Geenstijl

Tenenkrommend interview met minister-president Mark Rutte dit weekeinde in de Telegraaf. Denkt de premier nou echt dat hij met zijn Mea Culpa over de verbroken verkiezingsbeloften weer met een schone lei kan beginnen? Rutte noemde als voorbeelden de duizend euro voor werkend Nederland, het niet morrelen aan de hypotheekrenteaftrek en dat er geen cent meer naar de Grieken zou gaan. Daarmee zorgvuldig die andere verbroken verkiezingsbelofte vermijdend: geen proefverlof voor Fortuynmoordenaar Volkert van der Graaf. Het lijkt slim van Rutte’s team om de campagne op deze wijze af te trappen, maar trap er niet in. De obligate spijt over de verbroken beloftes een half jaar voor de verkiezingen dient louter ter afleiding. Sorry mijn grote witte behind. Want het gaat niet om wat de premier een eeuwigheid terug beloofde, brandpunt komende periode zal zijn handelen als Eerste Minister ná die beloftes zijn. Zoals de inmiddels traumatische afhandeling van de MH17-kwestie, een Koninklijk Huis dat keer op keer meer blijkt te kosten dan voorspiegeld (paleisje Huis ten Bosch dat 24 miljoen euro duurder uitvalt, containertjes in het koninklijke Wassenaarse tuintje, een telefooncentraletje van een half miljoen op Noordeinde, speedboatjes en steigertjes in Griekenland en natuurlijk het Gouden Koetsje en het Groene Draeckje), de Turk en de Vluchtelingen/Visa/Miljardendeal en niet te vergeten de afwikkeling van het GeenPeil-referendum. Het gaat hier niet om verbroken verkiezingsbeloften, het gaat om de moedwillige beleidskeuzes daarna die niet in het belang waren en zijn van de Nederlandse burger. De geloofwaardigheid van lijsttrekker Rutte staat niet op het spel maar zijn functioneren als premier is waar het werkelijk om draait.

In het lommerrijke westen van onze welvarende hoofdstad heeft de racistische politie zich zaterdag weer van haar meest xenofobe kant laten zien. Een man in een jurk moet zijn toevallige aanwezigheid bij een van zijn motor gevallen agent bekopen met een ferme duw, die hem achterwaarts op de grond doet belanden. De agent was even daarvoor tegen de vuisten van een groep jehovajongeren aangelopen, die daar toevallig stonden. Maar dat was zijn eigen schuld want het kwam omdat hij een scooterrijder etnisch geprofileerd had en toen de buurtjeugd hem dat wilde meedelen ging het mis. Daarop kwamen er uit alle hoeken en gaten zwaailichtwagens aangesneld om willekeurige passanten met veel machtsvertoon tegen muurtjes en busjes te duwen. En een en ander straalde derhalve weer bijzonder slecht af op de jongeren in de wijk, die ook maar gewoon van een warme dag probeerden te genieten. "Zo veel politie, da's toch belachelijk, voor 1 Marokkaan?" Wat u zegt mevrouw de filmer, wat u zegt!

Jo Biden riep vanuit Ankara dat de Koerden achter de Eufraat moesten blijven. Midden in een oorlog tegen IS dwingen we de best presterende grondtroepen tot stilstand. Erdoğan trok tijdens een Amerikaans staatsbezoek Syrië met tanks binnen. Wist Jo Biden dat van tevoren? Werd hij misbruikt om het beeld te scheppen dat de NAVO had ingestemd met deze actie? “Biden’s arrival here came only hours after Turkish forces, with U.S. air support, crossed into Syria” Erdoğan hoopte eerder dat de oorlog in Syrië de Koerden zou uitdunnen en afleiden. Helaas hebben de Koerden een alliantie gevormd: SDF, Syrische Democratische Strijdkrachten. Die nu bijna een jaar een seculier, democratisch en afgescheiden Noord-Syrië als doel heeft. Hun gebied wordt groot genoeg voor een levensvatbare staat, en dat is voor Ankara onacceptabel, daarom wordt nu in het midden een Turkse wig gezet. Iran en Rusland hebben deze weeks tussen Assad en SDF diverse wapenstilstanden geregeld. Assad heeft ver weg van de huidige frontlinies nog een aantal militaire basissen in handen, midden in voornamelijk SDF gebied achter de Eufraat. Wordt hier Syrië van buitenaf verdeeld tussen de grootmachten? Ten oosten van de Eufraat een deels Koerdische ministaat met Amerikaanse steun, zoals ook in Irak gevestigd is. Ten westen van de Eufraat onder gezag van Assad, FSA, al Nusra en Rusland. Een splitsing West & Oost Syrië zoals Noord & Zuid Korea? Zoals Noord & Zuid Vietnam?

