekomst goede bestuurders wil behouden." Marktconformiteit! Check hier onderaan op het interactieve kaartje wat uw oud-wethouders kosten.

Coalitie stuurt consument naar de voedselbank

Matige communicatie in de coalitie. Mark Rutte stond zaterdag op het bitterballenbal van zijn partijtje alvast het bedrijfsleven de schuld te geven van uw gedaalde koopkracht, maar hij is "vergeten" om de pijnlijke CBS-cijfers over onbetaalbaar duur geworden voedsel preventief te delen met Gristen-kleega Schouten. Die dus uitgerekend vandaag in de krant roept dat eten veel te goedkoop is, en dat natuur, milieu én klimaat daar de prijs voor betalen. Voedselproductie is wat Rutte III betreft niet langer bedoeld om mensen te voeden, maar om de klimaatkerk te behagen: "De laatste decennia was het adagium dat we voldoende voedsel moesten produceren om alle monden te voeden", zegt Schouten. "Mijn nieuwe adagium is dat we voedsel produceren met een zo klein mogelijke belasting voor de leefomgeving. Dus met zo min mogelijk nadelen voor natuur, milieu en klimaat." En zo zit de Gewone Aardappel-, Groente- en Vleeseter dus in de tang tussen de onbetaalbare btw-verhogingen van lastenverhogingskoning Rutte enerzijds, en de bezeten bekeerlingen van de klimaatkerk anderzijds. De eetlust zou je voor minder vergaan.

Een maankolonie als tussenstop naar een marskolonie: geen probleem. Een uitgeprocedeerde asielzoeker het land uitzetten: categorisch onmogelijk.

De afgelopen vijf jaar liep het maar liefst 10.000 keer mis met dezelfde groep waar de politie vorig jaar alleen al 4600 keer voor uitrukte en waarvan MinJus hun zware (zeden)misdrijven dan ook nog eens verdoezelde onder "overig". De Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) verstrekte de Telegraaf nieuwe cijfers en gaf hiermee voor het eerst op deze manier inzicht in de zaak. Zowel de landen van herkomst als de asielzoekers zelf werken het uitzettingsproces vaak actief tegen.

Eerst die landen. Simpelweg geen antwoord op het verzoek tot erkenning en terugname: Afghanistan 1080 keer, Marokko 990 keer, Irak 720 keer en Iran 660 keer. Wat hebben die landen verder toch gemeen we kunnen de vinger er even niet op leggen. De meeste glasharde weigeringen kwamen uit Algerije (160), Ivoorkust (80) en Ghana (70). Volgens de DT&V komt dit door interne politieke druk en omdat die migranten "geld" overmaken naar familie aan het thuisfront. "De dienst weigert landen aan te wijzen die aantoonbaar dwarsliggen, omdat dat voor nog meer tegenwerking kan zorgen," maar de cijfers laten weinig te raden over. Gelukkig hebben we het VN-migratiepact hè!

En dan natuurlijk de aspirant-Europeanen zelf, maar de DT&V houdt niet bij hoevaak een uitzetting aantoonbaar door de migrant zelf spaak loopt. "Het is niet geheel duidelijk wat er met ongewenste vreemdelingen gebeurt die niet kunnen worden uitgezet. Soms lukt het bij een nieuwe poging wel, maar soms verdwijnen ze hier in de illegaliteit. Zo zijn er vorig jaar alleen al 790 vreemdelingen zonder toezicht uit vreemdelingendetentie vertrokken."

