Van kunst blijf je af!

In Kampen is KUNST vernietigd. Het werk stond op een schoolplein en werd door de schoolleiding aangezien voor een oud speeltoestel. Volgens de 79-jarige kunstenaar, Bert Meinen, ging het om een 'minimalistisch kunstobject'. En hoe minimalistisch de kunst was zullen we na de dubbele punt zo kunstzinnig mogelijk voor u beschrijven: het ging om een blauw-gele kogel op een paal. Ja krijg dat maar eens bedacht. Nou dat kreeg Bert, die allerminst blij is met de hele situatie. Sterker, hij is er kapot van en krijgt bij OOST de kans om een potje te jammeren. Het potje werd een hilarisch goed gevulde pot.

Allereerst snapt hij er geen reet van dat zijn KUNST voor speeltoestel werd gehouden: "Je kunt er met geen mogelijkheid op klimmen of overheen lopen zoals bij een normaal speeltoestel. Ik snap daarom ook niet hoe je dat zo kunt zien." Puntje voor Bert wel hoor in dezen want dat snappen wij ook niet, hoewel je kinderen natuurlijk met werkelijk alles kan vermaken, ook met zo'n grote lolly.

Maar dan wordt Berts stemming grimmiger: "Pure desinteresse. Ze hebben niet verder gekeken dan hun neus lang is. Als je een schoolplein verbouwt, kijk je toch ook in de archieven naar bouwtekeningen, bijvoorbeeld voor de leidingen en riolering? Daar hadden ze dan ook de informatie over het kunstwerk moeten terugvinden.

Vervolgens wordt hij ronduit boos: "Het is al twee keer eerder gebeurd. De eerste keer was jaren geleden bij de sloop van een gebouw in het westen van het land. Twee kunstwerken van mij zijn toen door een aannemer afgevoerd en verdwenen.

En als je denkt dat het ten slotte niet erger kan: "Maar ook bij een school in Amsterdam ging het mis, en verdwenen vier kleine kunstwerken van hem. Dat gebeurde toen tijdens de vergroening (Kunst hoort boven vergroening te staan!, red GS.) van het bewuste schoolplein. "Ze zouden in overleg met mij een nieuwe plek krijgen, maar een paar maanden later waren de kunstwerken opeens spoorloos verdwenen.""

Bert blijkt een waarachtig pechvogel te zijn. Gelukkig weet hij wel iets wat hem ondanks zijn immense verliezen nog enige genoegdoening zou schenken: “Als de gemeente en de school kunst belangrijk vinden, zou een nieuwe opdracht van de school aan mij in dit geval wel op zijn plaats zijn.”

1957 - 2024

We onderbreken het StamCafé voor een treurig bericht: Nederland heeft een extravagante rover minder. Peter Klashorst (Santpoort, 1957) is gestopt met schilderen. Eigenlijk is-ie gestopt met alles doen: new wave basgitaar slappen, workshops geven, totaal ontregelen in de raarste / gaarste oorden, naaktschilderen, opgepakt worden, zuipen, neuken, kinderen maken bij Afrikaanse vrouwen, politiek bedrijven, nog meer schilderen, schilderijen verkopen, portretten maken, rondtrekken, reizen, seksavonturier zijn, een WAARGEBEURDE PLAAT VAN MÁXIMA maken en lijden aan eigenlijk alles: kanker, tbc en vooral aids. In de jaren 80 was Klashorst een van de aanvoerders van de ruige Amsterdamse kunstenaarskliek, met onder anderen kunstenaar Rob Scholte, schrijver Joost Zwagerman (dood), fotograaf Paul Blanca (dood) en dichter Koos Dalstra, allen mogelijk wel of mogelijk niet geportreteerd in Zwagermans sleutelroman Gimmick! Enfin, via Arthur zagen we al dat het slecht ging, en bij Klashorst z'n goede vriend en uitgever Jaap Holtzapffel zien we dat-ie is overleden. Iedereen gaat maar dood. Dat was godverdomme een leven hey.

Boernverstáánd terug in de politiek

Algoritmes, menselijke maat, een stoel, zwarte schaap, Gouden Kalf, boerenverstand, intuïtie, oud metaal, kruiwagenpolitiek, spijkers, rekenmodellen, omgedraaid raam, tunnelvisie, demissionair, paardenschedel, Avia putdeksel, schietschijf, scheppende handen, grote mond. Wij weten niet of we de uitleg van kunstenaar René Guillot helemaal begrepen hebben, maar het is tegen de zittende politiek (!!!) en vóór Omtzigt (!!!) dus we zijn het er sowieso mee eens! Hup Kunst!

U kunt NU nog weglopen en kiezen voor de optie 'glas eten'

In onze maandelijkse ronde 'checken of Frans Timmermans nog leeft' zijn we (wederom) tot de ontdekking gekomen dat Frans Timmermans nog leeft; hij heeft zelfs weer een of andere speech over het klimaat gegeven, het voelt altijd een beetje alsof iedereen op de vlucht is voor een allesverwoestende bosbrand en één dominee achterblijft in de kerk om te preken over dingen die in 1968 heel belangrijk waren, zoals hondenpoep en Freek de Jonge. ENFIN, na de klik, gewoon zomaar, een videootje van de speech van Frans Timmermans. Daarna kunt u weer ertegenaan deze donderdag. Geniet vooral van de manier waarop hij 'this is going to be bloody hard to do' uitspreekt en hoe de muren van de lege zaal aanhoren hoe Timmermans moeiteloos overschakelt naar het Italiaans: "Limone in Piemonte." Het heeft iets zangerigs en daarna heb je meteen zin in romantiek bedrijven. De Spaanse tongval bij 'Valencia'. Wat uit de mond van de man komt is een soort woordenseks. Alle woorden vrijen met elkaar en de zinnen die ontstaan zijn regelrechte liefdesbaby's. Van Frans Timmermans. Een ware kunstenaar.