Weet je wie ook dolblij was met de nieuwe Dabiq? Sam Harris. Omdat de jihadi's van ISIS daarin glashelder en zonder spelfouten uitleggen wat hij al 15 jaar roept. Namelijk: dat de radicale islam in oorlog is met ons. En dat is ook zo. Zalig zijn namelijk de onwetenden die denken dat een onsje liberale vrijheid, een biertje, wat drugs en een beetje betaalde liefde voldoende zijn om haardkoor religieuzen uit hun waan van een paradijselijk hiernamaals te verlossen. En vervloekt zijn hen die apologieën zoeken om de onderwerpingsleer die de islam in zijn zuiverste vorm is, te verdedigen ten koste van de vrijheid. We linkten het artikel "Why we hate you, and why we fight you" dat Harris kloosleest al in dit topic en M. Hemelrijk verwees al naar de podcast in dat topic, maar we gaan 'm toch ook nog even apart uitlichten, in dit topic. Want Sam Harris, geestverwant van Richard Dawkins en vrijgeestig kind van Christopher Hitchens (vzmh), weet van de kool en de geit. Gratis steengoede argumenten ter ondersteuning van uw eigen islamkritiek op de volgende verjaardag of bedrijfsborrel, alsook drie kwartier verplicht luistervoer voor iedereen die werkt bij de NPO, NRC, PvdA of om het even welk policor acroniem uit het Reservaat. Want jihadi's hebben al vaak genoeg bewezen dat ze menen wat ze zeggen. Misschien dus maar eens een keertje goed luisteren? Oortjes open. Hersens gespitst. En opzuigen die kwaliteitsduiding over de korantirannen van het kalifaat. "We have to admit that we are at war with jihadism, in a way that we're not at war with any other religion. And Muslim moderates, wherever they are, are at war with jihadism and islamist theocracy. And if they're not, they're not moderates."

Elke keer als Donnie een nieuwe track laat vallen op dit land, letten wij goed op. MC David Bowie dit. Progressieve futuristische retro-hiphop in je smoel. Wie dit niet trekt, loopt achter. Als je van muziek houdt, hou je van Donnie. Of je bent een oude chagrijnige verstofte balzakmelanoom. Dit is wat Nederland nodig heeft, in plaats afgeraffelde groep 8-partijprogramma's op een A4'tje. Kijk die video. Luister die zwoelruwe stem. Geniet. Replay. Tot het wereldvrede is.