ALARM. Vlees & Vis loeiduur. Zelfs houtje bijten duurder geworden.
Binnenkort gaarkeukens, overal

U merkte het al op zaterdag, tijdens het vullen van de obligate supermarkt klapkratten. Was de kassabon voor een volle kar opeetdingen voorheen nog gewoon 75 eurootjes, nu moet voor een weekvoorraadje opeet proviand al meer dan 100 pleuro worden afgetikt bij het leuke kassameisje. Alles wordt duurder, maar niet goedkoper. Allemaal de schuld van Mark Rutte, de middenklasse sloper van Nederland, die met lasten- en btw-verhogingen Ons Land finaal richting afgrond brengt, en en passant nog even boeren & vissers met de valbijl slachtoffert op de klimaattafel. Nog even en een haring is 4 euro, per stuk (uitjes erbij 50 cent), een garnaal 1 euo, en een kogelbiefstukkie 10 euro. Maar dan heb je ook niks. Tulpenbollen iemand?
LOL: De Landbouwminister tegen het AD: "Eten is te goedkoop"

\

Weet u nog, die energie-champs van UnitedConsumers? Braken een dichtgetikte markt toch een beetje open door elke maand opnieuw het gemiddelde leveringstarief van de 10 grootste aanbieders te pakken, en daar vervolgens elke maand 10% onder te gaan zitten. Nou, die lui hebben deze maand dus ook nog eens een actie: tot 1 september stroom ZONDER LEVERINGSKOSTEN (t.w.v. 100 euro) + 10% korting op je maandelijkse energie rekening + een welkomstbonus van 60 euro bij een contract van 3 jaar. Bij die dienst loopt uw voordeel via deze actie op tot gemiddeld 400 euro. Ja, tenzij u zo'n bedrag liever gewoon over de heg van een multinational smijt, doe hier uw voordeel mee. Overstapboete van uw huidige leverancier? Geen probleem, die betaalt UnitedConsumers want zo zijn ze. Dus regel het nu en pak die korting gewoon mee!

De biologie achter tribalisme in 6 minuten!

@Bret, inderdaad, de broer van @Eric. Mooie linkse lullen noemen we dat tegenwoordig. Of nja, links. Te vinden in het tweede kwadrant van Erics Four Quadrant Model, zouden ze zelf terecht zeggen. TL;DW: als het intersectionalisme blanke hetero-mannen in een hoek blijft drijven veroorzaakt en accelereert dit juist het white nationalism dat het intersectionalisme in eerste instantie wilde bestrijden, zelfs toen het nog vooral een fata morgana was. Samenwerking op basis van een gedeelde genetica tegen een outgroup is de menselijke fabrieksinstelling, die even vanzelfsprekend als dodelijk kan zijn als je een groep met de rug tegen de muur zet. Geeft te denken. Kijk nou uit jongens en meisjes daar aan de universiteiten.

Opklik voor het nummer van de salafistische oppascentrale

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 32, vandaag deel 33. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier.

Dinsdag 28 juni 2016  

Ik ben op bezoek bij de muziekstudio van oud-klasgenoot Thijs. Freek is er ook. Hij wil mij zijn skills laten zien.  

De studio bestaat uit twee kamers. Een grote en een kleine. In de grote kamer staan allemaal instrumenten en bevindt zich een enorm mengpaneel. Via een deur is de andere, iets kleinere ruimte te bereiken. Daar staat alleen maar een microfoon op een standaard. Tussen de twee ruimtes bevindt zich een glazen wand. Thijs heeft zich achter het mengpaneel genesteld. Ik zit links naast hem, enigszins oncomfortabel op een kleine kruk. Freek bevindt zich in de ruimte met de microfoon.

“Kijk,” zegt Thijs terwijl hij naar mij kijkt. “Als ik op kop druk, kan Freek ons horen.” Hij drukt op een rode knop helemaal aan de linkerkant van het paneel waardoor ik een stukje naar achteren wordt gedwongen. “Freek, hoor je me?” zegt hij. Freek steekt zijn duim op en knikt. Hij hoort ons.  

“Goed,” zegt Thijs. “Ik laat de knop nu los en ga een beat starten, OK?”  

“Prima,” reageer ik. “Natuurlijk.” Alsof hij mij om toestemming moet vragen.

