Geenstijl

Van kunst blijf je af!

In Kampen is KUNST vernietigd. Het werk stond op een schoolplein en werd door de schoolleiding aangezien voor een oud speeltoestel. Volgens de 79-jarige kunstenaar, Bert Meinen, ging het om een 'minimalistisch kunstobject'. En hoe minimalistisch de kunst was zullen we na de dubbele punt zo kunstzinnig mogelijk voor u beschrijven: het ging om een blauw-gele kogel op een paal. Ja krijg dat maar eens bedacht. Nou dat kreeg Bert, die allerminst blij is met de hele situatie. Sterker, hij is er kapot van en krijgt bij OOST de kans om een potje te jammeren. Het potje werd een hilarisch goed gevulde pot.

Allereerst snapt hij er geen reet van dat zijn KUNST voor speeltoestel werd gehouden: "Je kunt er met geen mogelijkheid op klimmen of overheen lopen zoals bij een normaal speeltoestel. Ik snap daarom ook niet hoe je dat zo kunt zien." Puntje voor Bert wel hoor in dezen want dat snappen wij ook niet, hoewel je kinderen natuurlijk met werkelijk alles kan vermaken, ook met zo'n grote lolly.

Maar dan wordt Berts stemming grimmiger: "Pure desinteresse. Ze hebben niet verder gekeken dan hun neus lang is. Als je een schoolplein verbouwt, kijk je toch ook in de archieven naar bouwtekeningen, bijvoorbeeld voor de leidingen en riolering? Daar hadden ze dan ook de informatie over het kunstwerk moeten terugvinden.

Vervolgens wordt hij ronduit boos: "Het is al twee keer eerder gebeurd. De eerste keer was jaren geleden bij de sloop van een gebouw in het westen van het land. Twee kunstwerken van mij zijn toen door een aannemer afgevoerd en verdwenen.

En als je denkt dat het ten slotte niet erger kan: "Maar ook bij een school in Amsterdam ging het mis, en verdwenen vier kleine kunstwerken van hem. Dat gebeurde toen tijdens de vergroening (Kunst hoort boven vergroening te staan!, red GS.) van het bewuste schoolplein. "Ze zouden in overleg met mij een nieuwe plek krijgen, maar een paar maanden later waren de kunstwerken opeens spoorloos verdwenen.""

Bert blijkt een waarachtig pechvogel te zijn. Gelukkig weet hij wel iets wat hem ondanks zijn immense verliezen nog enige genoegdoening zou schenken: “Als de gemeente en de school kunst belangrijk vinden, zou een nieuwe opdracht van de school aan mij in dit geval wel op zijn plaats zijn.”