Het jaar 1848 staat bekend als het revolutiejaar maar de bloedige straatgevechten in Berlijn, Wenen en Parijs leidden – tot grote teleurstelling van de aartsvader van het socialisme, Karl Marx (1818–1883) – uiteindelijk tot niets. In het autoritair geregeerde Koninkrijk der Nederlanden zat de schrik er desondanks goed in. Onder voortvarende leiding van de liberale politicus Johan Thorbecke (1798-1872) kwam niet alleen in hoog tempo een grondwet tot stand, maar werden ook staatkundige hervormingen doorgevoerd. Binnen het nieuwe politieke bestel richtte dominee Abraham Kuyper (1837-1920) in 1878 de Anti-Revolutionaire Partij (ARP) op: Neêrlands eerste politieke partij. Na de ARP, die de belangen van de gereformeerde medemens behartigde, volgden politieke partijen van hervormden, katholieken, liberalen en socialisten. Er ontstond, kortom, een levendig parlementair discours met als één van de belangrijkste politieke kwesties de invoering van het algemeen kiesrecht. Voor alle partijen van groot belang, maar met name de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP) koesterde hoge verwachtingen van het algemeen kiesrecht omdat de socialisten op een enorme verkiezingsoverwinning rekenden. En, met de veronderstelde verkiezingsoverwinning in the pocket, hoopte men snel de socialistische heilstaat te kunnen gaan realiseren. Toen in 1901 evenwel het kabinet-Kuyper tot stand kwam – een coalitie van gereformeerden, hervormden en katholieken – werd de beslissing over introductie van het algemeen kiesrecht door minister-president Abraham Kuyper op de lange baan geschoven. Dit gegeven – in combinatie met gelegenheidswetgeving, bedoeld om stakingen te breken – leidde tot enorme frustratie bij de SDAP. De spotprenttekenaar Albert Hahn (1877-1918) kreeg zodoende toestemming van de SDAP-partijleiding om in socialistische kranten en tijdschriften helemaal los te gaan op confessionele partijen in het algemeen en ‘christenpolitici’ in het bijzonder. Bovenstaand een van Hahns beroemdste prenten, uit 1903, met Abraham Kuyper die een stakende arbeider wurgt. Geinig detail 1 De vrijheid van meningsuiting was aan het begin van de twintigste eeuw in Nederland min of meer absoluut omdat de overheid zich beperkte tot het handhaven van de openbare orde. Hahn kon dan ook zonder problemen de draak steken met religieuze eigenaardigheden en ‘christenpolitici’ (met satanisch genoegen) van huichelarij betichten. Het confessionele deel der natie klaagde weliswaar steen en been – bijvoorbeeld over bovenstaande spotprent getiteld ‘Het moderne kruis’ uit 1910 (opklikken) – maar stond destijds nog machteloos. Tot op het bot getergde ‘christenpolitici’ zouden de als uiterst beledigend ervaren prenten van Hahn – die in 1918 overleed – echter niet vergeten. In 1932 zag de antirevolutionaire minister van Justitie Jan Donner – jawel, de opa van Piet Hein "sharia invoeren moet democratisch kunnen" Donner – na publicatie van hem onwelgevallige prenten in het communistische dagblad De Tribune zijn kans schoon om de Wet inzake smalende godslastering te introduceren. Geinig detail 2 Tot aan de grandioze intocht van de islam was het in linkse kringen volkomen vanzelfsprekend religie, in al zijn varianten, belachelijk te maken. Het gemak waarmee politieke partijen ter linkerzijde van het politieke spectrum – denk hierbij aan PvdA en GroenLinks – hebben gebroken met de eigen, antiklerikale geschiedenis is derhalve opvallend te noemen. Nu de islam, via DENK, in het parlement is vertegenwoordigd, rijst de vraag of hedendaagse politieke cartoonisten de moed zullen hebben de draad van Albert Hahn weer op te pakken en ‘islamopolitici’ als huichelaars te ontmaskeren.

Wil iedereen die wel eens iets heeft gewonnen bij een online prijsvraag svp even zijn hand opsteken? Geintje. Iedereen die wel eens heeft meegedaan aan een online prijsvraag weet immers: je wint nooit. Maarrrr, zeg nooit nooit, want sommige mensen hebben nu eenmaal meer geluk dan jij. En een van die mensen is Kristel van Hooff uit pittoresk brabodorp Nuenen. Kristel is de afgelopen jaren namelijk niet een, niet twee, niet drie, maar wel een miljoenmiljard keer als winnaar van een online prijsvraag uit de bus gekomen! Wat een geluksvogel. Zo won Kristel de afgelopen jaren al eens o.a. een reis naar Tirol, een Marco Borsato-verrassingspakket, duizend euro aan schoenen shoptegoed, een uurtje bowlen, ijscoupes, en zelfs eens een heuse scooter bij een facebook winactie van Yes-R. Maar Geenstijl, horen wij u denken, bestaat dit meisje dan wel echt? Jawel, ze staat namelijk op beeld! (zie boven) Alleen al deze zomer won Kristel een facebook Koningsdagactie, een kadobon bij een Extra Super Sale Like/Share actie, kaartjes voor een optreden van de 3Js bij een winactie van het Eindhovens Dagblad, kaartjes voor Wolter Kroes en Billy Dans in de Efteling, een dagje zwemmen met dolfijnen bij een Radio Veronica prijsvraag, en amper drie dagen later een geheel verzorgde reis naar Curacao van radio Dolfijn FM. Wat is Kristels geheim? Doe mee aan de Grote Stijlloze Prijsvraag en maak de volgende zin af: Kristel heeft 1) geen leven en doet de hele dag mee aan online prijsvragen waar ze uiteindelijk een normaal percentage van 0,001% van wint 2) heel veel prijsvraag-uitschrijvers gepijpt 3) helemaal niet zoveel geluk, het winnen van online prijsvragen is eigenlijk veel makkelijker dan je denkt omdat geen hond zo gek is om aan online prijsvragen mee te doen 4) gewoon onwijs veel geluk! De winnaar van deze Stijlloze prijsvraag wint een uniek limited edition Roy Donders huispak.