Thijs duwt enkele schuiven omhoog, rommelt iets met een touchscreen aan de rechterkant van het paneel, en opeens klinkt een stevige beat met af en toe een strijk van een viool er doorheen. Freek begint zijn hoofd op de beat heen en weer te bewegen en Thijs doet net zo vrolijk mee. Ik twijfel. Moet ik ook mijn hoofd in de maat meebewegen of de situatie gewoon maar even aanzien? Ik heb niks met rapmuziek. En gevoel voor ritme heb ik al helemaal niet. Kans is groot dat ik uit de maat beweeg als ik mee doe, hoe simpel de beat ook is.

Voordat ik een beslissing kan nemen, klinkt de rauwe stem van Freek door de ruimte. In korte, agressieve zinnen rapt hij over zijn leven.  

Hier is ie dan, Lijpe Freek, ik verdien meer geld, week op week

Elke dag tel ik mijn centen, word gewoon rijk met me talenten

Kijk in wat voor huis ik woon, er is niemand zoals ik, geen kloon

In m’n Bentley aan het stuur, luister naar mijn woordenvuur.

Terwijl ik de neiging heb om mijn handen voor mijn oren te slaan, kijk ik opzij naar Thijs, maar die gaat helemaal op in de performance van Freek. Hij beweegt zijn hoofd nog enthousiaster op de beat en duwt af en toe een schuif omhoog of juist omlaag. En dan, na drie tenenkrommende minuten, is het voorbij. Thijs slaat op mijn bovenbeen en kijkt me glimlachend aan. “Nou? En?” informeert hij.

Verschrikkelijk. Ik zeg: “Nee, ja, heel…” Ik aarzel even en zeg dan vol overtuiging: “Heel knap!”  

Thijs drukt op de knop om contact te zoeken met Freek en roept: “Je begint er te komen Freek! Gaat de goede kant op!” Freek balt zijn vuist en wijst dan glimlachend in de richting van Thijs. Klaarblijkelijk is het tweetal inmiddels uitgegroeid tot een hecht team. “We doen zo een nieuwe ronde!”

Thijs laat de knop weer los en zegt tegen mij: “Kijk, misschien is hij nog niet de beste rapper die we in Nederland hebben. Maar we moeten hem wel dat vertrouwen geven. Een kans.”

“Ja,” stamel ik. “Nog niet de beste rapper.”

“Precies, maar beats maken kan hij als geen ander. Dat stukje viool dat je hoort? Heeft hij gespeeld. De basisbeat? Heeft hij gemaakt. De teksten? Van hem. Ik heb alleen de zaken mooi in elkaar gemixed, maar in feite is het werk van Freek.”

“Moet hij zich dan niet daar op richten?” tip ik Thijs voorzichtig. “In plaats van dat rappen?”

“Misschien. Maar zo ver is hij nog niet. Vooralsnog denkt hij dat hij de beste rapper van Nederland is. Dit is ook een proces voor hem. Hier moet hij gewoon doorheen. En wie weet, misschien kan hij zich ontwikkelen tot een topper.”

Ja. Wie weet.

Succeshatende antikapitalistencommune Mokum haalt plezier uit pleziervaart

Iemand heeft, verscholen achter een dukdalf, over het water staan schouwen en gezien dat Teun meer dan twaalf passagiers op zijn schuit over de Amsterdamse wateren vervoerde. Dat verschrikkelijke en onverteerbare feit is gemeld bij wethouder Sharon “volgevreten hok” Dijksma, die prompt de schipper met een volslagen debiele dwangsom van 10.000 euro dreigt als hij het waagt om zijn vrienden nog een keer met meer dan een dozijn tegelijk mee uit dobberen te nemen. Want op het vasteland van de Mokumse heilstaat is geen mens illegaal, maar op het grachtenwater is iedere veertiende persoon of meer op een boot zo ongeveer het zwaarste vergrijp in Halsema’s bonnenboekje. En helaas voor Teun zijn er op het water geen donkere bosjes om de schuld te geven.