Zoals die ene two-face uit Batman, zo gaat het met islamitische partijen. Aan de dialoogtafel een meesmuilend jankverhaal over dialoog en tolerantie, maar zodra het menens wordt dan is het altijd eigen stam eerst. Aydin "Erdogan is onze leider" Peksert, vertegenwoordiger van de voor de bühne vriendelijke en vrolijke moslimpartij NIDA Rotterdam werd laatst betrapt op het krijsen van ophitsende teksten voor Erdogan. Importje van een haatconflict hier ver vandaan, maar goed, zo rolt de ongeïntegreerde medemens. Peksert moet zijn reputatie nu dus een beetje zuiveren en dat ie middels het bovenstaande stukje, dat meer lijkt op free verse of een vastgelopen langspeelplaat van alle debiele clichés uit het integratie debat. Een hoop gezever over dialoog, verbinden en met elkaar in gesprek gaan; kortom, het evangelie dat al decennia gepreekt wordt, maar niets meer is dan effectloos politiek correct mantra's brommen. Toch mag Peksert zonder een spoortje van kritiek in Trouw een wit voetje halen met dit holle geratel. Geen redacteur die dan zegt: goh Aydin, geloof je het zelf? Want moslims moeten immers tegen zichzelf beschermd worden en de Witte Deuger bij de Gezaghebbende Courant weet natuurlijk dat waar een moslim zegt "we moeten de honden vernietigen", ze eigenlijk zeggen: "islam is een prachtige oude religie die heel veel mensen steun en kracht geeft". Dus ja, dan moeten wij van de roze buddies maar weer eens even flink TRAP ER NIET IN roepen, want Peksert is gewoon een grijze wolf in dialoogschaapskleren.

Ach ja, de tijd. Een natuurgeweld dat zijn weerga niet kent. Wie een paar jaar achtereen de Veteranendag bezoekt, ziet het zich met een goedmoedige droefenis voor zijn ogen voltrekken. Ze sterven uit, die koene mannen en vrouwen van 't verzet. Ze waren even dapper als uitzonderlijk, aangezien zo'n 45.000 verzetsleden op een bevolking van 9.000.000 nou niet bepaald overhoudt. En vandaag markeert weer een dag in het heengaan van een generatie. "Hij zou er het liefst nog jaren mee doorgaan maar ook de 93-jarige Rudi Hemmes ziet dat het niet meer gaat. Vandaag komen hij en zo'n twintig andere oud-verzetsstrijders voor het laatst bij elkaar tijdens de Dag van het Verzet, een jaarlijkse reünie die in de jaren zeventig nog duizenden mensen trok. (...) Van der Horst herinnert zich de Dag van het Verzet in die tijd als een groots evenement. "Een kazerne vol met mensen, muziek, gezelligheid en vooral een plek om heel veel mensen te ontmoeten. Maar de laatste jaren was het al niet meer wat het was. Er zijn bijna geen mensen meer. Er zitten een paar mensen te knikkebollen en het gaat niet meer. Het is jammer, maar het is voorbij."" Nog een citaatje voor right in the feels dan, door de 93-jarige Rudi die zij verzetscarrière begon met het saboteren van Duitse voertuigen en later deelnam aan de geallieerde invasie in Normandië. "'Heel jammer dat het niet meer kan. We hebben ons altijd voorgenomen dat we tot het allerlaatste moment zouden zorgen voor de mensen die er behoefte aan hebben elkaar nog eens te zien." Maar het verzet houdt ergens op, beseft de 93-jarige. "Je kunt je niet verzetten tegen het eind. Je gaat zeker kapot.'" Nou, vaarwel lui, opdat jullie op een waardige manier uit mogen checken als de tijd daar is. Jullie erfenis is veilig. En misschien ook niet.

Och heden, arme havisten van Nederland. Naast de gebruikelijke puberongein - puistjes, geen meisje kunnen krijgen, slechte punten op school - krijgen de kinders dit jaar ook te maken met de schedels van Jantje Roos en Sylvana Simons op de voorkant van hun maatschappijleerboek. Dat wordt een dubbel kaftpapiertje, maar ook met de inhoud van het boek is het maar bar slecht gesteld. Het schoolboek is, blijkens een lieftallige linktipster, niets meer dan een soort uitgeprinte versie van de Joop. Het is allemaal de schuld van GeenStijl, discriminatie is het ergste wat er is en Rob Wijnberg is een grote filosoof. Tekenend voor het intellectuele klimaat dat een matig courantier die in los gezette zinnetjes enkele Amerikaanse websites overtypt en dat op een site met rustige pasteltinten plaatst wordt gezien als het leidende intellectuele licht van Nederland - maar goed, die geestelijke droogte zullen we wel aan onszelf te danken hebben. Bladert u even mee?